Ἀποθανόντος τοῦ ἀσεβοῦς Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου, ἐβασίλευσε τὸ κακὸν κύημα, ὁ υἱὸς αὐτοῦ Κωνσταντῖνος Ε’ ὁ Κοπρώνυμος. Αὐτὸν ἐξώσας ὁ γαμβρὸς αὐτοῦ Ἀρτάβασδος ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ δύο χρόνους, ὁ δὲ Πατριάρχης Ἀναστάσιος ἔστεψεν αὐτὸν βασιλέα. Ἐξ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος ἠκολούθησεν ἐμφύλιος πόλεμος, κατὰ τὸν ὁποῖον, νικηθεὶς ὁ Ἀρτάβασδος ὁμοῦ μὲ τοὺς δύο υἱούς του, ἐτυφλώθη καὶ ἐγένετο πάλιν ἐξουσιαστὴς τῆς βασιλείας ὁ Κοπρώνυμος. Τὸν δὲ Πατριάρχην Ἀναστάσιον, ὡς συμφωνήσαντα μετὰ τοῦ Ἀρταβάσδου, ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς νὰ δείρουν γυμνὸν ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ, ἀφοῦ δὲ τοῦτο ἐγένετο, ἐκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ ὄνου μὲ τὸ πρόσωπον πρὸς τὰ ὄπισθεν καὶ τὸν ἐθεάτριζον εἰς ὅλην τὴν πόλιν. Τότε ἐπηλήθευσεν ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου, προειπόντος· «Μὴ βιάζεσαι, διότι ἔρχεται ἡ ὥρα, κατὰ τὴν ὁποίαν μέλλουν νὰ σὲ σύρουν μὲ βίαν δημοσίως εἰς τὸ Δίππιον». Καὶ πράγματι, οὕτως ὠνομάζετο ὁ τόπος εἰς τὸν ὁποῖον ἐθεάτρισεν αὐτὸν ὁ Κοπρώνυμος. Ἔλαβε δὲ καὶ κακὸν τέλος, διὰ τὰς βλασφημίας τὰς ὁποίας ἐξεστόμισε κατὰ τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ τοῦ Γέροντος αὐτοῦ, διότι, πεσὼν εἰς τὴν ἀσθένειαν τὴν λεγομένην χορδαψός [7], ἐξήμεσε κόπρον ἐκ τοῦ στόματός του, μετὰ τῆς κόπρου δὲ ἀπέρριψε καὶ τὴν ἀθλίαν αὐτοῦ ψυχήν.
Ὁ δὲ Ἅγιος Γερμανὸς ἔζησεν ἐν ἡσυχίᾳ ἀρκετὸν καιρόν, καταλιπὼν πλεῖστα συγγράμματα. Ἔγραψε δὲ καὶ λόγον διηγηματικὸν πρὸς Ἄνθιμον Διάκονον, περὶ τῶν μέχρι τῶν χρόνων αὐτοῦ γενομένων Συνόδων καὶ ἄλλα τινὰ ἔργα μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ διάφορα ὑμνολογικά, εἰς τὰς μεγάλας Δεσποτικὰς καὶ Θεομητορικὰς ἑορτὰς καὶ εἰς μνήμας Ἁγίων τινῶν, ἤτοι στιχηρὰ εἰς τὰ ἑσπέρια, τὰς λιτὰς καὶ τοὺς αἴνους, ὡς καὶ λόγους πανηγυρικοὺς εἰς τινας ἑορτάς. Εὑρίσκονται δὲ καὶ εἰς τὴν Σλαβονικὴν γλῶσσαν στίχοι κάλλιστοι καὶ κατανυκτικώτατοι, δακρύων ἀφθόνων πρόξενοι διὰ τοὺς θέλοντας ἀδιαλείπτως νὰ πενθοῦσι διὰ τὰς ἁμαρτίας των [8]. Ζήσας δὲ ἔτη ἐνενήκοντα, ἐξ ὧν ἐπατριάρχευσε γρόνους δέκα τέσσαρας, μῆνας πέντε καὶ ἡμέρας ἑπτά, ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ περὶ τὸ ἔτος ψμ’ (740). Τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον ὄχι μόνον ὅτε ἐφέρετο διὰ νὰ ἐνταφιασθῇ ἠλευθέρωσε πολλοὺς ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸν ἐνταφιασμὸν αὐτοῦ ἀναβρύει καθ’ ἑκάστην ἰατρείας εἰς τοὺς μετὰ πίστεως πρὸς αὐτὸ προσερχομένους. Ἐνεταφιάσθη δὲ εἰς τὸ εὐαγὲς Μοναστήριον τῆς Κώρας. Οὗ ταῖς πρεσβείαις τύχοιμεν τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.