Ὁ δὲ ἀπειρόκακος παῖς, ὡς ἀπόνηρος, λαβὼν παρ’ αὐτῆς τὸ γλύκισμα, κατέφαγε τοῦτο. Ἀλλ’ εὐθὺς ὡς ἔφαγεν αὐτό, ἐκλείσθησαν οἱ διαυγέστατοι ὀφθαλμοί τοι καὶ ἐπέστρεψε κακῶς εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. Τότε ἡ μήτηρ, ἰδοῦσα τοῦτο καὶ μὴ γνωρίζουσα τὴν αἰτίαν, ἔκλαιε πικρῶς. Ὁ δὲ παῖς, ἐκ τῶν δριμυτάτων ἐκείνων πόνων ἀσθενήσας, παρέμεινε κλινήρης ἐπὶ τρεῖς ὁλοκλήρους χρόνους. Ἀκολούθως τοῦ ἦλθε καὶ ἑτέρα ἀσθένεια, τὴν ὁποίαν καλοῦσιν εὐλογίαν καὶ ἀπετυφλώθη. Ἀπελπισθεῖσα τότε τελείως ἡ μήτηρ του, περιέμενεν ἀπὸ ὥρας εἰς ὥραν τὸν θάνατόν του. Ὅμως ὁ νεανίας, ταῦτα πάντα ὑπέμενε γενναίως.
Τότε ὁ τὰ πάντα γινώσκων Κύριος ἔνευσεν ἀγαθὰ εἰς τὴν καρδίαν γιναικός τινος Χριστιανῆς εὐλαβεστάτης, ἥτις ἐλθοῦσα παρὰ τὴν κλίνην τοῦ νεανίου, ἤρχισε νὰ παρηγορῇ αὐτὸν καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ. Κατόπιν χαριέντως εἶπεν εἰς τὴν μητέρα: Δός μοι τὸν υἱόν σου, πτωχή μου, νὰ τὸν ὑπάγω εἰς τὸ ἰδικόν μας ἁγίασμα νὰ τὸν νίψω καὶ ἐλπίζω εἰς τὸν Θεὸν νὰ ἰατρευθῇ. Ἐκείνη τότε ἔστερξε. Λαβοῦσα ὅθεν τὸν Ἅγιον ἡ σεμνοτάτη ἐκείνη ψυχὴ τὸν ἔφερεν εἰς τὸ σωτήριον ἐκεῖνο ἁγίασμα καὶ ἀφοῦ ἔνιψεν αὐτὸν μετ’ εὐλαβείας καὶ πίστεως, ὦ τῶν ὑπερφυῶν σου θαυμάτων, Χριστὲ Βασιλεῦ! Ἐν τῷ ἅμα ἠνεῴχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ. Ἀλλ’ ὁ εἷς ὀφθαλμὸς τοῦ παιδός, κρίμασιν οἷς οἶδε μόνος ὁ Κύριος, ἔμεινεν ἐπ’ ὀλίγον κεκλεισμένος, καθὼς καὶ μέρος τῆς λέπρας τοῦ Αὐγάρου καὶ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἔμεινεν εἰς τὸ μέτωπον καὶ διὰ τοῦ σωτηρίου λουτροῦ τοῦ θείου βαπτίσματος ἰάθησαν πλήρως. Τοῦθ’ ὅπερ συνέβη εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Κωνσταντῖνον, ὡς περαιτέρω θὰ ἴδωμεν.
Ἰδοῦσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτὸν ἐπιστρέψαντα ὑγιᾶ, ἐδόξασε τὸν Θεὸν καὶ τὴν λύπην εἰς χαρὰν μετέβαλεν, ἀγαλλομένη. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ σύζυγος αὐτῆς πρὸ χρόνων εἶχε τελευτήσει, ἔλαβεν ἄλλον σύζυγον μεθ’ οὗ, παραλαβόντες τὰ τέκνα αὐτῶν μετὰ τοῦ νεανίου, διεπέρασαν πρὸς τὴν Ἀνατολὴν καὶ κατῴκησαν εἰς τὴν πόλιν Μαγνησίαν. Ὁ δὲ πατρυιὸς αὐτῶν ἦτο μέθυσος καὶ ὅταν ἐμεθύσκετο, ἔδερεν αὐτοὺς σφοδρῶς. Αὐτοὶ δέ, μὴ ὑπομένοντες τὴν ἀτιμίαν ταύτην, συμφώνως καὶ οἱ τέσσαρες, κατέφυγον εἰς τὴν Σμύρνην καὶ ὁ εἷς, ὁ τοῦ νέου τούτου μεγαλύτερος ἀδελφός, προσληφθεὶς εἰς ἐργαστήριον, μετήρχετο τὴν μαναβικήν. Εἰς αὐτὸν λοιπὸν προσεκολλήθη καὶ ὁ νέος.