ἡ κλῖμαξ τὴν ὁποίαν εἶδεν ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, Σὲ προεσήμαινε· καθὼς δι’ αὐτῆς ἀνέβαινον καὶ κατέβαινον οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, οὕτω καὶ διὰ Σοῦ ὁ μὲν Θεὸς θέλει καταβῆ νὰ σαρκωθῇ, οἱ δὲ ἄνθρωποι θέλουσιν ἀναβῆ εἰς τὸν οὐρανόν. Δαβὶδ ὁ Προφήτης καὶ βασιλεύς, ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὸ γένος εἶσαι, Δέσποινα Θεοτόκε, Βασίλισσαν Σὲ φανερὰ προεῖπεν, λέγων· «Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλίνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου» (Ψαλμ. μδ’ 11-12)· καὶ πάλιν λέγει· «Ἀπενεχθήσονται τῷ Βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονταί σοι, ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς ναὸν Βασιλέως» (Ψαλμ. μδ’ 15-16)· ἤτοι ὅσοι τὴν πιστεύσουν διὰ Παρθένον εἶναι πλησίον της καὶ ὅλοι θέλουν ὑπάγει χαίροντες εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
«Μακάριοι εἶναι οἱ γονεῖς σου, ὦ Δέσποινα, καὶ οἱ μαστοί, οἵτινες σὲ ἐθήλασαν· Σὲ προσκυνοῦσιν Ἄγγελοι, τιμῶσιν Ἀρχάγγελοι, δοξάζουσιν ἄνθρωποι, φρίττουσι δαίμονες, ἐπαινοῦσι Πατριάρχαι, ἐγκωμιάζουσι δίκαιοι, ὑμνοῦσι βασιλεῖς, παρακαλοῦσιν ἄρχοντες, δέονται πλούσιοι, φημίζουσι Χριστιανοί. Καυχῶνται ἐπὶ Σὲ οἱ γονεῖς σου, χαίρει ἡ γενεά σου· εὐφραίνονται αἱ ψυχαὶ τῶν κολασμένων· ἀγάλλονται οἱ Πατριάρχαι. Οἱ Προπάτορές μας εἰς Σὲ ἐλπίζουσι νὰ λυτρωθῶσιν ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου. Ὕπαγε λοιπὸν εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐπειδὴ καθαρωτέρα εἶσαι ἀπὸ ἐμέ· ἐγώ, Δέσποινα, ἅπαξ ἐμβαίνω κατ’ ἔτος, ἀλλὰ Σὺ κάθου καὶ κατοίκει διὰ παντός. Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶσαι, κάθου εἰς τὸν Ναόν· δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶσαι, ἔμβα εἰς τὸν ἐκλεκτὸν τόπον, περίμενε εἰς τὸν Ναὸν ἕως οὗ γίνῃς ἄξιον δοχεῖον τοῦ Παναγίου Πνεύματος· εὐφραίνου καὶ χόρευε, διότι Ἄγγελοι θέλουν σὲ ὑπηρετεῖ». Ἔπειτα στραφεὶς καὶ πρὸς τοὺς γονεῖς της ὁ Ζαχαρίας εἶπεν· «Εὐλογημένον καὶ κεχαριτωμένον ἀνδρόγυνον, χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, διότι κατηξιώθητε νὰ γίνετε γονεῖς τοιαύτης θυγατρός· σεῖς ὑπερέβητε τοὺς Προπάτοράς μας καὶ τοὺς Πατέρας μας· σεῖς ἐγεννήσατε τὴν Βασίλισσαν τοῦ κόσμου σεῖς θέλετε δοξασθῆ ἀπὸ Θεὸν καὶ ἀνθρώπους».
Αὐτὰ καὶ περισσότερα εἶπεν ὁ Ζαχαρίας πρὸς τὴν Θεοτόκον καὶ τοὺς γονεῖς της. Ἡ δὲ Ἄννα τοῦ λέγει· «Δέξου, Ἀρχιερεῦ, τὴν θυγατέρα μας, μᾶλλον δὲ τοῦ Θεοῦ· δέξου τὴν καθαρὰν καὶ ἀμόλυντον καὶ ὑψηλοτέραν τοῦ οὐρανοῦ· ἔμβασέ την εἰς τὸν Ναόν, διότι εἰς αὐτὸν τῆς πρέπει νὰ κατοικῇ.