ἐδίδασκεν ἅπαντας μὲ τοὺς λόγους του καὶ μὲ γράμματα νὰ προσκυνῶσι τὰς ἁγίας Εἰκόνας καὶ νὰ τὰς σέβωνται κατὰ τὴν τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, ὄχι λατρευτικῶς, καθὼς φλυαροῦσιν οἱ ἄφρονες, ἀλλὰ σχετικῶς εἰς τὰ πρωτότυπα τὴν προσκύνησιν ἀπονέμοντες· ὅθεν καὶ πολλοὺς Χριστιανοὺς καὶ πόλεις ὁλοκλήρους ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὴν πλάνην αὐτὴν καὶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καθωδήγησε καὶ τοὺς κατέπεισε, νὰ χύσουν διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν τὸ αἷμά των, ἂν παραστῇ ἀνάγκη, καθὼς καὶ αὐτὸς ὡμολόγει εἰς ὅλους, ὅτι ἦτο ἕτοιμος διὰ τὰς ἁγίας Εἰκόνας νὰ λάβῃ θάνατον καὶ μὲ τὴν ὁμολογίαν ταύτην ἔγινε Μάρτυς εἰς τὴν προαίρεσιν καὶ χωρὶς πληγὰς καὶ μώλωπας ἔλαβε τὸν ἀμάραντον στέφανον. Μεταξὺ δὲ ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶχε καὶ τὴν ἁγίαν προσευχὴν ἀκατάπαυστον, ἔχων τὸν νοῦν πρὸς τὸν Θεὸν προσηλωμένον πάντοτε, καθαρῶς εἰς τὸν μόνον καθαρὸν προσομιλῶν καὶ εὐφραινόμενος, τὸν ὁποῖον ὁμοῦ μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους ὑμνολογῶν καὶ δοξάζων ἀπελάμβανε ἀπὸ τοῦτον τὸν κόσμον τὸν ἀρραβῶνα ἐκείνης τῆς ἀνεκλαλήτου ἡδονῆς τῆς θείας μακαριότητος.
Οὕτω λοιπὸν ὁσίως πολιτευόμενος καὶ τὰ οὐράνια ἐπὶ τῆς γῆς φανταζόμενος, ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν ποθούμενον καὶ ἀσθενήσας βαρέως ἀπὸ νόσον λιθιάσεως, ἔκειτο εἰς τὴν κλίνην ἀκίνητος· ὅθεν ἐδέετο τοῦ Θεοῦ θερμότατα, νὰ τοῦ ἐλαφρύνῃ τὴν ἀσθένειαν καὶ νὰ τοῦ δώσῃ ὑδρώπικα νὰ πρησθῇ καὶ νὰ σαπήσῃ τὸ σῶμά του· ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν Θεὸς ἐπήκουσε τὴν δέησίν του καὶ ἐπῆρε τὸ πάθος του ἐκεῖνο, τοῦ ἔδωκε δὲ τὸ ἕτερον ὅπερ ἐζήτησε· καὶ τόσον ἐπρήσθη τὸ σῶμά του, ὥστε ἐφαίνετο ὡς ἀσκὸς γεμᾶτος ἄνεμον καὶ μόνον ἀπὸ τὴν φωνὴν ἐγνωρίζετο· οὕτω δὲ ὀδυνώμενος ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην καὶ μετέβη μὲ κόπον πολὺν εἰς Κωνσταντινούπολιν· βασανιζόμενος δὲ ἐπὶ ἓν ἔτος ἀπὸ τὴν δεινὴν ἐκείνην ἀσθένειαν, προεγνώρισε τὴν μετάστασιν αὐτοῦ καὶ λέγει πρὸς τοὺς ἀδελφούς, οἵτινες ἦσαν εἰς τὴν συνοδείαν του· «Ὑπάγετε εἰς τὸ ξενοδοχεῖον, ὅτι μετὰ δώδεκα ἡμέρας εἶναι τὸ τέλος μου». Ἑτοιμάσαντες λοιπὸν τὴν κλίνην, τὸν ἐσήκωσαν καὶ τὸν ἐπῆγαν ἐκεῖ ὅπου τοὺς προσέταξε. Κατὰ δὲ τὴν δωδεκάτην ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ Νοέμβριος εἴκοσιν, ἀπῆλθεν ἡ μακαρία ψυχὴ τοῦ οὐρανίου τούτου Πατρὸς εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἔνθα ἀπολαμβάνει πλουσίους τοὺς καρποὺς τῶν ἀγώνων του.