Λόγος Α’, Διηγηματικὸς εἰς τοὺς Ἁγίους ἐνδόξους καὶ Πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους ΠΕΤΡΟΝ καὶ ΠΑΥΛΟΝ.

Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἄν καὶ ἦτο εἰς τὴν ἀρχὴν πεπλανημένος καὶ διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ ἐπιστρέψας καὶ παρακινηθεὶς ἐκ θείας δυνάμεως, ἐγένετο σκεῦος τῆς ἐκλογῆς καὶ κήρυξ τῆς εὐσεβείας, κοπιάσας περισσότερον παρὰ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους.

Ἀλλὰ ἀναγκαῖον εἶναι πρῶτον νὰ μάθετε πόθεν ἦτο ὁ καθ’ εἷς Ἀπόστολος ἐκ τούτων τῶν δύο, ἀπὸ ποίαν πατρίδα, πῶς ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν, πῶς ἠγωνίσθη, ποίους τόπους ἐπεριπάτησε καὶ τέλος πῶς ἐτελειώθη, διὰ νὰ καταλάβετε, ὅτι ἀλήθειαν εἴπομεν εἰς τὸ προοίμιον τοῦ λόγου μας. Ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ συγχέωμεν τοὺς λόγους μας, πρῶτον νὰ διηγηθῶ, ὡς ἐν συντόμῳ τὰ περὶ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦτο καὶ πρεσβύτερος τὴν ἡλικίαν καὶ πρωτύτερος, ἔπειτα θέλομεν εἴπει κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὰ περὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἀλλὰ πρῶτον δέομαι καὶ ἱκετεύω τὸν Θεόν, διὰ πρεσβειῶν τούτων τῶν πανευφήμων Ἀποστόλων, νὰ στείλῃ τὸ Ἅγιόν Του Πνεῦμα ὅπερ ἔστειλε καὶ εἰς αὐτούς, νὰ φωτίσῃ μὲν τὴν ἐσκοτισμένην μου ψυχὴν καὶ νὰ μοῦ χαρίσῃ λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ εὐτελοῦς μου στόματος, νὰ δώσῃ δὲ καὶ εἰς τὴν ἀντίληψίν σας προθυμίαν καὶ νοῦν ἀγαθόν, νὰ ἀκούσετε προθύμως καὶ μετὰ πίστεως τὴν διήγησιν.

 

ΠΕΤΡΟΣ ὁ Απόστολος ἀπὸ γένος μὲν ἦτο ἑβραϊκόν, ἐκ μιᾶς χώρας εὐτελεστάτης καὶ μικρᾶς, Βηθσαϊδὰ λεγομένης, ἡ ὁποία εἶναι εἰς τὰ σύνορα τῆς Γαλιλαίας. Κατήγετο δὲ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Συμεών, πατέρα ἔχων Ἰωνᾶν ὀνομαζόμενον, ὄχι ἐκεῖνον τὸν Προφήτην ὅπου ἀκούομεν, ὅτι τὸν κατέπιε τὸ κῆτος τῆς θαλάσσης καὶ πάλιν τὸν ἀπέδωκεν ὑγιᾶ, ἀλλὰ ἄλλον τινὰ ἄνθρωπον, Ἰωνᾶν καὶ αὐτὸν λεγόμενον· ἦτο δὲ εἰς τὰς ἡμέρας τῆς αὐθεντίας Ὑρκανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀδελφὸς Ἀριστοβούλου τοῦ ποτὲ ἀρχιερατεύσαντος καὶ βασιλεύσαντος ἐν Ἱερουσαλήμ. Μετὰ δὲ τὸν φόνον ἐκείνου παρὰ Πομπηΐου, τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ρωμαίων, ἀπέμεινεν αὐτὸς ὑπόσπονδος καὶ ὑποτεταγμένος εἰς τοὺς Ρωμαίους, Αὐθέντης καὶ Ἀρχιερεὺς τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀλλ’ ὕστερον ἀποστατήσας ἐστερήθη τῆς ἐξουσίας, ἀφαιρεθεὶς ὁμοῦ καὶ τὰ ὠτία. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λοιπὸν δὲν ἦτο μόνος υἱὸς τοῦ πατρός του, ἀλλ’ εἶχε καὶ ἕτερον ἀδελφὸν Ἀνδρέαν λεγόμενον, τὸν ὁποῖον οἱ πάντες γινώσκετε, ὅτι εἶναι καὶ αὐτὸς εἷς ἐκ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων καὶ Μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, Πρωτόκλητος λεγόμενος, ὅτι πρῶτος ἐκλήθη ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 12 γράφεται Ὑστιακὴ ὁδός.

[2] Αἱ ἐπιστολαὶ αὗται τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ τοῦ θείου Χρυσοστόμου εἰς 250 ὁμιλίας, ἐμφαίνουσι τὸ ὕψος τῶν νοημάτων αὐτοῦ, τὴν ὑπερβολὴν τῶν γενομένων εἰς αὐτὸν ἀποκαλύψεων, καὶ τὴν θεόθεν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, διὰ τῆς ὁποίας συμβιβάζει θαυμασίως τὴν Παλαιὰν μετὰ τῆς Νέας Διαθήκης. Διὰ τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν ἑρμηνεύει τὰ Μυστήρια τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὑπὸ τοὺς τύπους τῆς Παλαιᾶς κεκρυμμένα, κρατύνει τὰ τῆς πίστεως δόγματα, πλατύνει τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν, καὶ ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὰ καθήκοντα ἑκάστης τάξεως καὶ ἡλικίας καὶ καταστάσεως ἀνθρώπων.