Ἀλλὰ σταματῶμεν ἐδῶ τὴν διήγησιν τῶν θαυμάτων τῶν Ἁγίων τούτων Μαρτύρων χάριν συντομίας, ἀποσιωπῶντες τὰ ἄλλα, ἅτινα ἀενάως ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς εἰς δόξαν τῶν θεραπόντων Αὐτοῦ.
Τοῦτο εἶναι τὸ Μαρτύριον τῶν ἐνδόξων Ἁγίων Τιμοθέου καὶ Μαύρας, εὐλογημένοι Χριστιανοί. Τοιουτοτρόπως ἐπολιτεύθησαν καὶ οὕτως εὐηρέστησαν τὸν Θεόν. Διὰ τοιούτων ἀρετῶν ἐνίκησαν τὸν διάβολον καὶ ἔστησαν κατὰ τῆς πλάνης αὐτοῦ τὰ λαμπρὰ τρόπαια τῆς νίκης αὐτῶν. Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, οἵτινες ἑορτάζομεν τὴν μνήμην αὐτῶν, ἂς μὴ πανηγυρίζωμεν μὲ χοροὺς καὶ ᾄσματα, ἐπειδὴ ταῦτα εἶναι τοῦ διαβόλου πανήγυρις. Οὐδὲ μὲ πολυφαγίας, μέθην καὶ ἀσελγείας, διότι ταῦτα ἔκαμνον οἱ εἰδωλολάτραι εἰς τὰς μιαράς των ἑορτάς, οἱ τυφλοὶ οὗτοι καὶ ἀναίσθητοι, οἵτινες δὲν ἀνέμενον κρίσιν καὶ ἀνταπόδοσιν.
Ἡμεῖς δὲ οἵτινες ἐβαπτίσθημεν εἰς τὸ ὄνομα τῆς ὁμοουσίου Τριάδος καὶ ἐφωτίσθημεν διὰ τοῦ εὐαγγελικοῦ φωτὸς τῆς ἁγίας ἡμῶν Πίστεως, ἂς κάμνωμεν ἔργα ἄξια τῆς Πίστεώς μας. Θέλετε, εὐσεβεῖς Χριστιανοί, νὰ ἑορτάσετε ταύτην τὴν ἁγίαν ἑορτὴν ἀξίως; Ὑπάγετε μετ᾽ εὐλαβείας καὶ πίστεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἐστολισμένοι ὄχι μὲ λαμπρὰ καὶ πολυτελῆ ἐνδύματα, ἀλλὰ μὲ συνείδησιν ἁγίαν καὶ καθαράν, λησμονοῦντες τὰς ἔχθρας, τὸν φθόνον καὶ πᾶσαν ἄλλην κακίαν κατὰ τοῦ πλησίον σας· ἀφοῦ δὲ ἐξέλθετε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, κοιτάξετε δεξιὰ καὶ ἀριστερά, καθὼς ἔκαμνεν ἐκεῖνος ὁ Ἀβραὰμ καὶ ἂν ἰδῆτε γυμνόν, ἐνδύσατέ τον· ἂν ἰδῆτε πεινῶντα, χορτάσατέ τον καὶ ἂν ἰδῆτε ξένον, καλέσατε αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν σας. Τότε καὶ τὸν Θεὸν εὐχαριστεῖτε καὶ τοὺς Ἁγίους εὐφραίνετε, πανηγυρίζοντες, καθὼς ἁρμόζει, τὴν μνήμην των. Ἂς μὴ νομίζωμεν, ἀγαπητοί, ὅτι θὰ σωθῶμεν μὲ μόνην τὴν Πίστιν χωρὶς ἔργα, διότι, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος, ὅπως εἶναι ἀδύνατον νὰ ζῇ τὸ σῶμα μας χωρὶς ψυχήν (Ἰακ. β’ 26), οὕτω εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθῶμεν καὶ ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ χωρὶς τὰ χριστιανικὰ ἔργα.
Ἕως πότε, ἀδελφοί, θὰ εἶσθε προσηλωμένοι εἰς τὴν γῆν, χωρὶς νὰ ὑψώνετε τοὺς ὀφθαλμούς σας πρὸς τὸν οὐρανόν, τὴν αἰώνιον πατρίδα μας; Δὲν ἀκούετε τὸν μακάριον Παῦλον, ὅστις μᾶς διδάσκει λέγων· «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. γ’ 20);