Ἔγραψε δὲ καὶ γράμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραφεν οὕτως «Γερμανὸς ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πρὸς σὲ τὸν Πάπαν τῆς Ρώμης Γρηγόριον. Γνώριζε, ὅτι ἐδῶ εἶναι μεγάλη σύγχυσις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ἐξαπελύθη φοβερὸς διωγμὸς ἐναντίον τῶν προσκυνούντων τὰς ἁγίας Εἰκόνας. Ἐπειδὴ λοιπὸν εἶναι μέγας ὁ κίνδυνος διὰ τὰς ἁγίας Εἰκόνας καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖ ὑπάρχει ἡσυχία, σοῦ ἀποστέλλω τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ δέξου αὐτήν. Ἀφοῦ δὲ ἔγραψε τὴν ἐπιστολήν, ἔσκαψεν ὄπισθεν τῆς ἁγίας Εἰκόνος καὶ ἐτοποθέτησε ταύτην, ἀσφαλίσας δὲ καλῶς τὴν θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν ἐτοποθέτησε τὴν ἐπιστολήν, ἐστάθη μετὰ πολλῶν δακρύων προσευχόμενος καὶ δεόμενος εἰς τὸν Θεόν, ἵνα καταπαύσῃ τὴν σύγχυσιν τῆς Ἐκκλησίας ἀπαλλάττων αὐτὴν ἀπὸ τὸν κακὸν ἐκεῖνον βασιλέα καὶ δίδων τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον καὶ ἄλλα πολλά. Ἀποτεινόμενος δὲ καὶ πρὸς τὴν ἁγίαν Εἰκόνα εἶπε· «Δέσποτα Χριστέ, ὅστις εἶσαι ἐζωγραφημένος εἰς ταύτην τὴν ἁγίαν Εἰκόνα, φύλαξον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς, διότι ἀπολλύμεθα». Οὕτως εἶπε καὶ ἔρριψε τὴν Εἰκόνα εἰς τὴν θάλασσαν.

Τότε, ὤ τοῦ θαύματος! Οὔτε δεξιά, οὔτε ἀριστερὰ ἔκλινεν ἡ ἁγία Εἰκών, ἀλλὰ ἐστάθη ὀρθία καὶ ἔτρεχεν ὡς καλὸς πεζοδρόμος· ἐντὸς δὲ μᾶς ἡμέρας ἔφθασεν ἔξω τῆς Ρώμης, εἰς τὸν Τίβεριν ποταμόν. Κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Πάπας Γρηγόριος εἶδε καθ’ ὕπνον Ἄγγελον Κυρίου λέγοντα· «Ἐγέρθητι, ἵνα προϋπαντήσῃς τὸν Βασιλέα, διότι ἔρχεται». Ἐξυπνήσας δὲ ὁ Πάπας ἐσυλλογίζετο τίς εἶναι ὁ βασιλεὺς καὶ ποίαν ὥραν ἔρχεται. Καὶ πάλιν, ἀφοῦ ἔπεσεν ἵνα κοιμηθῇ εἶπεν ἐκ δευτέρου ὁ Ἄγγελος· «Ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων Χριστὸς ὁ Θεὸς ἔρχεται, κατάβα λοιπὸν εἰς τὸν ποταμὸν Τίβεριν καὶ ἐκεῖ θέλεις Τὸν ἴδῃ». Τὸ πρωῒ ἐκάλεσεν ὁ Πάπας τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ κατέβησαν εἰς τὸν ποταμὸν μετὰ θυμιαμάτων καὶ κηρῶν, εἰσελθὼν δὲ εἰς πλοιάριον, εἶδε τὴν Δεσποτικὴν Εἰκόνα, ἥτις ἵστατο ὀρθία εἰς τὰ ὕδατα. Τότε λέγει ὁ Πάπας πρὸς τὴν Εἰκόνα· «Δέσποτα Χριστέ, ἐὰν ἦλθες ποὸς ἡμᾶς, εἴσελθε μόνος Σου εἰς τὸ πλοῖον, ἐπειδὴ ἐγὼ εἶμαι ἀνάξιος νὰ Σὲ παραλάβω». Εὐθὺς τότε ἡ ἁγία Εἰκὼν εἰσῆλθεν εἰς τὸ πλοῖον. Λαβὼν δὲ αὐτὴν ὁ Πάπας εὗρε καὶ τὸ γράμμα. Ὅθεν ἀπέθεσεν αὐτὴν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἀφ’ ἧς δὲ ἡμέρας ἔφθασεν, ἔρρεεν ἀπ᾽ αὐτῆς ἁγίασμα, ὕδωρ ἁλμυρόν, τὸ ὁποῖον πολλὰ θαύματα ἐτέλεσεν.

Ἀλλ’ ἂς ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν ὑπόθεσιν τοῦ λόγου μας, ἵνα διηγηθῶμεν τὰ τῆς ἐξορίας τοῦ Ἁγίου.