Τοῦτο δὲ διότι ὁ μὲν βασιλεὺς τῶν Περσῶν ὑπεξεκαίετο ἀκόμη ἀπὸ τὸν θυμὸν διὰ τὸν φόνον τὸν ὁποῖον ἔκαμεν ὁ Παραβάτης εἰς τοὺς ἰδικούς του ἀνθρώπους, τοῦτ’ ἔστι τοὺς Μάρτυρας, μὲ τὸ νὰ σταθῇ ὁ παράνομος ἄδικος, ἀφιλίωτος καὶ ἐχθρὸς τῆς εἰρήνης· ὁ ἀλιτήριος δὲ πάλιν Ἰουλιανὸς μὲ σοβαρὸν φρύαγμα ἐγγίσας εἰς τὴν Περσίαν, καὶ πολεμήσας μετὰ τῶν Περσῶν, καὶ κακῶς ὁ ἀνόσιος νικηθείς, μὲ δίκαιον τρόπον δέχεται εἰς τὰ ἐντόσθιά του καιρίαν πληγήν· καὶ ἔγινε γέλως εἰς τοὺς πλανήσαντας αὐτὸν δαίμονας, γέλως δὲ καὶ εἰς τοὺς Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους ἠπείλησε νὰ κακοποιήσῃ δεινῶς ὁ διεφθαρμένος· διὰ τὸ ὁποῖον πρέπει νὰ ἀποδώσωμεν δόξαν εἰς τὸν Θεόν, ὅστις δὲν ἄφησεν ἐπὶ πολὺ τὴν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, καὶ ὅστις δίδει εἰς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν ταχέως τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν καὶ τὰ μέλλοντα ἀγαθά. Ὅτι αὐτῷ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή, προσκύνησις καὶ εὐχαριστία τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.