Τῇ ΚΓ’ (23ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ ΜΙΧΑΗΛ Ἐπισκόπου Συννάδων.

Τεθωρακισμένοι δὲ διὰ τῶν ὅπλων τῆς νηστείας, ἠγωνίζοντο νὰ καταβάλουν τὸν τῆς σαρκὸς πόλεμον. Σὺν δὲ τούτοις ἔφερον μεθ’ ἑαυτῶν ὡς ἰδιαίτερον κόσμημα καὶ τὴν τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἱλαρότητος ἀρετήν, ὥστε τὰ ἀνδραγαθήματα τούτων ἐκηρύττοντο εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Ἀπὸ ταῦτα θὰ ἀναφέρωμεν ἕν, ἵνα ἐκ τοῦ ὄνυχος γνωρίσωμεν τὸν λέοντα.

Ἐνῷ κάποτε ἐθέριζον καὶ ἕνεκα τῆς ὥρας ὁ πόνος αὐτῶν καὶ ὁ καύσων ἦτο ὑπερβολικός, ἐδίψασαν. Ἐλθόντες τότε πλησίον ἀγγείου τινός, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἦτο ὕδωρ δροσερώτατον, ἤνοιξαν τὴν ἐκ χαλκοῦ στρόφιγγα. Ὅμως δὲν ἔπιον, ἀλλ’ ἐπροτίμησαν νὰ χυθῇ τὸ ὕδωρ εἰς τὴν γῆν ἢ νὰ γευθοῦν τούτου, διότι εἶχον ὑποσχεθῆ νὰ ἐγκρατευθοῦν μᾶλλον ἢ νὰ ἡττηθοῦν ὑπὸ τῆς δίψης καὶ νὰ ὑποχωρήσουν εἰς τὸ θέλημα τῆς σαρκός. Μαθὼν ὅθεν ὁ μέγας Πατριάρχης Ταράσιος τὴν κατὰ Θεὸν προκοπὴν καὶ τὴν ἄσκησιν αὐτῶν καὶ καλέσας τούτους εἰς τὴν μεγάλην Ἐκκλησίαν, ἀνέδειξεν ἀμφοτέρους σκευοφύλακας. Ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα οἱ μακάριοι λαμπροτέραν κατέστησαν τὴν ἀρετήν των καὶ ὅσον προσεπάθουν νὰ κρυβοῦν, τόσον φανεροὶ εἰς πάντας ἐγένοντο. Ἐπειδὴ καὶ ἐκ μόνης τῆς θεωρίας ἐγνωρίζετο ἡ καθαρότης τῆς ψυχῆς των καὶ ἡ Χάρις τοῦ ἐν αὐτοῖς κατοικοῦντος Παναγίου Πνεύματος.

Τούτους λοιπὸν τοὺς Ἁγίους βλέπων ὁ θεῖος Ταράσιος προοδεύοντας εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀρετῆς, ἐβίαζε νὰ προαγάγῃ εἰς τὸ τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα. Ἀλλ’ οὗτοι τελείως ἠρνοῦντο νὰ δεχθοῦν τοῦτο. Τέλος, καταπείσας αὐτούς, ἐχειροτόνησεν Ἱερεῖς καὶ λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου καὶ μετὰ μικρὸν προεβίβασεν αὐτοὺς εἰς τὸ τῆς Ἀρχιερωσύνης μέγα ἀξίωμα, οὐχὶ διὰ παρακλήσεως αὐτῶν ἢ ἄλλου τινὸς ἢ δι’ ἀμοιβῆς χρημάτων, ἄπαγε! ὡς τώρα ἡ συνήθεια ἔχει, ὥστε ἡ μὲν σιμωνία νὰ ἐπισκιάζῃ τὴν ἀρετήν, ἡ δὲ κακία νὰ καταλαμβάνῃ τὴν εὐσέβειαν καὶ νὰ ἀποκαθιστᾷ τοὺς πολλοὺς οὐχὶ Ποιμένας καὶ Ἀρχιερεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ λύκους ἀγρίους, δέρματα προβάτων ἐνδεδυμένους καὶ μᾶλλον λυμαινομένους τὸ τοῦ Χριστοῦ ποίμνιον ἢ ὁδηγοῦντας αὐτὸ εἰς νομὰς σωτηρίους! Ἀλλὰ προήχθησαν εἰς τὸ ὑψηλὸν τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα διὰ τῆς ψήφου καὶ τῆς δοκιμασίας τῆς Παναγίας Τριάδος, τῆς ὁποίας τὸ θεῖον φῶς ὑπῆρχεν ἔνοικον εἰς αὐτούς, ὄντας ἀξίους τοῦ μεγάλου τούτου ὑπουργήματος.


Ὑποσημειώσεις

[1] Τὰ Σύνναδα ἦτο πόλις ἔνδοξος τῆς Μείζονος Φρυγίας, μάλιστα διὰ τὰ θαυμάσια μάρμαρά της, τετιμημένη διὰ θρόνου Μητροπολίτου, δώδεκα Ἐπισκόπους ἔχοντος. Σήμερον μόνον ἐρείπια ταύτης σῴζονται.