Θέλω ὅμως παραγγείλει καὶ εἰς τὸν Ἄγγελον, ὅστις σὲ φυλάττει, ἵνα μὴ σὲ ἀφήσῃ νὰ εἴπῃς τι, καὶ νὰ ἔχῃ ἐκεῖνος τὴν περὶ τούτου φροντίδα». Ὁ δὲ δοῦλος, βλέπων τὸν Ἅγιον, ἀπεκρίθη μετὰ φόβου καὶ εἶπεν· «Οὐχί, κύριε, δὲν λέγω τίποτε εἰς οὐδένα», ἐπιστρέψας δὲ εἰς τὸν κύριόν του εἶπε τὴν ἀπόκρισιν τῆς προσταγῆς του, λησμονήσας δὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Ὁσίου ἠθέλησε νὰ εἴπῃ εἰς αὐτὸν καὶ τὰ περὶ τοῦ Ὁσίου Ἀνδρέου διὰ νὰ ἀλλάξῃ καὶ ἐκεῖνος ἀπὸ τὸ θαῦμα ἐκεῖνο τοῦ Ἁγίου τὴν περὶ τούτου γνώμην του. Ὅταν ὅμως ἐδοκίμασε νὰ ἀνοίξῃ τὸ στόμα του καὶ νὰ ὁμιλήσῃ, ἐφάνη ἔμπροσθεν αὐτοῦ νέος τις, τοῦ ὁποίου τὸ εἶδος ἦτο ὡς ἁστραπή, ὅστις ἀφοῦ ἔβαλε τὴν παλάμην του εἰς τὸ στόμα τοῦ δούλου τὸ ἔκλεισε καὶ τοῦ εἶπε· «Σιώπα, τέκνον», παρευθὺς δὲ ἔγινεν ἄφαντος. Ὁ δὲ ὑπηρέτης ἔμεινε θαυμάζων τὸ παράδοξον ἐκεῖνο θαῦμα.
Ἄλλοτε μετέβη ὁ Ἅγιος εἰς ὥραν Ὄρθρου εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐκεῖ ὅπου ἐπήγαινεν ὁ Ἐπιφάνιος· ἱστάμενος δὲ ὁ Ἐπιφάνιος εἰς τὸ πρόθυρον τοῦ Ναοῦ, ἠνοίχθησαν οἱ ψυχικοί του ὀφθαλμοὶ καὶ εἶδε τὸν Ὅσιον, καὶ πότε μὲν τοῦ ἐφαίνετο κόκκινος ὡς τὸ πῦρ, πότε δὲ λευκὸς ὡς ἡ χιών, τὸ δὲ πρόσωπόν του ἤστραπτεν ὑπὲρ τὸν ἥλιον. Ταῦτα βλέπων ὁ Ἐπιφάνιος ἐθαύμαζεν, ἐλθὼν δὲ πλησίον τοῦ Ἁγίου καὶ στοχαζόμενος ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ δὲν εἶδεν οὐδένα, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του καὶ εἶπεν· «Εὐλόγησον, Πάτερ, τὸ πνευματικόν σου τέκνον». Ὁ δὲ Ἅγιος ἔπεσε καὶ αὐτὸς εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἐπιφανίου λέγων· «Παρακάλεσον καὶ σύ, δέσποτά μου, δι’ ἐμὲ τὸν Θεόν· διότι σὺ πρέπει μᾶλλον νὰ εὐλογήσῃς, καθὼς ἐγὼ σήμερον εἶδα ὅτι ἔγινεν εἰς σέ, διότι ἱστάμενος μίαν ὥραν πρωτύτερα εἰς τὴν Μεγάλην τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, σὲ εἶδον ἐκεῖ καὶ ἦτο τὸ πρόσωπόν σου λαμπρὸν κατὰ πολλά. Εἶδον δὲ καὶ ἀρχιερατικὴν στολὴν καὶ ὠμοφόριον, τὰ ὁποῖα ἤρχοντο ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἐκ χειρὸς Κυρίου Παντοκράτορος. Ἔπειτα εἶδον δύο νέους ὡραιοτάτὸυς, οἱ ὁποῖοι λαβόντες τὴν στολὴν σὲ ἐνέδυσαν, χαίροντες δὲ ἔλεγον μεταξύ των· «Ἡ γνῶσις καὶ ἡ φρόνησις αὐτοῦ ἐστόλισαν τὴν ψυχήν του». Καὶ ὁ μὲν ἔκαμεν εἰς τὸ πρόσωπόν σου τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, καὶ ἀφοῦ σὲ ἠσπάσθη ἀνεχώρησεν· ὁ δὲ ἄλλος, ἀφοῦ ἐσφράγισε καὶ αὐτὸς ὅλα τὰ μέλη σου, ἀνεχώρησε καὶ αὐτός. Ταῦτα, ὦ Ἐπιφάνιε, ἔγιναν εἰς σέ, ἂν καὶ σὺ δὲν γνωρίζεις τι περὶ αὐτῶν· πιστεύω δὲ ὅτι θέλει σὲ καταστήσει ὁ Θεὸς Ποιμένα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας νὰ ποιμάνῃς τὸν λαόν του καὶ διὰ τοῦτο σύ με εὐλόγησον».