Λόγος Α’, Διηγηματικὸς εἰς τοὺς Ἁγίους ἐνδόξους καὶ Πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους ΠΕΤΡΟΝ καὶ ΠΑΥΛΟΝ.

Αὐτὸς ἠξιώθη καὶ εἶδε καὶ τὸ φῶς τῆς θείας Μεταμορφώσεως καὶ ἤκουσε καὶ τῆς πατρικῆς φωνῆς καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ διηγεῖται τὸ θεῖον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον περὶ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἡμεῖς διὰ τὴν συντομίαν τοῦ λόγου τὰ παρατρέχομεν, ὡς εὐκολονόητα εἰς τοὺς γνωρίζοντας γράμματα.

Ἀφότου δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὑπέμεινε τὸ ἑκούσιον πάθος, καὶ διὰ τοῦ θανάτου Αὐτοῦ καταργήσας τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τὸν διάβολον, ἀνέστη τριήμερος ἐκ τῶν νεκρῶν, τότε ὁ θεῖος οὗτος Ἀπόστολος Πέτρος ἐκληρονόμησε τὴν πρωτοκαθεδρίαν τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καὶ στόμα αὐτῶν πάντων ἐγένετο, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν Διδάσκαλος, διότι ἐκ τῆς διδαχῆς αὐτοῦ ἀνεπληρώθη ὁ ἀριθμὸς τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, ὅταν εἶπε νὰ θέσωσι κλῆρον νὰ ἴδωσι ποῖος θέλει εὑρεθῆ εἰς τὸν τόπον τοῦ Ἰούδα. Ὁμοίως καὶ πάλιν ἐκ τῆς δημηγορίας αὐτοῦ, τὴν ὁποίαν ἔκαμε κατὰ τὴν Πεντηκοστήν, ἐπίστευσαν ἄνδρες τρισχίλιοι, καθὼς τὸ γράφει ὁ θεῖος Λουκᾶς εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ἐν Κεφ. β’. Αὐτὸς ἰάτρευσε τὸν ἐκ γενετῆς χωλόν, ὁ ὁποῖος ἐκείτετο εἰς τὴν θύραν τοῦ Ἱεροῦ, τὴν λεγομένην ὡραίαν· αὐτὸς καὶ τὸν Ἀνανίαν καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ Σαπφείραν παραδόξῳ θανάτῳ παρέδωκε, διότι ἐκράτησαν κρυφίως χρήματα ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀφιέρωσαν εἰς τὸν Θεόν.

Αὐτὸς ὁ Ἀπόστολος Πέτρος πρῶτος ἐκήρυξε καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὡς Θεὸν ἀληθῆ καὶ καρδιογνώστην· ἀλλὰ δὴ καὶ πολλοὶ ἀσθενεῖς ἰατρεύθησαν ὑπὸ τῆς σκιᾶς τοῦ σώματός του· αὐτὸς καὶ εἰς τὴν πόλιν Λύδαν ἐθεράπευσέ χωλόν τινα ἄνθρωπον, Αἰνέαν λεγόμενον· αὐτὸς ἀνέστησε καὶ τὴν φιλόπτωχον Ταβιθά, θανοῦσαν ἐν τῇ πόλει Ἰόππῃ· αὐτὸς καὶ εἰς τὴν Καισάρειαν τοῦ Στράτωνος ἐβάπτισε τὸν Ἑκατόνταρχον Κορνήλιον, ἐθνικὸν ὄντα καὶ Ἕλληνα· αὐτὸς ἤνοιξε καὶ εἰς τὰ ἔθνη θύραν τῆς πίστεως, διδάξας ὅτι δὲν ἀποστρέφεται ὁ Θεὸς οὔτε Ἑβραῖον, οὔτε Ἕλληνα θέλοντα νὰ μετανοήσῃ. Αὐτὸς καὶ ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου, τοῦ ἐπικαλουμένου Ἀγρίππα, δεθεὶς δι’ ἁλύσεων ἐνεβλήθη εἰς τὴν φυλακήν, καὶ ἔμελλε νὰ θανατωθῇ, ἀλλ’ Ἄγγελος Κυρίου διὰ νυκτὸς ἐξέβαλεν αὐτὸν τῆς φυλακῆς. Μετὰ δὲ ταῦτα, ἐπειδὴ ὁ Σίμων ὁ Μάγος, περὶ τοῦ ὁποίου θέλετε ἀκούσει εἰς τὸ ὕστερον, ἐπλάνα μὲ τὰς μαγείας του τοὺς ἀνθρώπους, νὰ μὴ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν ὅτι εἶναι Θεὸς ἀληθινός, περιῆλθεν ὁ Ἀπόστολος οὗτος τὰς πόλεις πάσας τῆς λεγομένης Κοίλης Συρίας, διδάσκων τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 12 γράφεται Ὑστιακὴ ὁδός.

[2] Αἱ ἐπιστολαὶ αὗται τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ τοῦ θείου Χρυσοστόμου εἰς 250 ὁμιλίας, ἐμφαίνουσι τὸ ὕψος τῶν νοημάτων αὐτοῦ, τὴν ὑπερβολὴν τῶν γενομένων εἰς αὐτὸν ἀποκαλύψεων, καὶ τὴν θεόθεν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, διὰ τῆς ὁποίας συμβιβάζει θαυμασίως τὴν Παλαιὰν μετὰ τῆς Νέας Διαθήκης. Διὰ τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν ἑρμηνεύει τὰ Μυστήρια τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὑπὸ τοὺς τύπους τῆς Παλαιᾶς κεκρυμμένα, κρατύνει τὰ τῆς πίστεως δόγματα, πλατύνει τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν, καὶ ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὰ καθήκοντα ἑκάστης τάξεως καὶ ἡλικίας καὶ καταστάσεως ἀνθρώπων.