Λόγος Α’, Διηγηματικὸς εἰς τοὺς Ἁγίους ἐνδόξους καὶ Πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους ΠΕΤΡΟΝ καὶ ΠΑΥΛΟΝ.

Ὄχι δὲ μόνον ταύτας περιεπάτησεν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν Πόντον, δηλαδὴ τὴν Μαύρην θάλασσαν, μετέβη καὶ εἰς τὴν Γαλατίαν, ἡ ὁποία εἶναι μία ἐπαρχία τῆς Ἀνατολῆς εἰς τὴν Ἀσίαν. Ἀσίαν δὲ οἱ Ἕλληνες ὄχι μόνον τὴν Ἀνατολὴν ὅλην ὠνόμαζον, ἀλλὰ ἐκάλουν οὕτως καὶ μίαν ἐπαρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, εἰς τῆς ὁποίας τὰ σύνορα εἶναι πόλεις αἱ Σάρδεις καὶ ἡ Ἀττάλεια καὶ ἄλλαι πολλαί.

Ταύτας τὰς χώρας περιπατήσας ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος καὶ ἄλλας πολλὰς ἐπαρχίας διδάσκων τὸν Χριστόν, κατήντησε καὶ μέχρι τῆς μεγαλοπόλεως Παλαιᾶς Ρώμης. Ἀλλὰ διὰ νὰ προχωρῇ ὁ λόγος μας εὐτάκτως, νὰ διηγηθῶ ὡς ἐν συντόμῳ καὶ τὰς ἄλλας πόλεις, τὰς ὁποίας περιεπάτησεν ὁ Ἀπόστολος οὗτος.

Πρῶτον μέν, μετὰ τὸν φωτισμὸν τῶν Ἀποστόλων ὑπὸ τοῦ παναγίου Πνεύματος, ἤρχισεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ πορευθεὶς εἰς τὴν Καισάρειαν τοῦ Στράτωνος, ἐκεῖ δὲ χειροτονήσας Ἐπίσκοπον ἕνα τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, μετέβη εἰς τὴν πόλιν Σιδῶνα, εἰς τὴν ὁποίαν παρέμεινεν ἱκανὸν καιρὸν διδάσκων τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, ἰατρεύων τοὺς ἀσθενεῖς. Μετὰ ταῦτα, χειροτονήσας καὶ ἐκεῖ Ἐπίσκοπον ἕνα τῶν ἀκολούθων του, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Βηρυτὸν, καὶ ἐκεῖ δὲ τὰ ὅμοια ποιήσας, ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Βύβλον, ἔπειτα εἰς τὴν Τρίπολιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐχειροτόνησεν Ἐπίσκοπον ἄρχοντά τινα φρονιμώτατον τῆς πόλεως ἐκείνης, Μαρώνην λεγόμενον. Αὗται δὲ αἱ πόλεις, τὰς ὁποίας προεῖπα, ὅλαι κεῖνται εἰς τὴν παραλίαν τῆς θαλάσσης, ἥτις περιβάλλει τὴν νῆσον Κύπρον. Ἐκ δὲ τῆς Τριπόλεως ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν Ὀρθοσίαν· ποιήσας δὲ καὶ ἐκεῖ τὰ ὅμοια, κατέπλευσεν εἰς νῆσόν τινα μικράν, Ἄρατον λεγομένην· ἔπειτα ἐπέρασεν εἰς τὴν στερεάν, καὶ ἦλθεν εἰς πόλιν λεγομένην τὸν καιρὸν ἐκεῖνον Βαλαναίαν. Ἀπ’ ἐκεῖθεν ἀπῆλθεν εἰς ἄλλην πόλιν, ὀνομαζομένην Πάλτον· μετὰ ταῦτα ἀπῆλθεν εἰς τὰ Γάβαλλα, ἔπειτα εἰς τὴν Λαοδίκειαν, εἰς τὴν ὁποίαν ἰατρεύσας πολλοὺς δαιμονιζομένους, κτίσας δὲ καὶ Ἐκκλησία, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ χειροτονήσας Ἐπισκόπους, μετέβη εἰς τὴν πόλιν Ἀντιόχειαν, τὴν λεγομένην τῆς Συρίας, ἐπειδὴ εἶναι καὶ πολλαὶ ἄλλαι πόλεις ὀνομαζόμεναι Ἀντιόχειαι. Ταύτας δὲ τὰς πόλεις δὲν τὰς ἐπεριπάτει ὁ Ἀπόστολος, καθὼς ἡμεῖς ἐν συντόμῳ τὰς διηγούμεθα, ἀλλὰ εἰς πᾶσαν πόλιν πολλοὺς πειρασμοὺς ὑπομένων καὶ πολλὰ ἐναντία εὑρίσκων, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ ὅλα τὰ ἐνίκα, ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς ἦτο ὑπέρμαχός του, ὅστις ὅλα τὰ δύσκολα τὰ ἔκαμνεν εὔκολα, διὸ καὶ μὲ τὴν φαινομένην μωρίαν τοῦ κηρύγματος ἐνίκα τοὺς σοφοὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἀλλὰ ἄς ἔλθωμεν εἰς τὴν ἀκολουθίαν τοῦ λόγου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 12 γράφεται Ὑστιακὴ ὁδός.

[2] Αἱ ἐπιστολαὶ αὗται τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ τοῦ θείου Χρυσοστόμου εἰς 250 ὁμιλίας, ἐμφαίνουσι τὸ ὕψος τῶν νοημάτων αὐτοῦ, τὴν ὑπερβολὴν τῶν γενομένων εἰς αὐτὸν ἀποκαλύψεων, καὶ τὴν θεόθεν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, διὰ τῆς ὁποίας συμβιβάζει θαυμασίως τὴν Παλαιὰν μετὰ τῆς Νέας Διαθήκης. Διὰ τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν ἑρμηνεύει τὰ Μυστήρια τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὑπὸ τοὺς τύπους τῆς Παλαιᾶς κεκρυμμένα, κρατύνει τὰ τῆς πίστεως δόγματα, πλατύνει τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν, καὶ ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὰ καθήκοντα ἑκάστης τάξεως καὶ ἡλικίας καὶ καταστάσεως ἀνθρώπων.