Καὶ ἡ μὲν ἑορτὴ ὀνομάζεται Εἰσόδια, εἰς ἀνάμνησιν τῆς εἰσόδου τῆς Θεοτόκου εἰς τὸν Ναόν, ὅτε δηλαδὴ ἔφεραν αὐτὴν οἱ γονεῖς της εἰς τὸν Ναὸν καὶ τὴν ἄφησαν, ὡς ὑπεσχέθησαν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων· ἡ δὲ ὑπόθεσις ἐξ ἀρχῆς οὕτως ἔγινεν. Εἰς τὴν Παλαιστίνην ἦτο ἀνδρόγυνόν τι εὐλογημένον ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ τὴν καλωσύνην τὴν ὁποίαν εἶχε καὶ τὸν μὲν ἄνδρα ἔλεγον Ἰωακείμ, τὴν δὲ γυναῖκα Ἄνναν· εἶχον δὲ πολλὰς ἀρετάς· καὶ ἐλεημοσύνην πολλὴν ὑπὲρ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ καιροῦ ἐκείνου, διότι περισσότερον ἀπὸ ὅλους ἐσύχναζον εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ μὲ κανένα γείτονα ἢ ἄλλον ἄνθρωπον ποτὲ δὲν ἐφιλονίκησαν· πλούσιοι καὶ ἄρχοντες ἦσαν, τὸ δὲ σπουδαιότερον, ὅτι ἦσαν ἀπὸ τὸ βασιλικὸν γένος τοῦ Δαυΐδ. Δὲν εἶχον ὅμως παιδίον οὔτε ἀρσενικὸν οὔτε θηλυκὸν καὶ διὰ τοῦτο εἶχον πολλὴν θλῖψιν καὶ πικρίαν καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχον κληρονόμον, ἀλλὰ καὶ διότι ἦτο συνήθεια κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, ὅστις δὲν ἐγέννα παιδίον, νά εἶναι ἀπὸ ὅλους ὑβρισμένος καὶ ὠνειδισμένος καὶ κανεὶς δὲν ἔτρωγεν ἄρτον μὲ ἐκεῖνον· ἀκόμη δὲ καὶ ὅταν ἐπήγαιναν εἰς τὸν Ναόν, ἦσαν ὑποχρεωμένοι νὰ στέκωνται παρακάτω ἀπὸ ὅλους· καὶ ἂν ἐπήγαιναν προσφοράν, ἔπρεπε νὰ τὴν δώσουν εἰς τὸν ἱερέα ὑστερώτερα ἀπὸ ὅλους.
Μίαν δὲ ἡμέραν, ἐν ᾧ ἦτο ἑορτὴ μεγάλη τῶν Ἑβραίων, ἐπῆγεν ὁ Ἰωακεὶμ μετὰ τῆς Ἄννης εἰς τὸν Ναὸν καὶ ἀπὸ τὴν πολλὴν προθυμίαν, τὴν ὁποίαν εἶχον εἰς τὸν Θεόν, ἐπλησίασαν, μὴ γνωρίζοντες ὅτι οἱ ἄλλοι δὲν εἶχον ἀκόμη δώσει τὰς προσφοράς των καὶ ἔδωκαν τὴν ἰδικήν των πρωτύτερα ἀπὸ ὅλους· ὁ δὲ ἐφημερεύων ἱερεύς, ὡς τοὺς εἶδεν ὅτι ἔδωσαν τὴν λειτουργίαν πρωτύτερα ἀπὸ ὅλους, ἐθυμώθη πολὺ καὶ τοὺς λέγει· «Παράνομοι καὶ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι, διατὶ δὲν ὑπεμείνατε, ὡς εἶναι ἡ συνήθεια τοῦ Νόμου, ἀλλὰ ἐφέρατε πρῶτοι τὴν προσφοράν; Σεῖς εἶσθε κατηραμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὠνειδισμένοι καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους· δὲν ἐφοβήθητε τὸν Θεόν, δὲν ᾐσχύνθητε τοὺς ἀνθρώπους, κατεφρονήσατε καὶ τὸν Νόμον τοῦ Μωϋσέως· φύγετε ἀπ’ ἐδῶ γρήγορα, νὰ μὴ σᾶς κατακαύσῃ ὁ Θεὸς καὶ ἡ γῆ σᾶς καταπίῃ ὡς τὸν Δαθὰν καὶ Ἀβειρών· φύγετε ἁπὸ τὸν Ναόν, διότι θὰ ἀποθάνετε ἀπὸ τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ». Ἀφ’ οὗ ἤκουσαν τοὺς λόγους τούτους, ὁποίαν λύπην ψυχικὴν νομίζετε μὲ τὸν νοῦν σας νὰ ἔλαβον οἱ ἄνθρωποι οὗτοι, οἵτινες ἦσαν ἄρχοντες καὶ πλούσιοι καὶ ὅμως ὑβρίσθησαν τοιουτοτρόπως; Ἀπὸ γένος βασιλικὸν ἦσαν καὶ ἄνθρωποι φημισμένοι· ὅθεν τὸ νὰ τοὺς ὀνειδίσῃ ἄνθρωπος καὶ νὰ τοὺς εἴπῃ τοιούτους λόγους ἔμπροσθεν εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς πόλεως ἐκείνης, πόσον θὰ τοὺς ἐλύπησεν; Ὅμως μὲ πολλὴν ταπείνωσιν καὶ πικραμμένην καρδίαν ἀνεχώρησαν διὰ τὴν οἰκίαν των.