δύο δὲ ἀπὸ τὰς γυναῖκας τοῦ βασιλέως Νέρωνος, πλέον ἀγαπώμεναι ὑπ’ αὐτοῦ, πιστεύσασαι εἰς τὸν Χριστόν, ἠθέλησαν νὰ παρθενεύσουν· διὰ τοῦτο ἐβδελύχθησαν τὴν συναναστροφὴν τοῦ βασιλέως καὶ πλέον δὲν ἤθελον νὰ συζοῦν μετ’ αὐτοῦ. Ταῦτα βλέπων ὁ μιαρὸς καὶ ἀσελγὴς Νέρων ἐθυμώθη περισσῶς καὶ ὥρισε νὰ φονεύσουν τοὺς μαθητὰς τοῦ Ἀποστόλου καὶ αὐτόν, ὡς αἴτιον γενόμενον τῆς σωφροσύνης τῶν γυναικῶν.
Τότε οἱ στρατιῶται συλλαβόντες ἀμέσως τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, τὸν Κλήμεντα καὶ ἄλλους πολλοὺς Χριστιανούς, ἅμα δὲ καὶ Ἡρωδίωνα καὶ Ὀλυμπᾶν, τοὺς μὲν ἄλλους ἀπεκεφάλισαν, τὸν δὲ Κλήμεντα ἀπέλυσαν ὡς συγγενῆ τοῦ βασιλέως Νέρωνος· τὸν δὲ Ἀπόστολον Πέτρον τὸν ἐσταύρωσαν ἀνάποδα, κάτω μὲν τὴν κεφαλὴν ἔχοντα, ἄνω δὲ τοὺς πόδας, ἐπειδὴ οὕτω τὸ ἐζήτησεν ὁ ἴδιος, λέγων· «δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ μὲ σταυρώσετε ὅπως τὸν Χριστόν μου ὀρθόν, διότι ἐκεῖνος μὲν ἐσταυρώθη ὀρθός, διὰ νὰ βλέπῃ πρὸς τὴν γῆν, ἐπειδὴ ἔμελλε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Ἅδην νὰ ἐλευθερώσῃ τὰς ἐκεῖσε ψυχάς· ἐμὲ δὲ σταυρώσατε κατωκέφαλα, διὰ νὰ βλέπω τὸν οὐρανόν, εἰς ὃν μέλλω νὰ ὑπάγω»· οὕτω δὲ παραμείνας ἐσταυρωμένος ἡμέραν μίαν, τῇ ἐπιούσῃ παρέδωκεν εἰς χεῖρας Θεοῦ τὴν ἁγίαν καὶ ὁλόφωτον αὐτοῦ ψυχήν. Κλήμης δὲ ὁ μαθητὴς αὐτοῦ καὶ Ἐπίσκοπος Ρώμης, τὸ πολύτιμον καὶ ἅγιον αὐτοῦ σῶμα μεγαλοπρεπῶς ἐνταφιάσας, κατέθετο εἰς τόπον ἐπίσημον, Βατικανὸν λεγόμενον, πλησίον τῆς καλουμένης Τριουμφυλίας, εἰς δόξαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐτελειώθη δὲ ὁ Ἀπόστολος οὗτος μετὰ λδ’ (34) χρόνους ἀπὸ τὸ κοσμοσωτήριον πάθος τοῦ Χριστοῦ.
Γινώσκετε δὲ καὶ τοῦτο, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ὅτι τὸ κατὰ Μάρκον Εὐαγγέλιον ἐγράφη διὰ προσταγῆς τούτου τοῦ Ἀποστόλου ἐν τῇ Ρώμῃ μετὰ ι’ (10) χρόνους ἀπὸ τῆς Χριστοῦ Ἀναλήψεως, καθὼς τὸ γράφει ὁ Ἅγιος Κλήμης ἐν τῷ ἕκτῳ βιβλίῳ τῶν ὑποτυπώσεων, καὶ ὁ Παππίας ὁ Ἱεροπολίτης Ἐπίσκοπος. Ἔγραψε δὲ καὶ δύο Ἐπιστολάς, τὰς λεγομένας Καθολικάς· τὴν μὲν πρώτην πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τοῦ Πόντου, τῆς Γαλατίας, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Βιθυνίας· τὴν δὲ δευτέραν πρὸς πάντας τοὺς πιστεύσαντας εἰς Χριστόν· ἀλλὰ τὰ μὲν περὶ τῆς πολιτείας, τοῦ κηρύγματος καὶ τῆς τελειώσεως τοῦ μεγάλου καὶ Πρωτοκορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου, οὕτως ἔχουν ἐν συντομίᾳ· πρέπον δὲ εἶναι τώρα νὰ διηγηθῶμεν οὕτω συντόμως καὶ τὰ περὶ τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου.