ἄφες τὴν πολλὴν λύπην σου καὶ τὴν πικρίαν τῆς ψυχῆς σου καὶ ὕπαγε εἰς τὴν οἰκίαν σου χαίρων· ἀρκοῦν οἱ κόποι καὶ οἱ ἀναστεναγμοί σου ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς τὴν δέησίν σου· μόνον ὕπαγε, θαρρῶν εἰς τοὺς λόγους μου καὶ δόξαζε τὸν Θεόν». Αὐτὰ εἶπεν ὁ Ἄγγελος πρὸς τὸν Ἰωακείμ, εὐθὺς δὲ ἐπῆγε καὶ εἰς τὴν Ἄνναν καὶ τῆς εἶπε τοὺς αὐτοὺς λόγους. Ὁ δὲ Ἰωακείμ, ὡς ἤκουσε τοὺς λόγους καὶ τὰ μηνύματα τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπέστρεψε χαίρων εἰς τὴν οἰκίαν του, ὅπου εὗρε τὴν γυναῖκα του τὴν Ἄνναν, εἶχε δὲ καὶ αὐτὴ χαρὰν μεγάλην διὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἀρχαγγέλου. Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην συνέλαβεν ἡ Ἄννα τὴν Δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον ἐκ τῆς σπορᾶς τοῦ Ἰωακείμ [1]· διότι μόνον ὁ Χριστὸς ἐγεννήθη χωρὶς σπορὰν ἀνδρός· ἡ δὲ Κυρία Θεοτόκος καὶ αὐτή, ὥσπερ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, συνελήφθη ἐκ συνουσίας ἀνδρός. Ὅταν δὲ ἐπληρώθησαν οἱ ἐννέα μῆνες ἐγέννησεν ἡ Ἄννα παιδίον θηλυκόν.

Συνήθειαν εἶχον ἀπὸ τότε οἱ Ἑβραῖοι νὰ καλοῦν οἱ γονεῖς τοῦ παιδίου κατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν τοὺς ἱερεῖς καὶ νὰ τοὺς φιλοξενοῦν, κατ’ ἐκείνην δὲ τὴν ἡμέραν νὰ δίδουν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ παιδίου. Κατὰ τὴν συνήθειαν λοιπὸν ταύτην ἐκάλεσε καὶ ὁ Ἰωακεὶμ τοὺς ἱερεῖς τὴν ὀγδόην ἡμέραν νὰ τοὺς φιλεύσῃ, διὰ νὰ θέσωσι τὸ ὄνομα τῆς θυγατρός του· τὴν ὠνόμασε δὲ Μαριάμ. Σημαίνει δὲ τὸ ὄνομα Μαριάμ: τὸ μ, μόνη· τὸ α, αὕτη· τὸ ρ, ρύσεται· τὸ ι, ἰοῦ (δηλητηρίου)· τὸ α, ἅπαντας· τὸ μ, μισοκάλου· ἤτοι, μόνη αὐτὴ θέλει σώσει τοὺς ἀνθρώπους ὅλους ἀπὸ τὸ δηλητήριον, ἤτοι τὴν ἁμαρτίαν τοῦ διαβόλου. Τὸ ὄνομα Μαρία σημαίνει καὶ τὸ Κυρία, Βασίλισσα, δυνατή. Ὅταν δὲ παρῆλθον τρία ἕτη, ἐνεθυμήθησαν οἱ γονεῖς της ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθησαν εἰς τὸν Θεὸν καὶ παρευθὺς συνήθροισαν τὰς φίλας των παρθένους νὰ ὑπάγωσι μὲ λαμπάδας εἰς τὸν Ναὸν τὴν Παναγίαν Θεοτόκον. Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἦτο Ἀρχιερεὺς ὁ Ζαχαρίας ὁ Προφήτης, ὁ πρεσβύτης καὶ πατὴρ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ ὡς τὴν εἶδεν, ἐγνώρισε ποία εἶναι καὶ ἐστάθη καὶ τῆς εἶπε αὐτὰ τὰ ἐγκώμια:

«Χαῖρε Βασίλισσα τοῦ κόσμου καὶ τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε Παναγία Θεοτόκε, ἡ Μήτηρ τοῦ μεγαλου Βασιλέως Χριστοῦ· χαῖρε τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα καὶ ἐκπλήρωσις τῶν λόγων των· Σὲ ἐκήρυξαν οἱ Προφῆται, Σὲ ἔχουν καύχημα· ὅσα ἐπροφήτευσαν διὰ Σέ, σήμερον τελειώνονται· σήμερον χαίρονται αἱ ψυχαὶ τῶν Προφητῶν, οἵτινες σὲ βλέπουσιν εἰς τὸν Ναόν· ὁ Ἡσαΐας Παρθένον σὲ ὠνόμασε, λέγων· «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ λήψεται, καὶ τέξεται Υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἡσ. ζ’ 14)·