Ἐπανελθόντος λοιπὸν τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου εἰς τὸ ποίμνιον αὐτοῦ, ἐξῆλθον εἰς προϋπάντησιν αὐτοῦ οἱ Ἱερεῖς καὶ οἱ Μονάζοντες καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ, ἄνδρες, γυναῖκες, γέροντες καὶ παιδία, ὅλη ἡ πόλις καὶ ἅπαντα τὰ περίχωρα, ἵνα ἴδωσι τὸν ἰδικόν των Πατέρα, Ποιμένα καὶ Διδάσκαλον. Καὶ πίπτοντες πρὸ τῶν ἁγίων αὐτοῦ ποδῶν, κατησπάζοντο τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων αὐτοῦ. Ὅθεν ἐγένετο σύγχυσις μεγάλη καὶ ἅμιλλα μεταξὺ τοῦ λαοῦ, τίς πρῶτος νὰ πλησιάσῃ αὐτὸν καὶ νὰ λάβῃ τὴν εὐλογίαν αὐτοῦ. Ἀλλὰ καὶ χαρὰ μεγάλη ἐγένετο κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ πάντες ἔχαιρον ψυχῇ τε καὶ σώματι, ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ τὸν Ἅγιον ὁμοφώνως γεραίροντες. Ὁ δὲ ἱερὸς Ἀχίλλιος, εὐλογήσας αὐτοὺς καὶ εὐχηθείς, ἐκάθησεν εἰς τὸν θρόνον. Τότε τὸ πλῆθος ἠρώτων αὐτὸν τὰ περὶ τῆς Συνόδου. Ὅθεν μαθόντες τὰ παρ’ αὐτοῦ τελεσθέντα ἀνδραγαθήματα, ὡς καὶ τὰ τοῦ ὑπερφυοῦς θαύματος τῆς ἐκ τῆς ἀνίκμου πέτρας ἀναβλύσεως τοῦ ἐλαίου, μεγάλως ηὐφράνθησαν καὶ τὸν θεὸν ἐδόξασαν στερεωθέντες ἔτι περισσότερον εἰς τὴν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν.
Ὁ δὲ θεῖος, Ἀχίλλιος, εὑρὼν, τὴν ἑαυτοῦ ποίμνην διψῶσαν τὸν θεῖον λόγον, ἐπότιζεν αὐτὴν, καθ’ ἑκάστην καὶ ηὔξανεν αὐτὴν ἡμέραν μεθ’ ἡμέραν, κηρύσσων καθ’ ἑκάστην τὸν θεῖον λόγον καὶ εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τὰ περίχωρα. Διὸ καὶ εἰς διάστημα ὀλίγου καιροῦ ἔφερεν εἰς θεογνωσίαν ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα. Διερχόμενος δὲ πανταχόθεν κατηδάφιζε τοὺς ναοὺς τῶν εἰδωλολατρῶν, κτίζων Ἐκκλησίας, Μοναστήρια, νοσοκομεῖα, πτωχοκομεῖα, χειροτονῶν Ἐπισκόπους καὶ Ἱερεῖς ἄνδρας ἐναρέτους καὶ εὐλαβεῖς καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀγαθὴν πρᾶξιν καὶ εὐεργεσίαν ποιῶν. Ὅθεν, ὡς προείπομεν, ὁ μέγας οὗτος Ἱεράρχης Ἀχίλλιος ἐστάθη, μετὰ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, εἰς τὴν Θεσσαλίαν, ἄλλος δεύτερος Ἰσαπόστολος, κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ διδάσκαλος τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως. Σὺν τούτοις δὲ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, τῶν ὀρφανῶν πατήρ, τῶν χηρῶν βοηθός, τῶν ἀδικουμένων λυτρωτὴς καὶ πάσης ἀνάγκης εὐεργέτης καὶ πρόμαχος.
Πόσον δὲ ταπεινόφρων καὶ μέτριος ἐφάνη εἰς ταῦτα τὰ ἔνθεα κατορθώματα ὁ χριστομίμητος οὗτος Ἱεράρχης Ἀχίλλιος, δι’ ἑνὸς μόνον γεγονότος θέλομεν ἀποδείξει. Προσκληθείς ποτε παρά τινος μικρᾶς πόλεως τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ποιμαινομένης περιοχῆς, διά τινα ἀνάγκην, ἔσπευσεν ἵνα μεταβῇ.