ὁ σκοπός των ἦτο νὰ ἀποκάμῃ ἀπὸ τοὺς κόπους, νὰ ἀποθάνῃ γρήγορα, ὅπερ καὶ ἔγινε διότι ἀπὸ τοὺς τόσους πειρασμοὺς ἀποκαμὼν ὁ Ἅγιος, δὲν ἔφθασεν εἰς τὴν Πιτυοῦντα, καθὼς προεῖπε καὶ ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος, ἀλλὰ πολὺ πρὸ τῆς Πιτυοῦντος ἦτο ἄλλη πόλις, Κόμανα λεγομένη [11]· ἐκεῖ ἐσταύθμευσαν ἀργά, εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Βασιλίσκου, ὁ ὁποῖος ἦτο Ἀρχιερεύς, ἐμαρτύρησε δὲ εἰς τὴν Νικομήδειαν κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ. Διὰ νυκτὸς δὲ ἐφάνη ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος λέγων εἰς τὸν Ἅγιον καθ’ ὕπνους· «Θάρσει, ἀδελφὲ Ἰωάννη, ἡ αὐριανὴ ἡμέρα θέλει μᾶς ἑνώσει». Ἀλλὰ καὶ πρὶν νὰ ἔλθῃ ὁ Ἅγιος νὰ σταθμεύσῃ ἐκεῖ, μίαν ἡμέραν πρότερον ἐφάνη ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος εἰς τὸν Ἐφημέριον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ εἶπε· «Ἑτοίμασε τόπον διὰ τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννην, διότι ἔρχεται αὔριον». Ὅταν δὲ ἐξημέρωσεν, ὁ μὲν Ἅγιος παρεκάλει τοὺς στρατιώτας νὰ ἀναμένουν ἐκεῖ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἐκεῖνοι δὲ δὲν ἠθέλησαν· ἀλλὰ κινήσαντες εἰς πεῖσμα τοῦ Ἁγίου, ἐπεριπατοῦσαν βιαζόμενοι. Περιπατήσαντες δὲ ὅλην τὴν ἡμέραν εἰς ἀγνώστους τόπους καὶ ἀβάτους, πάλιν τὸ ἑσπέρας, ὥσπερ ὑπὸ Θεοῦ τυφλωθέντες, ἐστάθμευσαν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Βασιλίσκου, διότι ἐκεῖ ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ τελευτήσῃ ὁ Ἅγιος.

Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ἐγνώρισεν ὁ Ἅγιος ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα τοῦ θανάτου του καὶ ἐκάλεσε τοὺς δύο Ἱερομονάχους καὶ τὸν Διάκονόν του καὶ τοὺς εἶπε τὴν ὑπόθεσιν· ἔπειτα μετέλαβε καὶ μετὰ ταῦτα κράξας φωνῇ μεγάλῃ, «Κύριε, εἰς χεῖράς σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου», ἐξέπνευσε τὴν 14ην Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους υζ’ (407), ζήσας τὰ πάντα ἔτη ἑξήκοντα τρία. Κατετέθη δὲ τὸ τίμιον αὐτοῦ λείψανον πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλίσκου, πολλῶν θαυμάτων πηγὰς ἀναβλύζον. Διετέλεσε δὲ ὁ Ἅγιος ἓξ μόνον ἔτη ἐν τῇ Ἀρχιερωσύνῃ. Ἐπωνομάσθη Χρυσόστομος διότι ἐσαφήνισε τὴν θείαν Γραφήν, ὡς οὐδείς ποτε τῶν ἄλλων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων. Τὰ σῳζόμενα αὐτοῦ ἔργα εἶναι 1447 Λόγοι καὶ 249 Ἐπιστολαί. Εἰκοσιδύο Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας ἔπλεξαν ἐγκώμιον εἰς αὐτόν [12]. Λέγουσι δὲ ὅτι μετὰ τὸν θάνατον τῆς Εὐδοξίας, διὰ νὰ ἀποδειχθῇ ἡ ἀδικία τὴν ὁποίαν ἔκαμεν εἰς τὸν μέγαν Χρυσόστομον, ἐκινεῖτο καὶ ἔτρεμεν ὁ τάφος της εἰς διάστημα τριάκοντα ἐτῶν. Ὅτε δὲ ἀνεκομίσθη τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ ἀπετέθη, ὅπου τώρα εἶναι, τότε καὶ ὁ τάφος ἐκείνης ἐστάθη καὶ πλέον δὲν ἔτρεμεν.