Τοῦτο μόνον ἐμάθομεν. Ὅτι ἀφοῦ τὸν ἀπέπνιξαν μὲ βρόχον, κατὰ τὸ ἔθος αὐτῶν, εἰς πεῖσμα τοῦ Ἁγίου καὶ διὰ νὰ μὴ λάβουν οἱ Χριστιανοὶ τὸ πάνσεπτον αὐτοῦ λείψανον καὶ τὸ τιμήσωσι, ἔσκαψαν εἰς τὰ τούρκικα μνήματα τὰ εὑρισκόμενα ἐκεῖ πλησίον καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὸν διὰ τὸ τῆς περιτομῆς σημεῖον καὶ διὰ νὰ κατάγηται ἐκ τοῦ γένους τῆς Ἄγαρ, ὡς αὐτοὶ ἐνόμιζον. Ἐτελειώθη δὲ ὁ Μεγαλομάρτυς οὗτος Κωνσταντῖνος τῇ β’ (2ᾳ) τοῦ Ἰουνίου μηνὸς ἔτει σωτηρίῳ ͵αωιθ’ (1819). Συλλογισθῆτε δέ, ὦ φιλομάρτυρες, τὸν κατὰ πάντα ἀληθῶς Μάρτυρα, ὅτι ἀπὸ τῆς κγ’ (23ης) τοῦ Ἀπριλίου ἤρξατο τοῦ ἀγῶνος καὶ ἐπέμεινεν εἰς αὐτὸν μέχρι τῆς δευτέρας τοῦ Ἰουνίου συμποσουμένων τῶν ἡμερῶν εἰς τεσσαράκοντα, μιμητὴς τῶν παθημάτων τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ γενόμενος, ὡς εὐγνώμων δοῦλος Αὐτοῦ.
Πληροφορηθεὶς δὲ τὰ συμβάντα ὁ ἀοίδιμος γέρων καὶ ἀνάδοχός του, ἔπεμψεν ἕνα τῶν ὑποτακτικῶν του ἵνα μάθωσι περισσότερα. Καὶ διαπεράσας οὗτος ἀπὸ τὰς Κυδωνίας, ἤκουσε τὰ ἄνω γραφέντα παρὰ τοῦ Ἀθηναίου Ἰωάννου, ὅστις εἶχε καὶ ἕτερα ὑπομνήματα καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν: Τώρα ὕπαγε εἰς τὴν Βασιλεύουσαν καὶ ὅταν, σὺν Θεῷ ἐπιστρέψῃς, θέλω σοῦ δώσει καὶ τὰ ὑπομνήματα ταῦτα. Ἐκεῖνος δὲ πορευθεὶς εἰς Κωνσταντινούπολιν ἠρεύνησε τὰ κατὰ τὸν Μάρτυρα καὶ ἔμαθε τὰ περὶ τῆς τελειώσεώς του καὶ ὅτι εἰς πάσας τὰς ἐρωταποκρίσεις ἐξεφώνει πάντοτε: «Χριστιανὸς εἶμαι» μέχρι τῆς τελευταίας του πνοῆς καὶ ὅτι εἰς πεῖσμα τὸν ἔθαψαν ἐντὸς τῶν ἰδικῶν των μνημάτων, ἵνα μὴ τιμήσωσιν αὐτὸν οἱ Χριστιανοί. Ἔλαβε λοιπὸν ὁ ὑποτακτικὸς οὗτος, ἐξαγοράσας ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, μερικὰ ἐνδύματα τοῦ Ἁγίου καὶ ἔφερεν εἰς τὴν Σκήτην τοῦ Καυσοκαλυβίου. Ἐπέστρεψε δὲ κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος διὰ τὰς ἀνωμάλους περιστάσεις τοῦ καιροῦ ἐκείνου καὶ δὲν διῆλθε πλέον ἀπὸ τὰς Κυδωνίας διὰ νὰ λάβῃ τὰ ὡς ἄνωθεν ὑπομνήματα.
Μετὰ δὲ καιρὸν ὑπέφερε κατὰ τὴν κεφαλὴν σφοδρῶς ἕτερος ὑποτακτικός, παραδελφὸς τοῦ ὡς ἄνω, καὶ εἶπεν ὁ γέρων: Δὲν λαμβάνεις, πτωχέ, ἀπὸ τὰ ἐνδύματα τοῦ Ἁγίου καὶ μετὰ πίστεως νὰ τυλιχθῇς ἴσως καὶ θεραπευθῇς; Ὑπακούσας τότε ἐκεῖνος ἐποίησεν ὡς προσετάχθη καὶ ὑπνώσας εἰρηνικῶς κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην, τὸ πρωΐ ἐξύπνησεν ὑγιὴς καὶ οὐδὲν ἴχνος ἀπέμεινεν ἐκ τῆς ἀσθενείας εἰς αὐτόν.