Κατ’ αὐτοῦ ἀντέστη ἰσχυρῶς ὁ Ἅγιος Γερμανὸς μετὰ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, οἵτινες ἀπέδειξαν τὴν πλάνην τῆς φθοροποιοῦ ταύτης αἱρέσεως. Ἔστειλε δὲ ὁ Ἅγιος καὶ σοφοὺς ἄνδρας καὶ διδασκάλους πρὸς αὐτόν, ἵνα τὸν πληροφορήσωσιν. Ἄλλοτε πάλιν, ἐρχόμενος μόνος καὶ συνομιλῶν μετ’ αὐτοῦ, τὸν ἐνουθέτει νὰ σταματήσῃ τὴν κακίστην ταύτην αὐθαιρεσίαν. Ὅμως δὲν εἰσηκούτετο. Μίαν φορὰν δὲ εἶπε καὶ τοῦτο πρὸς τὸν βασιλέα· «Ἠκούσαμεν προφητείαν ἁγίου τινὸς ἀνδρός, ὅτι μέλλει νὰ βασιλεύσῃ εἷς βασιλεὺς ὀνόματι Κόνων καὶ ὅτι αὐτὸς θέλει ἐξεγερθῆ κατὰ τῶν ἁγίων Εἰκόνων». Ὁ δὲ βασιλεὺς ἀπεκρίθη· «Πράγματι, ἐγὼ εἶμαι ὁ Κόνων, ἐπειδὴ οὕτω μὲ ἐκάλουν τὰ παιδία τοῦ τόπου μας. Μέλλει λοιπὸν νὰ ἐπαληθεύσῃ ἡ προφητεία αὕτη εἰς τὴν βασιλείαν μου». Ὁ δὲ Ἅγιος Γερμανὸς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν· «Οὐχί, δέσποτα, μὴ γένοιτο νὰ ἐκτελέσῃς τοιοῦτο κακὸν εἰς τὰς ἡμέρας τῆς ἐξουσίας σου. Διότι ὁ θέλων νὰ πράξῃ τοιαύτην κακίαν εἶναι ἀντίχριστος καὶ ἐχθρὸς τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἐνθυμήσου, ὦ βασιλεῦ, τοὺς ὅρους τοὺς ὁποίους ὑπεσχέθης νὰ φυλάττῃς πρὶν λάβῃς τὴν βασιλείαν καὶ ὅτι ὡρκίσθης νὰ φυλάττῃς τὴν ἁγίαν Πίστιν ἡμῶν ἄμωμον, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Θεοφόρων Πατέρων καὶ οὔτε νὰ ἀφαιρέσῃς τι οὔτε νὰ προσθέσῃς».
Ἀκούσας ὁ βασιλεὺς τοὺς λόγους τούτους τοῦ Ἁγίου, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐντροπιασθείς, ἐξ ἄλλου δὲ ὀργισθεὶς καὶ ζητῶν αἰτίαν νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὸν θρόνον, ὄχι ὡς Ὁμολογητὴν τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ μὲ τὴν συκοφαντίαν, ὅτι εἶναι ταραχοποιὸς καὶ πρόξενος σκανδάλων, εὗρε συνεργὸν εἰς τὸν κακόν του σκοπὸν μαθητήν τινα τοῦ Ἁγίου, Ἀναστάσιον ὀνόματι, τὴν τάξιν Πρεσβύτερον, κατὰ δὲ τὸν τρόπον δεύτερον Ἰούδαν καὶ αὐτὸν ἐψήφισεν ὁ βασιλεὺς Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, μετὰ τὴν ἔξωσιν τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ. Ὁ Ἀναστάσιος τότε ὑπεσχέθη εἰς τὸν βασιλέα νὰ συμβοηθήσῃ εἰς τὴν κατάργησιν καὶ συντριβὴν τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Ἐχθρεύετο δὲ ὁ Ἀναστάσιος τὸν Ἅγιον καὶ ἐβιάζετο νὰ γίνῃ Πατριάρχης καὶ νὰ καταλάβῃ τὸν θρόνον τοῦ Ἁγίου Χουσοστόμου καὶ πρὸ τῆς ἐξορίας τοῦ Ἁγίου.
Προβλέπων ὁ Ἅγιος τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Ἀναστασίου, προεῖδε καὶ τὰ μέλλοντα νὰ συμβῶσιν εἰς αὐτόν, τὰ ὁποῖα καὶ προεῖπε. Διότι, μίαν ἡμέραν, ἐνῷ ὁ Ἅγιος εἰσήρχετο εἰς τὸ βασιλικὸν παλάτιον, ὁ Ἀναστάσιος, ἀκολουθῶν ὄπισθεν αὐτοῦ, ἐπάτησεν ὑπερηφάνως τὸ ἄκρον τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ.