Λόγος Α’. Εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ, ἐκ τοῦ «Θησαυροῦ» Δαμασκηνοῦ Ὑποδιακόνου τοῦ Στουδίτου. Παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι, εἰς τὸν Ναὸν τῆς πρέπει. Ἁγία εἶναι, εἰς καθαρὸν τόπον τὴν ἔθεσεν, εἰς χεῖρας Θεοῦ τὴν παρέδωκεν· εἰς τόπον Ἅγιον τὴν προσέθεσεν, διὰ νὰ ἁγιάσῃ· λάβε, Ζαχαρία, τὴν θυγατέρα μου καὶ ἀφιέρωσέ την εἰς τὸν Ναόν, διότι οὕτως ὑπεσχέθημεν». Ὡς ἤκουσεν ὁ Ζαχαρίας, ὅτι τὴν εἶχαν ἀφιερωμένην εἰς τὸν Θεόν, τὴν ἔλαβε νὰ τὴν ὑπάγῃ εἰς τὸ Βῆμα καὶ ἐκεῖ ἦτο ἡ στάμνος, ἡ ἔχουσα τὸ μάννα ποτέ· ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών, τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον, αἱ πλάκες εἰς τὰς ὁποίας ἦτο γεγραμμένος ὁ Νόμος· καὶ ὡς εἰσῆλθεν ἡ Παναγία, ἔπεσαν ὅλα καὶ τὴν ἐπροσκύνησαν. Ἔμεινε δὲ ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος μόνη δώδεκα ἔτη. Εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων κανεὶς δὲν ἐτόλμα νὰ ἔμβῃ, μόνον ὁ Ἀρχιερεὺς τοῦ καιροῦ ἐκείνου· καὶ ἐκεῖνος πάλιν ἅπαξ τοῦ ἔτους εἰσήρχετο. Κατὰ τοὺς χρόνους δὲ τοὺς δώδεκα, κατὰ τοὺς ὁποίους ἔμενεν ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τῆς ἐκόμιζε τροφὴν οὐράνιον καὶ ἡ τροφὴ ἐκείνη δὲν ἐπερίσσευεν οὐδὲ ἐξήρχετο ἔξω ἡ Παναγία ποσῶς· ἐκεῖ δὲ διῆλθε τοὺς δώδεκα χρόνους, ὁμιλοῦσα μὲ τοὺς Ἀγγέλους, μέχρι τοῦ καιροῦ κατὰ τὸν ὁποῖον τὴν ἔλαβεν Ἰωσὴφ ὁ τέκτων νὰ τὴν φυλάττῃ.

Αὐτὴν τὴν ἑορτὴν ἑορτάζομεν σήμερον, εὐλογημένοι Χριστιανοί· αὐτὴν τὴν πανήγυριν πανηγυρίζομεν· αὐτὸ τὸ μυστήριον ἐπαινοῦμεν, τὴν Θεοτόκον ἐγκωμιάζομεν καὶ τὸν Ἰωακεὶμ ἐπαινοῦμεν μετὰ τῆς Ἄννης· διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς μὴ φανῶμεν ἀχάριστοι, μὴ ἀτιμάσωμεν τὴν ἁγίαν καὶ σεβασμίαν ἑορτὴν ἐν μέθαις καὶ ἀσωτείαις, ἐν οἰνοποσίαις καὶ μωρολογίαις, ἀλλὰ εἰς ἐλεημοσύνας καὶ εὐποιΐας, εἰς ἐγκράτειαν, εἰς ταπείνωσιν καὶ ὅσας ἀρετὰς ἀγαπᾷ ὁ Θεός, ὅστις γινώσκει ἑκάστου καὶ τὴν καρδίαν καὶ τὰ ἔργα καὶ θὰ ἀποδώσῃ εἰς ἕκαστον τὸν ἄξιον μισθόν· διότι καὶ ὁ Χριστὸς οὕτως ὁρίζει· «Ἑκαντοπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. ιθ’ 29). Αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ εὐφροσύνης εἴθε νὰ ἀξιώσῃ καὶ ἡμᾶς ὁ Χριστὸς νὰ τύχωμεν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὅτι Αὐτῷ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ μεγαλοπρέπεια, σὺν τῷ Ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ Ἀγαθῷ καὶ Ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν ναὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν ἀπεράντων αίώνων Ἀμήν.

           

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὡς δογματίζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγων· «Τὴν παγκόσμιαν δόξαν τὴν ἐξ ἀνθρώπων σπαρεῖσαν» (Ἴδε Δοξαστικὸν τοῦ Αʹ Ἤχου).