ΠΑΛΙΝ ΕΟΡΤΗ, καὶ πάλιν πανήγυρις. Ἑορτὴ ὄχι ὡς τὴν προχθεσινήν, ἀλλὰ ἑορτὴ μεγάλη καὶ θαυμαστὴ καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων πρόξενος· διότι καὶ αἱ ἑορταὶ καὶ πανηγύρεις τῶν ἄλλων Ἁγίων ὠφέλιμοι εἶναι καὶ ἅγιαι, ἀλλὰ ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ὁποίας τὴν ἐν τῷ Ναῷ Εἴσοδον ἑορτάζομεν σήμερον, εἶναι τιμιωτέρα καὶ θαυμασιωτέρα. Καθόσον οἱ ἄλλοι μὲν Ἅγιοι εἶναι καὶ ὀνομάζονται δοῦλοι Χριστοῦ, ἡ δὲ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι Μήτηρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ Δέσποινα καὶ Βασίλισσα τοῦ κόσμου ὅλου· ἐπειδὴ δὲ αὐτὴ ἀπὸ τὴν πολλήν της καθαρότητα καὶ παρθενίαν κατηξιώθη καὶ ἔγινε Μήτηρ τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, διὰ τοῦτο Βασίλισσα καὶ Παρθένος καὶ μὲ ὅ,τι ἄλλο καλὸν ὄνομα ὑπάρχει πρέπει νὰ ὀνομάζεται.

Τὶ δύναταί τις νὰ τὴν ὀνομάσῃ, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ τῆς πρέπῃ; Παρθένον; Καὶ ποία ἄλλη εὑρέθη καθαρωτέρα ἀπ’ αὐτήν; Ὁδηγήτριαν; Καὶ ποία ἄλλη ὁδηγεῖ καὶ φυλάττει τὸ γένος τῶν Χριστιανῶν ὡς ἡ Πανύμνητος; Πᾶς Χριστιανὸς εὐσεβὴς πρέπει νὰ ὑμνῇ καὶ νὰ δοξάζῃ τὴν Ἀειπάρθενον, διότι εἶχεν ὅλα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· γνῶσιν δὲ καὶ φρόνησιν εἶχε παρὰ πᾶσαν ἄλλην. Ἐὰν λοιπὸν ἀκούσῃς Παρθένον, αὐτὴν νὰ ἐννοῇς, ὅτι ἡ Γραφὴ καὶ ὁ Προφήτης Ἡσαΐας οὕτω τὴν ὀνομάζει· «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται Υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ. α’ 23, Ἡσ. ζ’ 14). Αὐτὴν ἐκήρυξαν οἱ Προφῆται, αὐτὴν προεσήμαιναν αἱ Γραφαί· ὁ Προφήτης Ἀββακοὺμ αὐτὴν εἶδεν ὡς Ὄρος σύνδενδρον, διότι αὐτὴ ἦτο ἐσκεπασμένη ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ὁ Προφήτης Δανιὴλ αὐτὴν καὶ αὐτὸς ἐθεώρησεν ὡς Ὄρος, ἀπὸ τὸ ὁποῖον Ὄρος ὁ στερεὸς Λίθος ὁ Βασιλεὺς τοῦ κόσμου Θεός, ἐγεννήθη χωρὶς σπορὰν ἀνδρός· ὁ δίκαιος Ἰακὼβ αὐτὴν εἶδεν ὡς Κλίμακα, διότι δι’ αὐτῆς ὁ μὲν Θεὸς κατέβη ἐκ τῶν οὐρανῶν, οἱ δὲ ἄνθρωποι ἀνέβησαν εἰς τοὺς οὐρανούς· ἐὰν Πύλην ἀκούσῃς, ἐὰν Θρόνον, ἐὰν Στάμνον, ἐὰν Λυχνίαν, αὐτὴν ἐνθυμοῦ καὶ καθολικῶς οἱονδήποτε θαυμαστὸν καὶ ἅγιον ὄνομα σκεφθῇς, εἰς τὴν Παναγίαν πρέπει.