Κατὰ τὸ ἔτος 1834 ἡ ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνος διέλυσε τὰς πλείστας Μονὰς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων συμπεριελήφθη καὶ ἡ ἐν Γορτυνίᾳ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Κατὰ συνέπειαν ὁ τότε διοικητὴς ἔπαρχος Π. Νέγκας διέταξε δύο ὑπαλλήλους ἵνα, μεταβάντες εἰς Μονήν, μεταφέρωσιν εἰς Δημητσάναν τὴν κινητὴν περιουσίαν αὐτῆς. Ἐλθόντες ὅθεν οἱ ἱεροκάπηλοι οὗτοι καὶ ἀναμοχλεύσαντες τὰ τῆς Μονῆς, ἥρπασαν, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὰ ἱερὰ σκεύη καὶ τὰ ἱερὰ τοῦ Ἁγίου Λείψανα, τὸ κιβώτιον τὸ περιέχον τὸ πλεῖστον μέρος τοῦ ἁγίου Λειψάνου καὶ τὴν Ἁγίαν Κάραν, ἐμπεριεχομένην εἰς ἰδιαίτερον ἀργυροῦν κιβώτιον. Καὶ στιβάσαντες ἐντὸς ἐρρυπωμένων σάκκων, μετέφερον ταῦτα εἰς τὸ ἐπαρχεῖον, ὅπου τὰ μὲν κιβώτια ἀπέθεσαν εἰς τὸ ὑπόγειον, τοὺς δὲ σάκκους ἐξεκένωσαν ἐπὶ τῶν σανίδων εἰς ἓν δωμάτιον. Φρίκη ἀληθῶς κατελάμβανε πάντα, εὐσυνείδητον νὰ βλέπῃ ἐδῶ μὲν τὸ Ἅγιον Ποτήριον, ἐκεῖ δὲ τὴν Ἱερὰν Λαβίδα, ἀλλοῦ τὸν Σπόγγον, εἰς ἄλλο μέρος τὸν Δίσκον καὶ τὴν Λόγχην, ὅλα κατὰ γῆς ἐρριμμένα, ὡς νὰ ἦσαν ἄχρηστα ἀντικείμενα τῆς ἀγορᾶς! Ὡς δὲ ἦλθεν ἡ νύξ, περὶ τὸ μεσονύκτιον, κρότος φρικτὸς ἐκ τῶν κιβωτίων ἠκούσθη ὡς νὰ ἐξερριζοῦτο μέγα καὶ ὑψίκορμον δένδρον καὶ ὁμοῦ μὲ τὸν κρότον δόνησις τῆς οἰκίας, ἥτις κατεπτόησε τὸν ἔπαρχον, ὅστις ἀπέδωκε τοῦτο εἰς σεισμόν. Μετὰ δὲ ἀπὸ ὀλίγα λεπτὰ τῆς ὥρας καὶ ἐνῷ εἶχε συνέλθει ὁ ἔπαρχος καὶ ἡτοιμάζετο νὰ κατακλιθῇ, ἐκ δευτέρου ἕτερος κρότος παταγωδέστερος καὶ ἑτέρα δόνησις σφοδροτέρα ἠνάγκασαν αὐτὸν νὰ ἐξέλθῃ ἔντρομος, ὡς εὑρέθη, ἡμίγυμνος.

Ἀμηχανῶν λοιπὸν ὁ Ἔπαρχος καὶ μὴ γνωρίζων ποῦ νὰ πορευθῇ, μετέβη εἰς τὴν παρακειμένην οἰκίαν, ὅπου κατῴκει ὁ τότε διοικῶν την Ἐπισκοπὴν Γορτυνίας Ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος, πρῴην Ἀρδαμερίων, ὅστις ἐγνώριζε τὰ κατὰ τὸν Ἅγιον παρὰ τοῦ Ἐπισκόπου Ἀνδρούσης Ἰωσήφ. Κρούσας δὲ τὴν θύραν εἰσῆλθεν ἔντρομος καὶ λέγει· «Φοβερὸν πρᾶγμα, Δεσπότη μου, συμβαίνει εἰς τὴν οἰκίαν μου. Κρότος μέγας καὶ φοβερὸς ἠκούσθη δὶς εἰς τὸ κατώγειον καί, ὁμοῦ μὲ τὸν κρότον, σεισμός, ὥστε παρ’ ὀλίγον νὰ πέσῃ ἡ οἰκία μου». Λέγει ὁ Ἀρχιερεύς· «Περίεργον, ἐγὼ σεισμὸν δὲν ἤκουσα». Ἐγείρει τότε ἀμέσως τὸν Διάκονον καὶ ἐρωτᾷ ἂν ᾐσθάνθη σεισμόν. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς εἶπεν ὄχι. Τότε ὁ Ἀρχιερεὺς εἶπε· «Τί συμπεραίνετε λοιπόν, κύριε Νέγκα;». Λέγει ἐκεῖνος· «Σήμερον ἔφεραν ἀπὸ τὸ Μοναστήρι δύο σάκκους μὲ μερικὰ πράγματα ἀπὸ τὴν Μονὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐξ αὐτῶν δὲ εἶναι δύο κιβώτια, ἓν μέγα ξύλινον καὶ ἓν μικρὸν ἀργυροῦν. Εἶπον δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι, ὅτι περιέχουν Λείψανα».