Ὁ μακάριος λοιπὸν Ἀνδρέας, κατὰ τὴν συνήθειαν ὅπου εἶχε νὰ πηγαίνῃ εἰς τὰ πρόθυρα τῶν Ἐκκλησιῶν νὰ προσεύχηται, εὑρέθη νύκτα τινὰ εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τὸ ἀριστερὸν μέρος τοῦ Ἐμβόλου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην διήρχετο ἐκεῖθεν δοῦλός τις, ὅστις ἐπήγαινεν εἰς ὑπηρεσίαν τοῦ κυρίου του. Περιπατῶν δὲ οὗτος περισσότερον τοῦ Ἁγίου ἔφθασε τὸν Ὅσιον, ὅστις δὲν ἐγνώριζεν, ὅτι ἤρχετο ἄνθρωπος κατόπιν του κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ. Ὅταν δὲ ἔφθασεν ὁ Ἅγιος εἰς τὰς θύρας τοῦ Ναοῦ, θέλων νὰ τὸν φανερώσῃ ὁ Κύριος, ἐσήκωσεν ὁ Ἅγιος τὴν δεξιάν του χεῖρα καὶ ἐσφράγισε τὰς θύρας τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, καὶ παρευθὺς ἤνοιξαν μόναι των· εἶτα εἰσῆλθεν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ καὶ προσηυχήθη, μὴ γνωρίζων ὅτι τὸν παρακολουθεῖ ἔξω ὁ ἄνθρωπος. Ὁ δὲ ἐρχόμενος ὄπισθέν του δοῦλος ἐγνώριζεν, ὅτι ὁ Ἀνδρέας εἶναι φρενόληπτος. Ὡς δὲ εἶδε τὰς θύρας ὅτι ἠνεῴχθησαν μόναι των, ἐξεπλάγη καὶ ἐθαύμαζε, καὶ ἀπὸ τὸν τρόμον του ἐσυλλογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· «Ἰδὲ τί ἄνθρωπον λέγουσι παράφρονα οἱ κατὰ ἀλήθειαν παράφρονες· ποῦ εἶναι τώρα ἐκεῖνοι ὁποὺ τὸν δέρουν ἀσπλάγχνως; Ὤ τί λογῆς Ἅγιος εἶναι! καὶ ἡμεῖς οἱ ταλαίπωροι δὲν τὸ γνωρίζομεν».

Ταῦτα συλλογιζόμενος ὁ δοῦλος ἵστατο ἔξω εἰς τὰ πρόθυρα τῆς Ἐκκλησίας· ἔπειτα ἐπῆγε πλησιέστερον διὰ νὰ ἴδῃ τί κάμνει μέσα ὁ Ἅγιος· ἔκπληκτος δὲ βλέπει ὅτι ἐκρέματο εἰς τὸν ἀέρα ἔμπροσθεν εἰς τὸν ἄμβωνα καὶ προσηύχετο, γύρωθέν του δὲ ἔβγαινε λάμψις φωτὸς καὶ εὐωδία θαυμαστή, ἡ ὁποία ἔφθανεν ἕως τῶν θυρῶν τῆς Ἐκκλησίας. Τότε ὁ δοῦλος ἀπὸ τὸν φόβον του ἐξῆλθε, καὶ ἐπῆγε μετὰ σπουδῆς εἰς τὴν προσταγὴν τοῦ αὐθέντου του· ὁ δὲ Ὅσιος, ἀφοῦ ἐτελείωσε τὴν προσευχήν του, ἐξῆλθε καὶ αὐτὸς καὶ πάλιν ἔκαμε τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ αἱ θύραι τῆς Ἐκκλησίας ἔκλεισαν μόναι των. Ἐπειδὴ δὲ ἐγνώρισε διὰ τοῦ πνεύματος ὅτι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος τὸν εἶδεν, ἐλυπήθη κατὰ πολλὰ μήπως τὸ εἴπῃ εἰς τὸν αὐθέντην του. Ὅθεν, ὅταν ὁ δοῦλος ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν ὑπηρεσίαν του, τὸν ἐπλησίασεν ὁ μακάριος καὶ τοῦ λέγει· «Φυλάττου νὰ μὴ εἴπῃς εἰς κανένα τίποτε ἀπὸ ὅσα εἶδες εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ θέλει σὲ ἐλεήσει ὁ Κύριός μου· ἐὰν δὲ εἴπῃς εἴς τινα καὶ τὸ ἐλάχιστον ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἶδες, θέλω προστάξει δαιμόνιον νὰ σὲ διαπομπεύσῃ εἰς ὅλην τὴν πόλιν καὶ νὰ δαιμονισθῇς.