Φθάσαντες λοιπὸν εἰς τὸν ὡρισμένον τόπον, μακρὰν ἀπὸ τὸ κριτήριον ἕως λίθου βολήν, ἐστάθησαν. Ὁ δὲ Ἅγιος Μάρτυς, πλήρης φαιδρότητος καὶ θείας χάριτος, μόνος, χωρὶς προσταγήν, ἐγονάτισε καὶ μόνος ἔκυψε τὴν κεφαλήν, εἰπὼν εἰς τὸν δήμιον: Κτύπα καλά! Ὦ τῆς θαυμασίας σου γενναιότητος λαμπρότατε τοῦ Χριστοῦ ἀθλητὰ Μᾶρκε. Ὁ δήμιος τότε ἐκτύπησεν ὁρμητικῶς διὰ τοῦ ξίφους, ἀλλὰ μὲ τὸν πρῶτον ξιφισμὸν δὲν ἀπετμήθη ἡ κεφαλὴ ἢ ἀπὸ ἀπειρίαν, διότι ἦτο σωματοφύλαξ τοῦ ἀγᾶ καὶ ὄχι δήμιος τὴν τέχνην, ἢ ἀπὸ δειλίαν καὶ ἔπεσε τὸ ξίφος ἀπὸ τῶν χειρῶν του εἰς τὴν γῆν. Ὁ δὲ Μάρτυς ἔπεσε πλησίον του καὶ ἔμενεν ἀκίνητος, χωρὶς νὰ ταραχθῇ, χωρὶς νὰ σπαράξῃ ἢ νὰ κινήσῃ τὸν πόδα ἢ ἄλλο μέλος τοῦ σώματος, ὅπερ τῇ ἀληθείᾳ παράδοξον. Τότε ὁ δήμιος ἥρπασε καὶ πάλιν τὸ ξίφος καὶ ἀναπνέοντος ἔτι τοῦ Μάρτυρος ἐκτύπησεν αὐτὸν δι’ ἓξ ἀκόμη ξιφισμῶν μὲ πολλὴν ταχύτητα καὶ μανίαν. Οὕτως ὁ γενναῖος, ἀήττητος καὶ πανεύφημος Μάρτυς ἔτυχε τοῦ ποθουμένου καὶ μακαρίου τέλους τῇ ε’ (5ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου, ἡμέρᾳ τῆς ἑβδομάδος Τετάρτῃ, ὥρᾳ δευτέρᾳ τῆς ἡμέρας καὶ λαβὼν παρὰ τοῦ ἀγωνοθέτου Χριστοῦ τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως συνηριθμήθη μετὰ Ἰακώβου τοῦ Πέρσου, μετὰ Μείρακος τοῦ Αἰγυπτίου, μετὰ Παγχαρίου τοῦ Ρωμαίου καὶ πάντων τῶν ὁμοιοπαθῶν καὶ τὴν ἧτταν λαμπρῶς ἀναπαλαισάντων καὶ δοξασθέντων, τῇ ἀληθείᾳ, παρὰ Θεοῦ, τοῦ ἀδεκάστου τῶν ἁπάντων κριτοῦ.
Τίς δὲ δύναται νὰ διηγηθῇ τὴν χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ, ὅταν εἶδον ὅτι ἐσάλπισεν ὁ ἀθλητὴς τὰ νικητήρια; Ὁμοφώνως ἅπαντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ ὅλων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἐσκίρτησαν αἱ καρδίαι. Πολλοὶ ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ εἰς Ναοὺς Ἁγίους εἰσελθόντες, ἔψαλλον ᾄσματα μαρτυρικὰ καὶ ἀνέπεμπον, ἐν κατανύξει ψυχῆς, εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ὑψώσαντα καὶ μεγαλύναντα τὴν ἁγίαν Του πίστιν ἐνώπιον τῶν ἀθέων τυράννων, διὰ τῆς καλῆς καὶ λαμπρᾶς μαρτυρίας τοῦ ἰδίου θεράποντος. Τὸ δὲ ὑπόλοιπον τῆς ἡμέρας διῆλθον ἀργοί, ἑορτὴν τελείαν τελέσαντες καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες διηγούμενοι πρὸς ἀλλήλους τοὺς τοῦ θείου Μάρτυρος ἀγῶνας καὶ τὰ κατορθώματα.
Ἀλλὰ ταῦτα μόνον; Ὄχι. Διότι, ὑπὸ τοῦ θείου, πόθου καὶ εὐλαβείας κινούμενοι, ἐδόθησαν μὲ ἀκράτητον ὁρμὴν εἰς τὴν καλὴν καὶ σωτήριον φροντίδα, ἡ δὲ φιλαργυρία ἡμέρωσε τὴν ἀγριότητα τῶν δημίων.