Ὅθεν ἐνῷ ηὔχετο μίαν ἡμέραν, ἐδείκνυεν εἰς τοὺς παρόντας ὥσπερ νὰ ἦτο εἰς ἀγῶνα, νὰ ἔβλεπε ξένον θέαμα καὶ ἠκροάζετο μὲ προσοχὴν ἦχον τινὰ εἰς τὸ θέατρον· καὶ ἀφοῦ ἔμεινεν οὕτως ὥραν πολλὴν ἀκλινὴς καὶ ἀκίνητος, ἀνευφήμησε τὸν Θεὸν λαμπρᾷ τῇ φωνῇ ταῦτα λέγων· «Εὐλογητὸς Κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν». (Ψαλμ. ρκγ’ 6). Οἱ δὲ μαθηταὶ παρεκάλεσαν νὰ τοὺς φανερώσῃ τὶ ἔβλεπεν εἰς ἐκείνην τὴν ὅρασιν· ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς· «Πτῶμα μέγα εἶδα τὴν ὥραν ταύτην καὶ ἔπεσεν ὁ διάβολος νικηθεὶς ἀπὸ νεανίαν τινὰ ὀνόματι Τρωάδιον, ὅστις κατήγετο ἀπὸ εὐγενεῖς ἀνθρώπους καὶ τὸν ἔφερον οἱ δήμιοι εἰς τὸν ἄρχοντα, βιάζοντες αὐτὸν νὰ ἀπαρνηθῇ τὴν εὐσέβειαν. Ἀλλὰ μὲ τὴν θείαν Δύναμιν ὑπέμεινεν ἀνδρείως ὅλα τὰ κολαστήρια καὶ νικήσας γενναίως τὸν ἀρχέκακον δαίμονα, ἔλαβε παρὰ Θεοῦ τὸν τῆς ἀθλήσεως στέφανον».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Διάκονος ἐξεπλάγη διὰ τὸ μεγαλεῖον τοῦ θαύματος, ἐπειδὴ ἦτο ὑπὲρ ἀνθρωπίνην φύσιν νὰ βλέπῃ ὅσα ἐγίνοντο εἰς τόπον μακρινὸν καὶ νὰ γνωρίζῃ σαφέστατα ὡς ἐνεστῶσα τὰ πράγματα· ὅθεν παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὸν συγχωρήσῃ, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἔγινε τὸ θαυμάσιον, νὰ βεβαιωθῇ τὴν ἀλήθειαν. Λέγει του ὁ Ἅγιος· «Καὶ δὲν φοβεῖσαι νὰ ὑπάγῃς εἰς τὸ μέσον τῶν φονευτῶν, μή σου τύχῃ κανὲν κακὸν ἐξ ἐπηρείας τοῦ δαίμονος;». Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐλπίζω εἰς τὴν δύναμιν τῶν εὐχῶν σου, νὰ μή μου ἐγγίσῃ οὐδεὶς πολέμιος». Τότε ὁ Ἅγιος ἔκαμεν εὐχὴν δι’ αὐτὸν καὶ τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ἀναχωρήσῃ, ἐκεῖνος δὲ μετὰ πίστεως ἀπελθὼν ἔφθασε τὸ ἑσπέρας ἔσω τῆς πόλεως· ἐπειδὴ δὲ ἡ ὁδοιπορία ἦτο μεγάλη καὶ ἐκουράσθη, ἐθεώρησε καλὸν νὰ πλυθῇ εἰς λουτρόν, διὰ νὰ ξεκουρασθῇ καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ τὴν ἑπομένην. Ἀπελθὼν λοιπὸν παρεκάλει τὸν ὑπηρέτην νὰ τοῦ ἀνοίξῃ τὸ λουτρόν. Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Γνώριζε ὅτι ὅσοι εἰσέλθουν ἐνταῦθα μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου ἀποθνῄσκουσι, διότι κατοικεῖ ἐδῶ ἓν δαιμόνιον, τὸ ὁποῖον τοὺς πνίγει». Ὁ δὲ Διάκονος, ἔχων τὸ θάρρος του εἰς τὸν Κύριον, ἠνάγκασεν αὐτὸν καὶ τοῦ ἤνοιξεν. Ἔπειτα αὐτὸς μὲν εἰσῆλθεν, ὁ δὲ ὑπηρέτης ἔφυγε μακρὰν ἀπ’ ἐκεῖ, φοβούμενος νὰ μὴ κινδυνεύσῃ καὶ αὐτὸς ὁμοίως εἰς θάνατον.
Ὅταν δὲ εἰσῆλθεν ὁ Μοναχὸς εἰς τὰ ὕδατα, κατεσκεύασεν ὁ δαίμων φοβερὰ καὶ παντοδαπὰ φαντάσματα καὶ ἐφαίνοντο ἔμπροσθεν αὐτοῦ θηρία καὶ πετεινὰ διάφορα, πῦρ καὶ καπνὸς καὶ ἄλλα φοβερὰ πράγματα, σεισμοί, ταραχαί, σπινθῆρες φλογὸς καὶ ἐδείκνυον ὅτι ἤθελον νὰ τὸν ἀφανίσουν,