Βλέπων ὅμως ὁ παράνομος τὴν ὑπομονὴν τοῦ Ἁγίου καὶ ὅτι εἰς μίαν στιγμὴν ἐμφανισθεὶς ὁ Χριστὸς τὸν ἰάτρευσεν ἀπὸ τὰς πληγάς του χωρὶς νὰ ἀπομείνῃ οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον σημεῖον ἐκ τῶν προτέρων του πληγῶν καὶ ἀπορῶν τί νὰ πράξῃ, προσέταξε νὰ θέσουν μέγα τεμάχιον πανίου ἐντὸς τοῦ στόματος τοῦ Μάρτυρος, κατόπιν νὰ δέσουν μίαν μεγάλην πέτραν εἰς τὸν λαιμόν του καὶ νὰ τὸν τριγυρίζουν εἰς ὅλην τὴν χώραν· ἔπειτα δὲ νὰ τὸν κρεμάσουν ἀπὸ ἓν δένδρον ὑψηλόν. Καὶ ἐγένοντο μὲν ταῦτα, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος τὰ ὑπέμεινε μὲ γενναιότητα καὶ ἔλεγεν εἰς τὸν τύραννον μὲ θάρρος· «Ὦ τύραννε, μὴ νομίζῃς ὅτι μὲ τοιαύτας τιμωρίας θέλεις δυνηθῆ νὰ μὲ κλονίσῃς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν· ἐγὼ ὡς ἀπόλαυσιν δέχομαι τὰ βάσανά σου καὶ μὲ χαρὰν δέχομαι τὰς τιμωρίας σου, ἐπειδὴ ταῦτα μοῦ παρέχουσιν αἰώνιον εὐφροσύνην καὶ ἀθάνατον χαράν. Εἴθε δὲ καὶ σύ, ὦ τετυφλωμένε τύραννε, νὰ ἠδύνασο νὰ ἀνοίξῃς τὰ ὄμματα τῆς ψυχῆς, ἵνα ἴδῃς τὴν ἀλήθειαν καὶ οὕτω ἐγκαταλείπων τὸν διάβολον νὰ πιστεύσῃς εἰς τὸν μόνον άληθινὸν καὶ παντοδύναμον Θεόν».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ τύραννος ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ Μάρτυρος λεγόμενα, ἐξεπλάγη μὲ τὴν παρρησίαν μετὰ τῆς ὁποίας ὡμίλει. Καὶ ὀργισθείς, τὸν μὲν Ἅγιον ἐπρόσταξε καὶ ἔκλεισαν εἰς τὴν φυλακὴν ἕως ὅτου ἐξετασθῇ διὰ δευτέραν φοράν, τὴν δὲ Ἁγίαν Μαύραν ἐδοκίμαζε μὲ κολακείας καὶ γλυκεῖς δῆθεν λόγους νὰ ἐξαπατήσῃ καὶ νὰ λατρεύσῃ τὰ εἴδωλα. Τὴν ἐκάλεσε λοιπὸν καὶ τῆς εἶπεν· «Ὦ Μαύρα, συλλογίσου καλῶς τὴν νεότητά σου καὶ τὴν γλυκυτάτην σου ζωήν· ἑτοιμάσου αὔριον καὶ καλλωπίσου διὰ νὰ προσφέρῃς τὴν θυσίαν σου εἰς τοὺς θεούς. Ἐὰν μὲ ἀκούσῃς, θέλεις λάβει ἀπὸ ἐμὲ μεγάλας τιμὰς καὶ εὐεργεσίας. Ἂν όμως παρακούσῃς τὴν συμβουλήν μου, θέλω σοῦ ἐπιβάλει βασανισμοὺς καὶ τιμωρίας, καθὼς καὶ εἰς τὸν ἄνδρα σου».
Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ἡ Ἁγία, λεγόμενα ἀπὸ τοῦ μιαροῦ στόματος τοῦ τυράννου, ἀπεκρίθη· «Ἀσεβέστατε καὶ πάσης ἀνομίας πεπληρωμένε, οὔτε τὰς εὐεργεσίας σου θέλω οὔτε τὰ εἴδωλά σου προσκυνῶ οὔτε τὰς τιμωρίας σου φοβοῦμαι, ἐπειδὴ ἐγὼ λατρεύω τὸν Χριστόν μου, τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανόν, τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα. Ἐκεῖνον σέβομαι, Αὐτὸν προσκυνῶ καὶ διὰ τὴν ἀγάπην Του εἶμαι ἑτοίμη νὰ ἀποθάνω, διὰ νὰ ζῶ μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως εἰς τὸν οὐρανόν. Τὰ δὲ εἴδωλα, τὰ ὁποῖα σὺ προσκυνεῖς ὡς θεούς, περιγελῶ, ἐπειδὴ εἶναι ξύλα κωφὰ καὶ ἀναίσθητα, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων. Ἀκόμη καὶ σὲ περιγελῶ, διότι εὑρίσκεσαι εἰς τοιαύτην ἀνόητον πλάνην».