Τότε ὁ δράκων (ὤ τοῦ θαύματος!), ὥσπερ νὰ ἐπρόκειτο νὰ τὸν δείρῃ ὁ Ἅγιος, ἔφυγεν ἄπρακτος, διότι τοὺς ἀξίους δούλους τοῦ Θεοῦ εὐλαβεῖται καὶ ἡ ἄλογος φύσις. Μετὰ ταῦτα ἦλθε καὶ γυνὴ δαιμονιζομένη, ἐκεῖ εἰς τὸν πύργον, καὶ μὲ τὴν προσευχήν του ἐδίωξε τὸ δαιμόνιον καὶ ἄλλα πολλὰ θαυμάσια ἐτέλεσεν εἰς αὐτὸν τὸν τόπον, ἐξόχως δὲ ἐθεράπευσεν ἄνθρωπον, ὅστις εἶχε κακὸν δαιμόνιον καὶ πολὺ ἄγριον, τὸ ὁποῖον ἐφώναζεν ὀνομάζον αὐτὸν Ἅγιον. Ὁ δὲ βλέπων ὅτι ὁ δαίμων τὸν ἐφανέρωσεν, ἐκεῖνον μὲν ἐδίωξεν ἰατρεύων τὸν ἄνθρωπον, αὐτὸς δὲ ἔφυγεν ἀπ’ ἐκεῖ, διότι τὸν ἐγνώρισαν καὶ τὸν ἐτιμοῦσαν οἱ ἄνθρωποι.

Περιπατῶν εἰς τὴν ὁδὸν ἐπέρασεν ἀπὸ ἓν στράτευμα Σαρακηνῶν καὶ φθάνων εἰς ἕν πηγάδιον, ὅπερ εἶχεν ὕδωρ, εἷς ἀπ’ ἐκείνους ἠθέλησε νὰ ποτίσῃ τὸν ἵππον του καὶ ὡς εἶδε τὸν Ἅγιον ἐσήκωσε τὸ κοντάρι νὰ τὸν φονεύσῃ ὁ ἄθλιος, ἀλλὰ παρευθὺς ἐκρατήθη εἰς τὸν ἀέρα ἡ χείρ του καὶ μὴ δυνάμενος νὰ τὴν καταβιβάσῃ ἠκολούθει τὸν Ὅσιον παρακαλῶν αὐτὸν νὰ τοῦ δώσῃ τὴν ἴασιν· ὁ δὲ Ὅσιος ἐγγίσας εἰς τὴν αὐθάδη χεῖρα ἐκείνην τὴν ἐθεράπευσε καὶ πηγαίνων παρεμπρός, τὸν ὑπήντησεν εἷς δαιμονιζόμενος δεινῶς βασανιζόμενος, τὸν ὁποῖον σπλαγχνισθεὶς ὁ Ὅσιος ἔκαμε πρὸς τὸν Θεὸν δέησιν καὶ ἔφυγε τὸ δαιμόνιον. Ὕστερον πάλιν ἐπῆγεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην τὸ δεύτερον καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Μὴ ἔχων δὲ κανὲν εἶδος βρώσιμον νὰ τρέφεται, οὔτε ἱμάτιον νὰ σκεπάζεται, ἐφόρει μόνον ἕνα ἱμάτιον, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἡμέραν καὶ νύκτα παραμυθίαν· ὅταν δὲ ἤθελε πεινάσει, ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὅπου ἔβλεπε τινὰς νὰ τρώγουν εἰσήρχετο καὶ αὐτὸς εἰς τὴν τράπεζάν των καὶ ἔτρωγεν.

Οὕτω πολιτευόμενος ὁ Ἅγιος ἐπέρασεν ἱκανὸν καιρόν· ἔπειτα πάλιν ἐμέμφετο ἑαυτὸν εἰς ταύτην τὴν πρᾶξιν, νομίζων ὅτι ἦτο ἀταξία νὰ τρώγῃ ξένον κόπον ἀκόπως, χωρὶς νὰ τὸν προσκαλέσωσιν. Ὅθεν ἔκαμεν ἀπόφασιν νὰ μείνῃ εἰς τὸν ἄνωθεν ἀναφερθέντα Ναὸν ἄσιτος, ἕως νὰ στείλῃ ὁ Κύριος ἐξ ὕψους βοήθειαν. Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεός, ὅστις ἔτρεφε τὸν Ἠλίαν διὰ τοῦ κόρακος ὡς καὶ ἄλλους πολλοὺς πολυτρόπως ἐναρέτους δούλους του, ἐφώτισε καὶ τότε γυναῖκα τινὰ φιλόθεον καὶ τοῦ ἔφερε τροφὴν καθ’ ἡμέραν. Ἡσυχάζων ἐκεῖ ἦλθε πτωχή τις γυνὴ καὶ τοῦ λέγει, ὅτι εἶχε μικρὰν οἰκίαν ἥτις ἐχάλασεν, ὅθεν τὸν παρεκάλει νὰ τῆς βοηθήσῃ νὰ τὴν ξανακτίσωσιν· ὁ δὲ εἶπεν εἰς αὐτήν· «Ὕπαγε, ἄρχισον τὸ ἔργον καὶ ὁ Θεὸς ὁ πατὴρ τῶν ὀρφανῶν σοῦ στέλλει βοήθειαν».