Ἀλλὰ πάλιν δὲν ἔπαυσαν οἱ πονηροὶ πολεμοῦντες αὐτόν. Ἡμέραν δέ τινα, ἱστάμενος ὁ Ὅσιος ἔξω τῆς κέλλας του, βλέπει ἀγριόχοιρον ἐρχόμενον κατ’ αὐτοῦ μὲ ὁρμήν. Ὅθεν ποιήσας τὸν σταυρόν του, ἔλαβε μικρὸν σκαλίδιον καὶ τὸ ἔρριψε κατ’ αὐτοῦ, εὐθὺς δὲ ἔγινεν ἄφαντος. Καὶ ἄλλοτε τὴν νυκτερινὴν ἀκολουθίαν ψάλλων ὁ Ὅσιος, ἰδοὺ καὶ βλέπει φῶς εἰς τὸ μέσον τοῦ κελλίου του, ἐντὸς δὲ τοῦ φωτὸς εἶδε τινὰ ὡς Ἄγγελον. Ἀποστρέψας δὲ ἐκεῖθεν τοὺς ὀφθαλμούς του ὁ Ὅσιος καὶ πρὸς ἄλλην βλέπων κατεύθυνσιν εἶδε πάλιν πρὸς τὰ ἐκεῖ τὸ φῶς ἐκεῖνο ὅθεν θυμωθεὶς εἶπεν· «Ἐπιτιμήσαί σοι Κύριος, διάβολε! γνωρίζω τὰς πολυπλόκους σου τέχνας καὶ ἐπιβουλάς». Εὐθὺς δὲ τὸ φῶς ἐκεῖνο ἐχάθη καὶ ἐξηφανίσθησαν αἱ τέχναι τοῦ δαίμονος. Ἄλλοτε πάλιν ἐξῆλθεν ἀπὸ τὸ κελλίον του ὁ θεῖος ἀνήρ καὶ κατέβαινε πρὸς τὴν τῶν Ἰβήρων Μονὴν διὰ νὰ μεταλάβῃ τῶν Θείων Μυστηρίων, καὶ καθ’ ὁδὸν εὗρεν ἄρκτον ἱσταμένην εἰς στενὸν τόπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἤθελε νὰ περάσῃ καὶ ἔκθαμβος γενόμενος ἐθαύμαζε τὶ νὰ κάμῃ. Σταθεὶς δὲ εἰς προσευχὴν παρεκάλει τὸν Κύριον νὰ διώξῃ τὸ θηρίον διὰ νὰ περάσῃ. «Ἐκέκραξεν ὁ δίκαιος, καὶ ὁ Κύριος εἰσήκουσεν αὐτοῦ» (Ψαλμ. λγ’ 18), καὶ εὐθὺς τὸ θηρίον ἠφανίσθη καὶ ὁ Ὅσιος ἐπέρασεν.

Ἄλλοτε πάλιν ἐκάθητο εἰς τὴν πυρὰν ὁ Ὅσιος τὸν χειμῶνα, τόσος δὲ φόβος τοῦ ἦλθε, τὸν ὁποῖον ποτὲ δὲν ἐδοκίμασε καὶ θαυμάζων ἔλεγε· «Τί νὰ μοῦ εἶναι τοῦτο;» καὶ εὐθὺς βλέπει ἕνα ἀράπην φουσκωμένον καὶ σαπρόν, ἔχοντα μύτην μεγάλην κατὰ πολλά, ὁ ὁποῖος ἐστάθη πλησίον του, καὶ ἁπλώσας τὴν χεῖρα πρὸς τὸν Ὅσιον τοῦ εἶπε· «Ἐλθὲ φίλησέ την». Καὶ ὁ Ἅγιος σηκωθείς, καὶ χεῖρας ὁμοῦ καὶ ὄμματα πρὸς οὐρανὸν ὑψώσας, ἐστέναξε καὶ εἶπεν· «Ὦ Δέσποινα Θεοτόκε, βοήθησόν μοι τὴν ὥραν ταύτην»· καὶ εὐθὺς μὲ τὸν λόγον βλέπει τὴν πανάχραντον Θεοτόκον ἱσταμένην ἄνωθέν του, βαστάζουσαν εἰς τὰς ἀγκάλας της τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν· καὶ θαρρυνθεὶς διὰ τὸ παράδοξον ὅπου εἶδεν, ἐχάρη κατὰ πολλά, καὶ στραφεὶς νὰ ἴδῃ τὸν ἀράπην δὲν τὸν εἶδε πλέον. Καὶ ἀπὸ τότε τοῦ ἦλθε παρηγορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τὴν καρδίαν του, καὶ τὸν ἐχαροποίει κατὰ τὸ γεγραμμένον· «Κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τὴν ψυχήν μου» (Ψαλμ. ϟγ’ 19).