Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ἀπὸ Σμύρνης καταγομένου καὶ ἐν Χίῳ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αωα’ (1801) ἀπὸ Χριστοῦ.

Ἀλλ’ ἅπαντες συνεβούλευον αὐτὸν νὰ ἀποφύγῃ τοῦτο καὶ νὰ μὴ ριψοκινδυνεύσῃ, διότι δυνατὸν νὰ σωθῇ διὰ τῆς μετανοίας, ὡς ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ὅστις, ἂν καὶ τρὶς ἠρνήθη τὸν Κύριον, διὰ μόνης τῆς μετανοίας του ἐδέχθη αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἐδώρησεν εἰς αὐτὸν ἀπ’ ἀρχῆς τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα.

Καὶ ἔλεγον μὲν καλῶς οἱ Ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες, ἀλλὰ τὸ πῦρ τῆς πρὸς Χριστὸν ἀγάπης ἐλάλει ἐνεργητικώτερον καὶ δραστικώτερον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ εὐλογημένου Μάρκου. Ὅθεν ἔλεγε: «Τὴν ἀνομίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἁμαρτίαν μου δὲν ἐκάλυψα καὶ πρέπει νὰ κερδίσω τὸν Ἰησοῦν διὰ τοῦ αἵματός μου. Καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόφασίν μου ταύτην οὐδὲ ὁ κόσμος ὅλος θὰ δυνηθῇ νὰ μὲ ἀποτρέψῃ. Διὰ τοῦτο, σᾶς παρακαλῶ, νὰ μὴ μοῦ λέγετε πλέον ἀντίθετα ἐκείνου τὸν ὁποῖον ἔχω ἀποφασίσει». Ταῦτα δὲ ἠκούσαμεν ρητῶς παρ’ αὐτοῦ λεγόμενα διὰ τοῦ ἰδίου του στόματος καὶ ἡμεῖς ἐδῶ εἰς τὴν Χίον, ἀφοῦ πολλάκις τὰ εἶπεν εἰς ἄλλους. Ὅθεν πρὶν ἢ παραδώσῃ πρὸς Κύριον τὴν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχήν, ἐνεδύθη σάβανον ἁγιοταφίτικον διὰ νὰ λογίζεται τὸν ἑαυτόν του νεκρόν. Κατά τινα δὲ τρόπον ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μᾶρκος, μετὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. «Ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω».

Λαβὼν ὅθεν τὴν τελείαν ἀπόφασιν ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν, ἵνα μεταβῇ εἰς Νέαν Ἔφεσον. Διότι, ὡς ἔλεγε, μέγας τις διδάσκαλος εἶπεν εἰς αὐτὸν ὅτι ὅπου ἐποίησε τὴν ἄρνησιν, ἐκεῖ πρέπει καὶ νὰ ὁμολογήσῃ. Μὴ εὑρὼν δὲ ἀμέσως πλοῖον ἐξῆλθεν εἰς τὴν Χίον, ὅπου καὶ συνηντήθη μετὰ πολλῶν παλαιῶν φίλων του καὶ μεθ’ ἡμῶν παρέμεινεν ἡμέρας τινάς, ἕως ὅτου εὕρῃ πλοῖον διὰ τὴν Νέαν Ἔφεσον. Τότε προσπαθήσαντες καὶ ἡμεῖς νὰ ἐμποδίσωμεν αὐτὸν νὰ παραδοθῇ εἰς τὸ μαρτύριον, ἠκούσαμεν ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐγράψαμεν ἀνωτέρω. Εὑρεθέντος δὲ πλοίου ἀνεχώρησε διὰ τὴν Νέαν Ἔφεσον, σπεύδων νὰ φθάσῃ τὸ συντομώτερον. Ὡς δὲ ἔφθασεν ἐκεῖ, μετέβη ἀμέσως εἰς συνάντησιν τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, τοῦ τὸ πρῶτον συμβουλεύσαντος αὐτὸν νὰ ἔλθῃ εἰς μετάνοιαν, Ἐκεῖνος τότε, μαθὼν τὸν λογισμὸν αὐτοῦ, ἠμπόδισεν αὐτὸν οὐχὶ ἀπὸ τοῦ νὰ προσέλθῃ εἰς τὸ μαρτύριον, ἀλλὰ διότι θὰ ἐπροξένει μέγαν ὄλεθρον, ἐπειδὴ οἱ Ἀγαρηνοὶ ἦσαν κατὰ τῶν Χριστιανῶν πολὺ ἐξηγριωμένοι λόγῳ τῆς οἰκοδομήσεως τῆς νέας Ἐκκλησίας καὶ ἐκ τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου, τὸ ὁποῖον μόλις πρὸ ὀλίγου ἐτελέσθη, ἤτοι κατὰ τὸν μῆνα Ἀπρίλιον. Καὶ ἦσαν ἕτοιμοι, ἐὰν εὕρισκον μικρὰν ἀφορμήν, καὶ τὴν νέαν Ἐκκλησίαν νὰ κρημνίσουν καὶ ἄλλα πολλὰ κακὰ νὰ πράξουν κατὰ τῶν ὑποδούλων Χριστιανῶν.