Λόγος Α’, Διηγηματικὸς εἰς τοὺς Ἁγίους ἐνδόξους καὶ Πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους ΠΕΤΡΟΝ καὶ ΠΑΥΛΟΝ.

Ὅτι δὲ ἀληθῶς ἐπῆγεν ὁ Παῦλος καὶ εἰς ταῦτα τὰ μέρη, μόνος του τὸ λέγει εἰς τὸ ιε’ Κεφ. τῆς πρὸς Ρωμαίους, γράφων οὕτως. «Νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις, ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, ὡς ἐὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν, ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς». Ἀλλ’ ἀκούσατε καὶ μὲ τίνα τρόπον ἐπέστρεψαν οἱ Ἱσπανοὶ πρὸς θεογνωσίαν ἐκ τῆς διδαχῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Γυνή τις ἦτο κατὰ πολλὰ πλουσία, σοφὴ καὶ ἀρχόντισσα, ὀνομαζομένη Ξανθίππη, ἔχουσα ἄνδρα Πρόβον ὀνόματι, αὐθέντην τῆς Ἱσπανίας· αὕτη, ἀκούσασα τὰ περὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου φημιζόμενα, ἐπεθύμει νὰ τὸν ἴδῃ καὶ νὰ ἀκούσῃ λόγον ἐκ τοῦ στόματός του. Ἐνῷ δὲ ἐκείνη ταῦτα ἐπεθύμει, μετέβη καὶ ὁ Ἀπόστολος εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, κατὰ τὴν ὥραν δὲ κατὰ τὴν ὁποίαν εἰσήρχετο ὁ Ἀπόστολος εἰς τὴν πόλιν, κατὰ συντυχίαν ἔτυχε καὶ ἡ ἀρχόντισσα ἐκείνη νὰ ἐξέρχεται εἰς περίπατον καὶ ὡς εἶδε τὸν Ἀπόστολον, παρευθὺς ἀπὸ τὸ εὔτακτόν του περιπάτημα καὶ ἀπὸ τὸ ἦθος τοῦ χαριτωμένου προσώπου του ἐγνώρισεν, ὅτι αὐτὸς θέλει εἶναι ἐκεῖνος.

Ἀπελθοῦσα λοιπὸν ἡ γυνὴ εἰς τὸν οἶκόν της, κατέπεισε τὸν ἄνδρα της, Ἕλληνα ὄντα καὶ αὐτόν, νὰ καλέσουν τὸν ξένον ἐκεῖνον εἰς τὸν οἶκόν των. Εἰσερχομένου δὲ τοῦ Ἁγίου εἰς τὸν οἶκον τοῦ Πρόβου, ἠνεῴχθησαν ἐκ θείας ἀποκαλύψεως οἱ ψυχικοὶ ὀφθαλμοὶ τῆς γυναικός, καὶ βλέπει εἰς τὸ βλέφαρον τοῦ Ἀποστόλου, ὅτι ἔγραφε μὲ χρυσᾶ γράμματα ταῦτα: «Παῦλος ὁ κήρυξ τοῦ Χριστοῦ». Τοῦτο ἰδοῦσα ἡ Ξανθίππη ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἐζήτει τὸ Βάπτισμα· τὴν ἐβάπτισε λοιπὸν ὁ Ἅγιος καὶ ἐδίδαξεν εἰς αὐτὴν τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ· ὁμοίως ἐβάπτισε καὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς Πρόβον, συγγενῆ ὄντα τοῦ βασιλέως Νέρωνος, ὡς καὶ ἄλλον ἄρχοντα μέγαν, Φιλόθεον ὀνόματι, ἐν συνεχείᾳ δὲ καὶ ἄπειρα πλήθη τῆς πόλεως ἐκείνης. Μὲ τοιοῦτον τρόπον ποιήσας ἀρχὴν ὁ Ἀπόστολος ἐπέστρεψε καὶ τοὺς ἄλλους Ἱσπανοὺς πρὸς θεογνωσίαν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς πολιτείας καὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Ἀποστόλου, ἂς ἔχῃ τέλος ὁ λόγος μου, τώρα δὲ ἂς διηγηθῶ καὶ μὲ τίνα τρόπον ἐτελειώθη.

Πάντως ἠκούσατε καὶ ἀπὸ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου τὴν διήγησιν περὶ τοῦ βασιλέως Νέρωνος, ὁποίαν μανίαν καὶ ὀργὴν εἶχεν οὗτος κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Αὐτὸς καὶ τώρα περισσότερον ἐκμανείς, ἐφόνευσε καὶ τὴν ἰδίαν του μητέρα, Ἀγριππῖναν ὀνόματι, καὶ τὴν θείαν του, ἀδελφὴν τοῦ πατρός του, εἶτα καὶ τὴν σύζυγόν του Ὀκταβίαν καὶ ἄλλους ἀναριθμήτους συγγενεῖς αὐτοῦ·


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 12 γράφεται Ὑστιακὴ ὁδός.

[2] Αἱ ἐπιστολαὶ αὗται τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ τοῦ θείου Χρυσοστόμου εἰς 250 ὁμιλίας, ἐμφαίνουσι τὸ ὕψος τῶν νοημάτων αὐτοῦ, τὴν ὑπερβολὴν τῶν γενομένων εἰς αὐτὸν ἀποκαλύψεων, καὶ τὴν θεόθεν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, διὰ τῆς ὁποίας συμβιβάζει θαυμασίως τὴν Παλαιὰν μετὰ τῆς Νέας Διαθήκης. Διὰ τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν ἑρμηνεύει τὰ Μυστήρια τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὑπὸ τοὺς τύπους τῆς Παλαιᾶς κεκρυμμένα, κρατύνει τὰ τῆς πίστεως δόγματα, πλατύνει τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν, καὶ ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὰ καθήκοντα ἑκάστης τάξεως καὶ ἡλικίας καὶ καταστάσεως ἀνθρώπων.