Ἔστειλε πρῶτον Προφήτας, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἠκούσαμεν ἔστειλε καὶ θαυματουργοὺς ἄνδρας, ὡς τὸν Μωϋσῆν καὶ τὸν Ἠλίαν, ἀλλὰ δὲν μετενοήσαμεν· ἦλθαν καὶ ἄλλοι Ἅγιοι πρωτύτερα ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ ἐκήρυττον τὸν Χριστόν, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἠκούσαμεν. Ἀλλὰ οὔτε καὶ αὐτοὶ ἐπήγαιναν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, διότι ἡ ὁδὸς τοῦ Παραδείσου δὲν ἦτο ἀνοικτή, ἐπειδὴ ἡ ἁμαρτία τοῦ Ἀδὰμ τὴν εἶχε κεκλεισμένην. Ἐπειδὴ λοιπὸν οἱ πρὸ Χριστοῦ ἀποθνῄσκοντες ἐπήγαιναν ὅλοι εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἐπειδὴ κανεὶς δὲν ἦτο ἐλευθερωμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ Ἀδάμ, διὰ τοῦτο κατεδέχθη ὁ Ποιητὴς καὶ Κύριος τοῦ κόσμου καὶ ἦλθε καὶ ἐσαρκώθη ἐκ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἐγεννήθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου· Παρθένος ἦτο ἡ Θεοτόκος πρὶν νὰ τὸν γεννήσῃ καὶ πάλιν Παρθένος ἔμεινε, καθὼς ὁ Προφήτης Ἰεζεκιὴλ προεφήτευσεν (Ἰεζ. μδ’ 1-3).
Ἡ Σάρρα ἐκείνη, ἡ γυνὴ τοῦ Ἀβραάμ, ἐγέννησε τὸν Ἰσαὰκ στεῖρα οὖσα καὶ γερόντισσα ὀγδοήκοντα ἐτῶν. Ἡ Ἄννα, ἡ μήτηρ τοῦ Σαμουὴλ τοῦ Προφήτου, ἦτο καὶ αὐτὴ στεῖρα γυναίκα καὶ ὅμως ἐγέννησεν ἑπτὰ τέκνα. Τὶ ἑπομένως τὸ παράδοξον εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ἐὰν καὶ ἡ Παρθένος ἐγέννησεν; Οὐδεμία ὅμως σύγκρισις μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῆς Παρθένου· διότι ἐκεῖναι μὲν ἐγέννησαν ἐκ σπορᾶς, ἡ δὲ Παρθένος ἄνευ ἀνδρός, διότι «ὅπου Θεὸς βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις». Πολλὰ θαύματα διηγεῖται ἡ Παλαιὰ καὶ ἡ Νέα Γραφή, ὅτι ἔγιναν· πῶς δὲ Θεὸς ἐσαρκώθη ἐκ γυναικός, κάθε θαῦμα ὑπερβαίνει· πῶς γυναίκα ἐχώρεσε τὴν θεότητα ὅλην; οὔτε οἱ Ἄγγελοι οὔτε οἱ Ἀρχάγγελοι οὔτε τὰ ἄλλα Τάγματα τῶν οὐρανῶν δύνανται νὰ τὴν ἴδωσιν, ἀλλ’ ἡ Παρθένος καὶ Θεοτόκος ἔγινε Μητέρα Του. Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ δὲν δύνανται νὰ τὸν χωρέσωσι, καὶ μία γυνὴ τὸν ἐχώρεσε; Θαῦμα παράδοξον καὶ ἄκουσμα φοβερόν!
Ἡμεῖς πιστεύομεν αὐτὸ τὸ μυστήριον, λατρεύομεν τὸν Χριστὸν καὶ τιμῶμεν τὴν Μητέρα Του· ἀναθεματίζομεν τοὺς αἱρετικοὺς, ὅσοι δὲν κηρύττουσι τὴν Θεοτόκον Παρθένον· πιστεύομεν ὅτι ἀληθῶς Παρθένος ἐγέννησε καὶ πάλιν Παρθένος ἔμεινε· τιμῶμεν καὶ δοξάζομεν τὸ ἄφραστον καὶ ἀνεκδιήγητον θαῦμα. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἑορτὴν ἑορτάζομεν καὶ μυστήριον πανηγυρίζομεν, ἂς καθαρίσωμεν τὴν ψυχήν μας, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἀπὸ πᾶσαν σκέψιν καὶ φροντίδα τοῦ κόσμου καὶ ἂς ἑτοιμάσωμεν τὰς καρδίας μας νὰ ἀκούσωμεν τῆς ἑορτῆς μας τὴν ὑπόθεσιν καὶ νὰ δοξάσωμεν τὸ μυστήριον, καθὼς πρέπει·