Συνήθειαν εἶχον εἰς τὴν πόλιν ἐκείνην καὶ ἐτελοῦσαν ἑορτὴν πάνδημον, εἰς τὴν ὁποίαν συναγόμενοι ἅπαντες ἐχόρευον μὲ τραγούδια καὶ ἄλλα ὅσα οἱ δαίμονες χαίρονται καὶ τοὺς ὁποίους ἐπεκαλοῦντο εἰς βοήθειαν οἱ ἀνόητοι. Ὁ δὲ Ἅγιος ἀκούσας τὰς βλασφημίας ἐσκανδαλίσθη καὶ τοὺς ὠργίσθη, εὐθὺς δὲ ἔπεσεν εἰς αὐτοὺς τοσοῦτον θανατικόν, ὥστε μετεστράφη ὅλη ἡ χαρά των εἰς θρηνῳδίαν ἀπαραμύθητον, διότι κατέφλεγεν ὡς φλόγα πυρὸς τοὺς οἴκους αὐτῶν ἡ ἀσθένεια καὶ δὲν ἔφθαναν οἱ ζῶντες νὰ ἐνταφιάζουν τοὺς ἀποθνῄσκοντας. Γνωρίσαντες δὲ τὴν αἰτίαν τῆς νόσου, ἔτρεχον πρὸς τὸν Ἅγιον μετὰ δέους καὶ ταπεινότητος ἱκετεύοντες νὰ κάμῃ δέησιν πρὸς τὸν Θεὸν αὐτοῦ νὰ παύσῃ ὁ θάνατος καὶ τότε νὰ πιστεύσωσιν εἰς αὐτόν. Ὁ δὲ εὐσπλαγχνισθεὶς ἐπήγαινεν εἰς τοὺς οἴκους των καὶ καθὼς εἰσήρχετο εἰς ἑνὸς ἑκάστου τὸν οἶκον, ἠφανίζετο ἡ ἀσθένεια καὶ οὕτω πάντες ἐθεραπεύθησαν. Ἔδραμε λοιπὸν αὐτὴ ἡ φήμη εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ ὅλοι ἐφήμιζαν τὸν Γρηγόριον προσπίπτοντες εἰς αὐτὸν καὶ εὐχαριστοῦντες ὡς ἰατῆρα τῶν παθῶν ἄμισθον καὶ σωτῆρα πάντων ἐπιεικέστατον. Οὕτως ἐφανερώθη διὰ τῶν ἔργων ἡ εὐσέβεια καὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, ἀφοῦ εἶδον τοιοῦτον θαυμάσιον καὶ ἐγνώρισαν ὅτι ἔκαμεν ἡ ἀσθένεια περισσοτέραν ὠφέλειαν ἀπὸ τὴν ὑγείαν, ἐπειδὴ ὅταν ἦσαν εὔρωστοι κατὰ τὸ σῶμα, ἀσθενοῦσαν κατὰ τὸ πνεῦμα καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ γνωρίσωσι τὴν ἀλήθειαν, διὰ δὲ τῆς σωματικῆς ἀσθενείας ἠννόησαν τὴν πονηρίαν τῶν εἰδώλων καὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν ἀληθῆ Πανάγαθον Θεόν.
Εἶναι καὶ ἄλλα πολλὰ μνήμης ἄξια τοῦ μεγάλου Γρηγορίου ὑπερθαύμαστα καὶ τεράστια, τὰ ὁποῖα χάριν συντομίας δὲν ἐγράψαμεν, φθάνουσιν ὅμως τὰ ὀλίγα ταῦτα, ἵνα ἐννοήσῃ ἕκαστος τὴν πρὸς τὸν Θεὸν παρρησίαν καὶ δύναμιν τοῦ Ἁγίου. Ἂς μὴ ἀπιστήσῃ δέ τις εἰς τὰ ρηθέντα τεράστια, ὅτι καθὼς τὰ γράφει ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὕτω καὶ ἐγὼ [5] τὰ μετεγλώττισα συντομώτερα ὀλίγον διὰ βραχύτητα καὶ ὅλοι γνωρίζουσιν ὅτι οὐδὲν ψευδὲς ἔγραψεν οὗτος ὁ Ἅγιος. Ἀλλὰ τί θαυμαστὸν ἀφοῦ ὁ Δεσπότης ἡμῶν ἔταξεν εἰς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ὅτι ὅποιος ἔχει πίστιν εἰς αὐτόν, θὰ κάμῃ μεγαλύτερα θαύματα ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνος ἐτέλεσεν; Ἰδοὺ λοιπὸν ἐπληρώθη τοῦ ἀληθεστάτου Χριστοῦ ἡ πρόρρησις εἰς τὸν μέγαν τοῦτον Γρηγόριον, ὅστις μὲ τὴν δύναμιν καὶ βοήθειαν Ἐκείνου ἐποίησε τεράστια πᾶσαν ἀκοὴν ὑπερβαίνοντα.