Ὄντος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου εἰς τὴν Ἀντιόχειαν τῆς Συρίας, ὡς προεῖπον, καὶ διδάσκοντος τὸν λαόν, προσῆλθε καὶ ὁ Σίμων ὁ μάγος ἐκεῖ, ἵνα πλανήσῃ τοὺς πιστεύσαντας· ἀλλὰ οἱ Χριστιανοί, οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου, ὥρμησαν νὰ τὸν θανατώσουν διὰ τὰς πολλάς του μαγείας. Διὰ τοῦτο λοιπὸν φοβούμενος ὁ μιαρὸς Σίμων τὸν λαόν, ἐξ ἄλλου δέ, ὅτι καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ρώμης Κλαύδιος, ἀποστείλας στρατιώτας, ἐζήτει νὰ συλλάβῃ αὐτόν, ἔφυγε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὰς πόλεις τῆς Ἰουδαίας, ἐπλάνα δὲ καὶ ἐκεῖ τοὺς Ἰουδαίους, διδάσκων καὶ λέγων ἑαυτὸν θεόν. Ὁ δὲ Ἀπόστολος Πέτρος, προσμείνας ἐκεῖ χρόνον ἱκανὸν καὶ πολλὰ θαύματα ἐκτελέσας εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἅμα δὲ καὶ χειροτονήσας δύο Ἐπισκόπους, Μαρκιανὸν καὶ Παγκράτιον ὀνομαζομένους, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν νῆσον Σικελίαν· τὸν μὲν Μαρκιανὸν εἰς τὴν πόλιν Συρακούσας, τὸν δὲ Παγκράτιον εἰς τὸ Ταυρομένιον. Ἀπὸ δὲ τῆς Ἀντιοχείας ἐπορεύθη εἰς πόλιν λεγομένην Τύανα, ἡ ὁποία εἶναι εἰς τὰ σύνορα τῆς Καππαδοκίας· κἀκεῖθεν ἀπῆλθεν εἰς τὴν Ἄγκυραν, ἡ ὁποία εἶναι εἰς τὰ ὅρια τῆς Γαλατίας· εἰς αὐτὴν ὁ Ἀπόστολος καὶ νεκρὸν ἀνέστησε διὰ τῆς προσευχῆς, ἔπειτα βαπτίσας ἐκεῖ πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων, κτίσας δὲ καὶ Ἐκκλησίαν καὶ χειροτονήσας Ἐπίσκοπον, μετέβη εἰς τὴν πόλιν Σινώπην, ἥτις εὑρίσκεται εἰς τὸ τέλος τῆς Μαύρης θαλάσσης, ἐκεῖ ὅπου στρέφεται πρὸς Ἀνατολάς.

Εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν ᾄδεται παλαιὸς λόγος, ὅτι ἦλθε καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀποστολος, νὰ ἴδῃ τὸν ἀδελφόν του. Οἱ τοπικοὶ δὲ Χριστιανοί, ἕως τὴν σήμερον δεικνύουν δύο θρόνους μαρμαρίνους, τοὺς ὁποίους ἔχουν εἰς μεγάλην τιμήν, λέγοντες ὅτι ἐκεῖ ἐκάθηντο οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἀνδρέας καὶ ἐδίδασκον τὸν λαόν· ἀπὸ δὲ τὴν Σινώπην ἀπῆλθεν εἰς τὴν Ἀμάσειαν, ἡ ὁποία εἶναι πόλις μεσόγειος, εἰς τὰ σύνορα τοῦ Ἑλλησπόντου, ἔπειτα εἰς Γάγγραν τῆς Παφλαγονίας· ἀπ’ ἐκεῖθεν εἰς τὴν Κλαυδιούπολιν, τὴν καλουμένην τῆς Ὀνωριάδος, διότι εἶναι καὶ ἄλλη Κλαυδιούπολις, ἥτις ὀνομάζεται τῆς Βιθυνίας, εἰς τὴν ὁποίαν λέγουσιν ὅτι συνέγραψεν ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς τὸ κατ’ αὐτὸν θεῖον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Μετ’ αὐτὴν ἀπῆλθεν εἰς τὴν Νικομήδειαν τῆς Βιθυνίας, εἶτα εἰς τὴν Νίκαιαν, ἐπειδὴ δὲ ἐπλησίαζε τὰς ἡμέρας ἐκείνας νὰ γίνῃ ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ἠθέλησεν ὁ Ἀπόστολος νὰ εὑρεθῇ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Πάσχα, διότι οὕτω εἶχον συνήθειαν οἱ Ἀπόστολοι, νὰ συνάζωνται συχνάκις εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ὅπου ἔκαμνον Σύνοδον πρὸς τακτοποίησιν τῶν ἀνακυπτουσῶν ὑποθέσεων.