Λόγος Α’, Διηγηματικὸς εἰς τοὺς Ἁγίους ἐνδόξους καὶ Πρωτοκορυφαίους Ἀποστόλους ΠΕΤΡΟΝ καὶ ΠΑΥΛΟΝ.

Δέκα τέσσαρας δὲ ἡμέρας οὕτω κινδυνευόντων, τὸ μὲν πλοῖον διασχισθὲν ὑπὸ τῆς βίας τῶν κυμάτων συνετρίβη εἰς πολλὰ τεμάχια, οἱ δὲ ἄνθρωποι μόλις ἠδυνήθησαν νὰ σώσουν τὴν ζωήν των. Τότε διασωθέντες οἱ περὶ τὸν Παῦλον εἰς τὴν στερεὰν γῆν, ἔμαθον ὅτι ἡ νῆσος ἐκείνη ὅπου ἀπεβιβάσθησαν ὀνομάζεται Μελίτη, ἥτις εἶναι ἡ σήμερον λεγομένη Μάλτα.

Ἐκεῖ συνάγοντος τοῦ θείου Ἀποστόλου φρύγανα, ἵνα ἀνάψῃ πῦρ διὰ νὰ θερμανθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ ψῦχος τοῦ καιροῦ, ἔχιδνα ἐξελθοῦσα ἔδηξεν αὐτὸν εἰς τὴν χεῖρα· πάντων δὲ νομιζόντων, ὅτι ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ, αὐτὸς ἀποτινάξας τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ, ἔμεινεν ἀβλαβής. Τοῦτο ἰδόντες οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἐκείνου, ἔλεγον αὐτὸν εἶναι Θεόν. Ἐκεῖ λοιπὸν πολλὰ θαύματα ἐκτελέσας ὁ Ἀπόστολος καὶ τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου, τοῦ ἄρχοντος τῆς νήσου, ἐκ τῆς δυσεντερίας ἰατρεύσας, ἐπιβὰς εἰς ἕτερον πλοῖον μετὰ τῶν διασωθέντων ἐκ τῆς θαλάσσης ἦλθεν εἰς Συρακούσας, αἱ ὁποῖαι εἶναι πόλις τῆς νήσου Σικελίας· ἀπὸ δὲ τὰς Συρακούσας διεπέρασεν εἰς τὸ Ρήγιον τῆς Ἰταλίας· ἐκεῖθεν δὲ εἰς Ποτιόλους καὶ τελευταῖον εἰς τὴν μεγαλόπολιν Ρώμην. Τότε ὁ ἑκατόνταρχος Ἰούλιος τοὺς μὲν λοιποὺς δεσμίους παρέδωκεν εἰς τὸν στρατοπεδάρχην, ὁ δὲ Παῦλος ἦτο φυλασσόμενος ὑπὸ ἑνὸς στρατιώτου, δύο χρόνους πλήρεις, διότι οὐδεὶς τῶν Ἰουδαίων ἠκολούθησεν αὐτόν, ἵνα τὸν ἐγκαλέσῃ εἰς τὸν Καίσαρα· διὰ τοῦτο εἰς κρίσιν μὲν τοῦ Καίσαρος δὲν παρεστάθη, φυλαττόμενος δὲ ὑπὸ τοῦ στρατιώτου νὰ μὴ φύγῃ, διῆλθε τοὺς δύο χρόνους ἐκείνους ἔχων ἄδειαν καὶ συνάζων τοὺς Ρωμαίους ἐδίδασκεν αὐτοὺς τὴν εἰς Χριστὸν ἀληθινὴν πίστιν.

Ἕως ἐδῶ διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς εἰς τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων περὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἐπειδὴ ἕως τότε μόνον τὸν ἠκολούθησεν· ἀπ’ ἐκεῖθεν δέ, ἀφήσας αὐτόν, ἀπῆλθεν εἰς τὰς Θήβας τῆς Βοιωτίας, καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἔγραψε τὰ μετὰ ταῦτα. Εὐσέβιος δὲ ὁ λεγόμενος τοῦ Παμφίλου, ἄνθρωπος παλαιός, χρονογράφος καὶ ἀξιόπιστος, γράφει εἰς τὸν δεύτερον τόμον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς του Ἱστορίας, ὅτι ὁ Παῦλος ὁ Ἀπόστολος τότε παρασταθεὶς εἰς τὸν Καίσαρα Νέρωνα καὶ ἀπολογησάμενος ἀπελύθη ὡς ἀναίτιος, καὶ ἦτο εἰς τὴν Ρώμην χρόνους δέκα διατρίβων καὶ διδάσκων τοὺς λαούς. Ἀνάμεσα εἰς τοὺς δέκα χρόνους τούτους ἐπεριπάτησε τὴν Ἱσπανίαν, τὴν Ἰταλίαν καὶ τὰς Γαλλίας, διδάσκων καὶ βαπτίζων.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 12 γράφεται Ὑστιακὴ ὁδός.

[2] Αἱ ἐπιστολαὶ αὗται τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ τοῦ θείου Χρυσοστόμου εἰς 250 ὁμιλίας, ἐμφαίνουσι τὸ ὕψος τῶν νοημάτων αὐτοῦ, τὴν ὑπερβολὴν τῶν γενομένων εἰς αὐτὸν ἀποκαλύψεων, καὶ τὴν θεόθεν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, διὰ τῆς ὁποίας συμβιβάζει θαυμασίως τὴν Παλαιὰν μετὰ τῆς Νέας Διαθήκης. Διὰ τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν ἑρμηνεύει τὰ Μυστήρια τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὑπὸ τοὺς τύπους τῆς Παλαιᾶς κεκρυμμένα, κρατύνει τὰ τῆς πίστεως δόγματα, πλατύνει τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐαγγελίου διδασκαλίαν, καὶ ὑποδεικνύει ἀκριβῶς τὰ καθήκοντα ἑκάστης τάξεως καὶ ἡλικίας καὶ καταστάσεως ἀνθρώπων.