Τῇ ΙΖ’ (17ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ καὶ ΙΣΜΑΗΛ.

Τούτων τῶν γενναιοτάτων πατρὶς ἦτο ἡ Περσία· τὸ δὲ γένος ἀπὸ μὲν τὴν μητέρα αὐτῶν εὐσεβεῖς καὶ φιλόχριστοι· ὁ δὲ πατὴρ αὐτῶν τῇ ἀσεβείᾳ ἀπέθανεν· ἡ ζωή των τιμία καὶ θαυμαστή, καὶ εἰς τὴν εὐσέβειαν πρέπουσα. Ἀδελφοὶ καὶ οἱ τρεῖς ψυχῇ τε καὶ σώματι, ὧν τοῦ μὲν πρώτου τὸ ὄνομα ἦτο Μανουήλ, τοῦ δὲ δευτέρου Σαβὲλ καὶ τοῦ τρίτου Ἰσμαήλ. Τούτων ἡ φροντὶς καὶ ἐπιμέλεια δὲν ἦτο ἄλλη, εἰ μὴ πῶς νὰ φύγουν τὴν πατρικὴν ἀσέβειαν ὡς βδελυράν, μισητὴν καὶ ἀποτρόπαιον· καθότι οἱ Πέρσαι σέβονται τὸν ἥλιον, ἡ δὲ λατρεία αὐτῶν εἶναι λύχνοι καὶ θυσίαι βρωμεραί, καὶ τὸ νὰ μιαίνωνται μὲ διάφορα μιάσματα, εἰς τὰ ὁποῖα οἱ τρεῖς οὗτοι οὔτε κἂν νὰ ἀτενίσουν ἤθελον, νομίζοντες καὶ τοῦτο ὡς μίασμα, διδαχθέντες καλῶς ἀπὸ τὴν νεότητά των εἰς τὰ θεῖα τῆς Ὀρθοδοξίας δόγματα παρά τινος εὐγενοῦς καὶ ἐπιφανοῦς ἀνδρός, τὸ ὄνομα Εὐνοϊκοῦ, καὶ ἀνατραφέντες παρ’ αὐτοῦ τῷ ὄντι εὐνοϊκῶς εἰς τὰ τῆς Πίστεως δόγματα.

Ἐπειδὴ δὲ τότε ὁ Ἰουλιανὸς ἀποστείλας ἐπιστολὰς καὶ πρέσβεις εἰς τὸν βασιλέα τῆς Περσίας ἐζήτει νὰ κάμουν μεταξύ των συνθήκην εἰρήνης, αὐτὸς ἐκλέξας τοὺς τρεῖς τούτους ἀδελφοὺς ὡς πλέον πεπαιδευμένους τῶν ἄλλων ἀπέστειλεν εἰς Κωνσταντινούπολιν πρὸς τὸν βασιλέα Ἰουλιανόν. Ὁ τρισάθλιος ὅμως οὗτος χωρὶς νὰ ἐντραπῇ οὔτε τὴν ἀρετὴν τῶν ἀνδρῶν, οὖσαν μεγάλην καὶ θαυμαστήν, οὔτε ἀπὸ ποῖον ἀπεστάλησαν, οὔτε τὴν πρεσβείαν, διὰ τὴν ὁποίαν ἦλθον καλεσμένοι ἀπὸ αὐτόν, οὔτε κἂν νὰ στοχασθῇ τὰ ἐνδεχόμενα, ἀνταμείβει τοὺς τιμίους αὐτοὺς ἄνδρας μὲ ἀνυποφόρους παιδείας, καὶ τελευταῖον μὲ τὸν πικρότατον θάνατον, φιλοφρονήσας αὐτοὺς μὲ τοιαύτας περιποιήσεις, αἱ ὁποῖαι ἔπρεπον εἰς τὴν μιαρὰν αὐτοῦ ψυχὴν καὶ τὸν ἀσεβέστατον τρόπον. Πῶς δὲ ἐγένετο τοῦτο, προχωρῶν ὁ λόγος θέλει τὸ φανερώσει.

Ἦλθον λοιπὸν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τὴν Περσίαν φέροντες μεθ’ ἑαυτῶν καὶ τὰ τοῦ βασιλέως αὐτῶν γράμματα ὑπὲρ τῆς εἰρήνης καὶ φιλίας, τόσον εἰς τὸν βασιλέα τῶν Ρωμαίων Ἰουλιανόν, ὅσον καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἀξιωματούχους τοῦ Κράτους. Ὁ δὲ Παραβάτης κατ’ ἀρχὰς τοὺς ἐδέχθη μὲ τὴν πρέπουσαν τιμήν, ὡς ἀπεσταλμένους ἐπὶ μεγάλου πράγματος ἤτοι τῆς εἰρήνης, ἠξίωσε δὲ τούτους πάσης βασιλικῆς φιλοφροσύνης καὶ συναναστροφῆς, καὶ τῆς μετ’ αὐτοῦ τραπέζης καὶ διότι ἦσαν ἄξιοι πάσης τιμῆς, ἀλλὰ καὶ διότι μόνον ἡ ὁδοιπορία εἰς τὴν ὁποίαν ὑπεβλήθησαν διὰ νὰ ἔλθουν ἦτο μυρίων τιμῶν καὶ περιποιήσεων ἀξία.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἢ κατ’ ἄλλους Βαλτάνον.