Ὅθεν ταῦτα τοῦ Ἁγίου πράττοντος, ἐδωρήθη εἰς αὐτόν, ὡς καὶ εἰς τοὺς Ἀποστόλους, ἡ χάρις τῶν θαυμάτων. Ὡς ἐκ τούτου, ἀσθενοῦντας ἐθεράπευε, λεπροὺς ἐκαθάριζε, κυφοὺς (καμπούρηδες) ἀνώρθωνε, δαιμόνια ἐδίωκε καὶ ἄλλα πλεῖστα θαυμάσια ἐποίει ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πλῆθος λοιπὸν ἀναρίθμητον προσήρχετο πρὸς τὸν Ἅγιον, οἵτινες, διδασκόμενοι παρ’ αὐτοῦ, ἠρνοῦντο τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἐγίνοντο Χριστιανοί. Ταῦτα τὰ ἔνθεα καὶ ἀποστολικὰ κατορθώματα μὴ νομίσῃ τις ὅτι ἐποίει ὁ μακάριος Ἀχίλλιος ἀκόπως καὶ ἄνευ πειρασμῶν καὶ θλίψεων. Ἀλλά, καθὼς οἱ Ἀπόστολοι, πανταχοῦ ἐδιώκετο, ἐταλαιπωρεῖτο, ὑβρίζετο, ἐμαστιγοῦτο καὶ ἄλλας πλείστας κακοπαθείας, ἀπὸ τῶν ἀσεβῶν προερχομένας, ὑπέμεινε δι᾽ ἀγάπην Χριστοῦ καὶ διὰ τὴν πίστιν πρὸς τὸ εὐαγγελικὸν Αὐτοῦ κήρυγμα. Ταῦτα δὲ πάντα ἐδέχετο μετὰ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως. Διότι εἷς μόνος ἦτο ὁ σκοπὸς αὐτοῦ καὶ τοῦτο μόνον ἐπεμελεῖτο: Νὰ ὁδηγήσῃ τοὺς πεπλανημένους πρὸς τὴν εὐσέβειαν. Τίς λοιπὸν νὰ μὴ θαυμάσῃ ἢ τίς νὰ μὴ ἐπαινέσῃ τοῦτον τὸν Ἰσαπόστολον καὶ κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου; Διότι ὄντως καὶ εἰς τοῦτον ἐξεπληρώθη τὸ προφητικὸν λόγιον· «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν» (Ψαλμ. ιη’ 5, Ρωμ. ι’ 18).
Οὕτω διάγων καὶ ταῦτα ποιῶν ὁ θεῖος Ἀχίλλιος, ἐκ πολλῶν δὲ πόλεων καὶ χωρῶν διελθών, ἔφθασεν εἰς τὴν εὐδαίμονα Ἑλλάδα καὶ διελθὼν ταύτην ἔμεινεν εἰς τὴν Θεσσαλίαν. Ὅθεν καὶ ἐκεῖ, ἀκουσθείσης τῆς φήμης αὐτοῦ, ἔτρεχον πλῆθος ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἵνα ἀπολαύσωσι τὴν ἀγγελόμορφον αὐτοῦ θεωρίαν καὶ ἀκούσωσι τῶν θείων καὶ μελιρρύτων αὐτοῦ λόγων, οὕτω δὲ ὁδηγηθῶσιν εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας. Τοιουτοτρόπως, εἰς διάστημα ὀλίγου καιροῦ, εἵλκυσε πάντας τοὺς ἐκεῖ πρὸς τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας καὶ πάντες, ἀρνούμενοι τὴν εἰδωλολατρίαν, προσήρχοντο εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, τόσον ὥστε ὁ μακάριος Ἀχίλλιος νὰ καταστῇ εἰς τὴν Ἑλλάδα δεύτερος κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου, ἀπὸ τοῦ κορυφαίου Παύλου καὶ τῶν ἄλλων Ἀποστόλων, οἵτινες ἐκήρυξαν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὅθεν, αὐξηθείσης καὶ στερεωθείσης καὶ ἐκ δευτέρου τῆς Πίστεως εἰς τὴν εὐδαίμονα Ἑλλάδα, ἰδιαζόντως δὲ εἰς αὐτὸν τὸν θώρακα τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τοῦ Ἰσαποστόλου τούτου ἀνδρός, ἔχαιρον ἅπαντες καὶ ηὐφραίνοντο βλέποντες τοιαύτην συνάθροισιν Χριστιανῶν.