Χριστιανοὶ δέ τινες, ἐκ φιλομάρτυρος διαθέσεως, εἰσῆλθον εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἰδόντες καὶ ἀκούσαντες τὰ γενόμενα, διηγήθησαν εἰς ἡμᾶς ἅπαντα. Ἐκεῖνοι δὲ ἐμέτρησαν καὶ τὰ τριάκοντα βάρβαρα λακτίσματα, τὰ ὁποῖα ὑπέστη ὁ Μάρτυς, κατόπιν τῶν ὁποίων ἔπτυεν αἷμα. Ἐνῷ δὲ ἐλάκτιζεν ὁ βάρβαρος ἐκεῖνος, ἔλεγε μετὰ μίσους εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Μᾶρκον: Ἐγὼ θὰ σοῦ κόψω τὴν κεφαλήν. Ὅμως ὁ μακάριος οὗτος ὑπομένων πάντα μετὰ χαρᾶς ἔλεγε: «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, διότι ἠξίωσας ἐμὲ τὸν ταπεινὸν νὰ πάσχω διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ ἅγιον». Ὅτε δὲ ἔφυγεν ἐκεῖνος ὁ κατάρατος, εἶπεν ὁ Μάρτυς πρὸς τοὺς παρόντας: «Ἠκούσατε, ἀδελφοί, τί ἠπείλησεν οὗτος ὁ ἀσεβής. Ὅμως αὐτὸς δὲν θέλει μοῦ κόψῃ τὴν κεφαλήν, διότι αὐτοῦ θὰ κοποῦν οἱ πόδες». Τί δὲ ἐννοοῦσεν ὁ Μάρτυς εἰπών, κοπὴν τῶν ποδῶν, ἄδηλον εἶναι. Κατόπιν πάλιν ἔψαλλε: Δόξα σοι ὁ Θεός. Δόξα σοι, ποιητὰ τοῦ παντός!
Μετὰ ταῦτα εἰσῆλθεν εἰς τῂν φυλακὴν ἄνθρωπος τοῦ κριτοῦ καὶ ἠρώτησε τὸν Μάρτυρα: «Σὺ εἶσαι ἐκεῖνος ὅστις ἠρνήθη τὴν πίστιν μας; Ἐγὼ εἶμαι, ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς. Καὶ ἀναθεματίζω καὶ σὲ καὶ τὸν ἀρχηγὸν τῆς πλάνης σας». Ὡς δὲ ἕτερος εἰρωνεύθη τὸν Μάρτυρα διὰ τὴν ἁγίαν αὐτοῦ πίστιν, ἐκεῖνος ἀπήντησεν. «Κακὰ καὶ ψυχρὰ νὰ γίνῃς καὶ σὺ καὶ ἡ πίστις σας καὶ ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς σας». Οὕτως, ἐκεῖνοι μὲν ὑβρίσαντες ἀνεχώρησαν, ὁ δὲ Μάρτυς πάλιν ηὐχαρίστει καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεὸν ἐν βαθείᾳ κατανύξει, δεόμενος καὶ παρακαλῶν ἀκαταπαύστως τὴν ἀγαθότητα Αὐτοῦ νὰ ἀξιώσῃ αὐτὸν νὰ φέρῃ εἰς πέρας τὸν ποθούμενον ἀγῶνα τὸ συντομώτερον.
Τὴν Δευτέραν, πρὸς τὸ ἑσπέρας, ἠπείλησεν ὁ ἀρχιφύλαξ ἀγρίας κατὰ τοῦ Μάρτυρος βασάνους, τὰς ὁποίας ἀκούσαντες οἱ ἐντὸς τῆς φυλακῆς Χριστιανοί, ὑπὸ συμπαθείας κινούμενοι, παρεκάλουν μετὰ δακρύων τὸν πολυεύσπλαγχνον Θεὸν νὰ ἐνισχύσῃ ἄνωθεν τὸν Μάρτυρα. Ὁ λόγος τῶν τοιούτων φρικτῶν ἀπειλῶν τοῦ ἀρχιφύλακος δὲ ἦτο ζῆλος πρὸς τὴν βδελυράν του θρησκείαν, ἀλλὰ διότι ἐξηρεθίσθη ἐκ τῶν λόγων τοῦ Μάρτυρος, ὅστις ἔλεγεν εἰς αὐτόν: «Ἐμὲ λέγεις ἐλεεινόν, διότι ἠρνήθην τὴν μυσαρὰν θρησκείαν τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ δὲν εἶσαι σὺ ἐλεεινός, ὅστις ἠρνήθης τὴν ἁγίαν σου πίστιν καὶ ὑπερμαχεῖς διὰ τὴν σκοτεινὴν καὶ βρωμερὰν πίστιν τῶν Ἀγαρηνῶν, τὴν ὁποίαν ἐπροτίμησες; Δὲν ἔρχεσαι εἰς αἴσθησιν, ταλαίπωρε; Δὲν ἔλεγον τὸν πατέρα σου Δημήτριον καὶ τὴν μητέρα σου Ἀγγελοῦν;». Ὅμως ὁ ἀγωνοθέτης Θεὸς δὲν συνεχώρησε νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ βάρβαρος βουλὴ τοῦ ἀσεβοῦς, διότι οὗτος ἠμποδίσθη ἀπὸ ἄλλο περιστατικόν.