Ὡς ἤκουσε ταῦτα, ἀπεκρίθη ἡ Ἁγία· «Δὲν εἶναι οἱ θεοί σου, Ἱλαρίων, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔδωκαν εἰς ἐμὲ τὴν ὑγείαν μου, ἀλλ᾽ ὁ Χριστός μου, ὁ ἀληθὴς Θεός, τὸν ὁποῖον πιστεύω καὶ προσκυνῶ. Ἀλλ’ ἐπειδὴ θέλεις νὰ μεταβῶμεν εἰς τὸν ναὸν τῶν θεῶν σου, ἂς ὑπάγωμεν νὰ ἴδωμεν ποίους θεοὺς λέγεις νὰ προσκυνήσω».

Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἱλαρίων ἐχάρη, διότι ἐνόμισεν ὅτι ἡ Ἁγία μετενόησεν. Ἀφ’ οὗ δὲ εἰσῆλθον εἰς τον ναόν, ἡ Ἁγία ἔκλινε τὰ γόνατα καὶ εἶπε προσευχομένη· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ὁ μόνος ἔχων τὴν ἐξουσίαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἐπάκουσόν μου τῆς δούλης Σου καὶ ἂς κρημνισθῶσι τὰ εἴδωλα ταῦτα, τὰ ἄψυχα, ἵνα γνωρίσωσιν οἱ περιεστῶτες ὅτι Σὺ εἶ μόνος ἀληθινὸς Θεός». Ταῦτα τῆς Ἁγίας εἰπούσης, εὐθὺς σεισμὸς μέγας ἐγένετο καὶ ἐκρημνίσθησαν πάντα τὰ εἴδωλα, καὶ συνετρίβησαν εἰς τεμάχια, ὁπότε ἐλθὼν ἰσχυρὸς ἀνεμοστρόβιλος διεσκόρπισε ταῦτα. Τότε οἱ μὲν ἄλλοι Ἕλληνες ἐφοβήθησαν καὶ φεύγοντες ἐξῆλθον τοῦ ναοῦ. Μόνον ὁ ἔπαρχος Ἱλαρίων, ἀντὶ νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Χριστόν, ἵστατο καὶ ἐβλασφήμει κατ’ Αὐτοῦ ὡς ἀφανίσαντος τοὺς θεούς του. Ἀλλ’ ἐπῆλθεν εἰς αὐτὸν σύντομος ἡ θεία δίκη, διότι, ἀστραπὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσοῦσα, κατέκαυσε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εὐθύς, πεσὼν κατὰ γῆς, ἀπέθανεν. Οὕτω κακῶς ἀποθανὼν ὁ κάκιστος Ἱλαρίων, ἀπῆλθεν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἱλαρίωνος ἦλθεν ἄλλος ἔπαρχος εἰς τὴν Βιθυνίαν, Ἀπολλώνιος ὀνόματι, ὅστις, ἀκούσας περὶ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, ὅτι κηρύττει παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν καὶ ὅτι διδάσκει τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπιστρέφωσιν εἰς Αὐτόν, ἀπέστειλε στρατιώτας, οἵτινες συνέλαβον αὐτήν. Ὡς δὲ ὡδηγήθη πρὸ αὐτοῦ, αὐτός, πότε μὲ κολακείας καὶ πότε μὲ ἀπειλάς, ἤρχισε νὰ συζητῇ μετ’ αὐτῆς. Ἀλλ’ ἡ Ἁγία, εἰς οὐδὲν λογιζομένη τοὺς τοιούτους λόγους, τὸν μὲν Χριστὸν ὡμολόγει Θεὸν ἀληθινόν, τὰ δὲ εἴδωλα ἐμυκτήριζε. Τότε, θυμωθεὶς ὁ Ἀπολλώνιος, διέταξε νὰ ἀνάψωσι πυρὰν μεγάλην καὶ νὰ ρίψωσιν ἐντὸς αὐτῆς τὴν Ἁγίαν. Τί ὅμως συνέβη μετὰ ταῦτα; Ὁ Θεός, ὁ διαφυλάξας τοὺς τρεῖς παῖδας ἐν τῇ καμίνῳ ἵνα μὴ κατακαῶσιν, ἐθαυματούργησε καὶ τώρα εἰς τὴν Ἁγίαν. Διότι, ἐνῷ ἡ Ἁγία προσηύχετο, βροχὴ μεγάλη καταπεσοῦσα, χωρὶς νὰ εἶναι πρότερον οὐδὲν νέφος εἰς τὸν οὐρανόν, ἔσβεσεν εὐθὺς τὴν φλόγα ἐκείνην.