Ἐκεῖ δὲ τὸν ἐδέχθη πτωχός τις εἰς τὸν οἶκον του, ἂν καὶ εἶχον οἱ βασιλεῖς γραμμένα φοβερὰ προστάγματα νὰ μὴ ὑποδεχθῇ κανένας Μοναχόν, ἀλλ’ ἐκεῖνος τὸν ἐδέχθη διὰ τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος ὡς πλουσιόδωρος τοῦ ἀνταπέδωκε τὸν μισθὸν τῆς φιλοξενίας, καὶ εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἐπλούτησεν· ὅθεν θέλων νὰ ἀναχωρήσῃ ὁ Ἅγιος, ἔκλαιεν ἐκεῖνος φοβούμενος μήπως πτωχεύσῃ πάλιν ὡς πρότερον· ὅθεν ἔφυγε κρυφίως.

Θέλων δὲ ὁ Ἅγιος νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ Βυζάντιον, ἠμποδίσθη ἀπό τι συνάντημα. Ὅθεν γνωρίσας ὅτι δὲν ἦτο Θεοῦ θέλημα νὰ ὑπάγῃ ἐκεῖ, ἀπῆλθεν εἰς τὴν Αἶνον [1] καὶ ἐκεῖ ὑπήντησε νέον τινὰ ἱππέα, ὅστις ἐπέζευσεν ἀπὸ τὸ ἄλογον θυμωθεὶς ἀπὸ τὸν ἀνθρωποκτόνον δαίμονα καὶ ἔδειρε τὸν Ἅγιον ὀνομάζων αὐτὸν προδότην ὁ ἄδικος· ὁ δὲ δίκαιος ὑπέμεινε τὰς πληγὰς δεόμενος εἰς τὸν Θεὸν νὰ συγχωρήσῃ ἐκεῖνον ὅστις τὸν ἔδειρεν· οὗτος δὲ κατενύχθη βλέπων εἰς αὐτὸν τοσαύτην πρᾳότητα καὶ τὸν προσεκύνησε ζητῶν παρ’ αὐτοῦ συγχώρησιν· ὁ δὲ Ἅγιος τὸν ἐνουθέτησε νὰ μὴ εἶναι πλέον τόσον θυμώδης κατά τινος καὶ ὠφελήσας αὐτὸν καὶ δίδων συγχώρησιν ἀνεχώρησεν ἀπ’ ἐκεῖ μὲ πλοῖον καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Χριστόπολιν [2]· ἐξελθὼν δὲ ἀπὸ τὸ πλοῖον ἐπῆγεν εἰς ἕνα ποταμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἦσαν κλέπται Σλαυῖνοι, καὶ ἐλήστευον ὅσους εὕρισκον, τοὺς ὁποίους ἰδὼν ὁ Ὅσιος οὐδὲ ποσῶς ἐδειλίασεν, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτοὺς ἐκάθισεν, οἱ ὁποῖοι τὸν ηὐλαβήθησαν τόσον βλέποντες ὅτι δὲν τοὺς ἐφοβήθη, ἀλλὰ ὑπῆγε μὲ τὸ θάρρος πλησίον των, οἵτινες τὸν ἐπέρασαν ἀντίπερα τοῦ ποταμοῦ μὲ τὴν λέμβον των, καὶ τοῦ ἔδειξαν τὸν δρόμον ὅστις ἐπήγαινεν εἰς τὴν Θεσσαλονίνην. Φθάσας ἐκεῖ ὁ Ὅσιος ἔκαμεν ὀλίγας ἡμέρας καὶ ἀναχωρῶν ἀπ᾽ ἐκεῖ ἀπῆλθε διὰ ξηρᾶς εἰς τὴν Κόρινθον, ζητῶν δὲ πλοῖον διὰ τὴν Σικελίαν, εὗρεν ἕτοιμον, ἀλλὰ ἐφοβοῦντο οἱ ναῦται, διὰ τοὺς βαρβάρους, νὰ διέλθουν τὸ πέλαγος, ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς ὑπεσχέθη νὰ μὴ πάθουν τι· ὅθεν πεισθέντες εἰς τὸν λόγον του ἀπέπλευσαν.

Φθάσαντες εἰς τὸ Ρήγιον [3], ἔδιδαν τινὲς εὐλαβεῖς ἄνθρωποι τοῦ Ὁσίου χρυσίου μέρος τι δι’ ἔξοδον του, βλέποντες ὅτι δὲν εἶχέ τι· ὁ δὲ Ἅγιος χωρὶς νὰ εἶδε ποτέ του ἐκείνους, οἵτινες τοῦ ἔδιδαν, ἐγνώρισεν ἀπὸ θείαν Χάριν, ὅτι ἦτο ἀπὸ ἀδικίας τὸ χρυσίον ὅπερ τοῦ ἐχάριζαν· ὅθεν διὰ νὰ τοὺς διδάξῃ νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὸ ἄδικον, ἤλεγξε τὴν πρᾶξιν καὶ τὸν ἀδικητὴν ἐφανέρωσεν ἐξ ὀνόματος λέγων·