Τοῦ δὲ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Κύρου εἰς τὴν ἐξορίαν ἀποθανόντος καὶ τοῦ ψευδοπατριάρχου Ἰωάννου (712-714) τοῦ αἱρετικοῦ καθαιρεθέντος, οὗτος ὁ Ἅγιος Γερμανὸς προεβιβάσθη εἰς τὸν Πατριαρχικὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐν ἔτει ψιε (715). Ἡ ἐκλογή του δὲν ἐγένετο ὑπὸ τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ δευτέρου, ὡς ψευδῶς λέγουσιν οἱ Παπικοί, ἀλλὰ ὑπὸ τῆς συναθροισθείσης ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου ἐπὶ τῆς βασιλείας Ἀρτεμίου, τοῦ καὶ Ἀναστασίου Β’ ὀνομαζομένου, μὲ πολλὴν μάλιστα χαρὰν τῶν Ὀρθοδόξων, ὡς ἀξίου ναὶ πλήρους τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ χρονογράφος Θεοφάνης περιέσωσε τὸ τῆς ἐκλογῆς ὑπόμνημα, ὅπερ διαλαμβάνει ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς: «Ψήφῳ καὶ δοκιμασίᾳ τῶν θεοσεβεστάτων Πρεσβυτέρων καὶ Διακόνων καὶ παντὸς τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συγκλήτου καὶ τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς θεοφυλάκτου ταύτης καὶ βασιλίδος πόλεως, ἡ θεία Χάρις ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα, μετατίθεται Γερμανὸν τὸν Ὁσιώτατον Μητροπολίτην καὶ Πρόεδρον τῆς Κυζίκου Μητροπόλεως εἰς Ἐπίσκοπον ταύτης τῆς θεοφυλάκτου καὶ βασιλίδος τῶν πόλεων. Ὅταν δὲ συνώδευον αὐτὸς μεταβαίνοντα εἰς τὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἁγίας Σοφίας, συνέτρεχεν ὁ λαὸς πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ πόθον πολύν, ἵνα ἴδουν τὸν νεοεκλεγέντα Πατριάρχην, ἐπειδὴ ἦτο οὗτος περιφανὴς καὶ ἐνάρετος. Διέπρεψε δὲ ὁ Ἅγιος ἐν τῷ θρόνῳ ἐν πάσῃ ἀρετῇ καὶ ἁγιότητι καὶ προφητικοῦ χαρίσματος ἠξιώθη καὶ τὰ μέλλοντα προέβλεπε καὶ προέλεγε προφητικῶς, ἓν τῶν ὁποίων εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς, τὸ ὁποῖον συνέβη τότε.

Γυνή τις, ὀνόματι Ἄννα, ἔγκυος οὖσα, ἐπλησίασε πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ ἐφώναξε πρὸς αὐτόν, μετὰ πίστεως εἰποῦσα· «Εὐλόγησον, Δέσποτα, τὸ συλληφθὲν ἐν τῇ γαστρί μου». Ὁ δὲ Πατριάρχης, ἀτενίσας πρὸς αὐτὴν καὶ προβλέψας διὰ τῶν διορατικῶν του ὀφθαλμῶν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔμελλε νὰ συμβῇ, εἶπεν· «Ὁ Κύριος ἂς εὐλογήσῃ αὐτὸ διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου». Διὰ τῶν λόγων τούτων προεφήτευσεν ὁ Ἅγιος, ὅτι θὰ γεννηθῇ παιδίον ἄρρεν, τὸ ὁποῖον θὰ λάβῃ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Τὴν προφητείαν δὲ ταύτην ἐπεβεβαίωσε καὶ διὰ θαύματος. Διότι, ὅτε ἔλεγεν ὁ Ἅγιος τούτους τοὺς λόγους, εἶδεν ἡ γυνὴ ἐκείνη, καθὼς κατόπιν ἡ ἰδία μεθ’ ὅρκου τοὺς πάντας ἐβεβαίωσεν, ὅτι φλὸξ πυρίνη ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Πατριάρχου καὶ ἐκ τούτου ἐπίστευσεν αὕτη, ὅτι ἀψευδεῖς ἦσαν οἱ λόγοι του.