Ἄλλος τις ἔπασχεν ἐξ ὀδονταλγίας καὶ ἐπικαλεσθεὶς τὸν Ἅγιον ἰάθη. Ἕτερος ἱερεὺς παρ’ ὀλίγον νὰ καταντήσῃ εἰς τελείαν φρενοβλάβειαν καὶ λαβὼν ἐκ τοῦ ἐνδύματος τοῦ Ἁγίου μέρος τι καὶ ἀσπασθεὶς τοῦτο μετὰ πίστεως καὶ ἐπικαλεσθεὶς μετὰ δακρύων τὸν Ἅγιον, ἔλαβε τὴν ὑγείαν τῶν φρενῶν του.
Τοῦτο εἶναι τὸ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος καὶ πολυάθλου Κωνσταντίνου, ἀδελφοί, ὅστις ἐξ ἀκανθῶν ὡς εὔοσμον ρόδον ἐξήνθησεν, ἐπιδείξας τοιοῦτον ἔνθεον ζῆλον ὑπὲρ τῆς εὐσεβοῦς ἡμῶν πίστεως· ἀλλὰ διὰ τοῦτο καὶ θείων ἀποκαλύψεων καὶ ἐμφανείας τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ἠξιώθη, ὡς διηγήθημεν καὶ εἰς τῶν γενησομένων τὴν πρόγνωσιν ἐφωτίσθη καὶ τοῦ τέλους αὐτοῦ τὴν ἡμέραν προεγνώρισε, ὡς καὶ τὸν τόπον τῆς τελειώσεώς του, εἰς τὴν ὁμώνυμον Κωνσταντινούπολιν. Τώρα δὲ συγχορεύει ἐν οὐρανοῖς μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, ἐν τῷ χορῷ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ὧν τοὺς ἄθλους καὶ τοὺς ἀγῶνας ἐπὶ γῆς ἐμιμήθη καὶ τῶν ἴσων βραβείων καὶ ἐπάθλων ἠξιώθη. Ὅθεν αὐτὸν καὶ ἡμεῖς ὡς πρέσβυν πρὸς τὸν Σωτῆρα ἂς τιμήσωμεν, ὡς παρρησίαν ἔχοντα πρὸς Αὐτόν, ὑπὲρ οὗ καὶ τὰς βασάνους ὑπέμεινεν, ὅπως ἀξιωθῶμεν τῆς οὐρανίου Βασιλείας ταῖς ἱκεσίαις αὐτοῦ. Ἀμήν.