Ὡς εἶδεν ὁ Ἀπολλώνιος ὅτι ἡ Ἁγία οὐδὲν ἔπαθεν ἐκ τοῦ πυρός, διέταξε νὰ φέρωσι δύο λέοντας καὶ νὰ ἀπολύσωσιν αὐτοὺς κατ᾽ αὐτῆς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ συνεδρίου. Ἀλλ’ ὁ Θεός, ὁ ἡμερώσας ποτὲ τοὺς λέοντας ἐν τῷ λάκκῳ τῆς Βαβυλῶνος, ὥστε νὰ μὴ καταφάγωσι τὸν Δανιήλ, Αὐτὸς καὶ τότε διεφύλαξε τὴν Ἁγίαν. Διότι οἱ λέοντες ἐκεῖνοι, κατ’ ἀρχὰς μὲν ὥρμησαν μετ’ ἀγρίας λύσσης, κατόπιν δέ, ὅταν ἐπλησίασαν τὴν Ἁγίαν, εὐθὺς ἐξημερώθησαν ὡς ἀρνία καί, πεσόντες παρὰ τοὺς πόδας αὐτῆς, ἐκυλίοντο παίζοντες. Ὅθεν πολλοὶ τῶν περιεστώτων, ἰδόντες τὸ παράδοξον τοῦτο θαῦμα, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν. Τούτους ἁπαξάπαντας ὁ ἔπαρχος Ἀπολλώνιος ἐθανάτωσεν, ἄλλους μὲν φονεύσας διὰ τοῦ ξίφους, ἄλλους ρίψας εἰς τὴν θάλασαν, τὴν δὲ Ἁγίαν διέταξε νὰ κλείσωσιν εἰς τὴν φυλακήν, ἕως ὅτου συλλογισθῇ ὁ μιαρώτατος μὲ ποίαν βάσανον νὰ θανατώσῃ αὐτήν.
Τὴν ἐπαύριον, ἀφοῦ ἐκάθισεν ὁ Ἀπολλώνιος ἐπὶ τοῦ βήματος, εἶπε καὶ ὡδήγησαν πρὸ αὐτοῦ τὴν Ἁγίαν, καὶ πρῶτον ἤρχισεν νὰ κολακεύῃ ταύτην, λέγων· «Ἐγώ, ὦ Κυριακή, μὰ τὴν δύναμιν τῶν μεγάλων θεῶν, καὶ τὴν νεότητά σου λυποῦμαι, καὶ τὸ κάλλος σου θαυμάζω, καὶ διὰ τοῦτο ἕως τῆς στιγμῆς αὐτῆς ἐλπίζω πάντοτε νὰ ἐττιστρέψῃς ἀπὸ τὴν ματαίαν θρησκείαν τῶν Χριστιανῶν. Λοιπὸν μὴ προτιμήσῃς νὰ χάσῃς ταύτην τὴν γλυκυτάτην ζωὴν διὰ τῆς ἐπιμονῆς σου, ἀλλὰ γενοῦ ὑπήκοος εἰς τοὺς βασιλικοὺς ὁρισμοὺς καὶ θυσίασε εἰς τοὺς μεγάλους καὶ ἀθανάτους θεούς, οἱ ὁποῖοι σοὶ ἔδωκαν τὴν καλλονὴν ταύτην, ἵνα καὶ οἱ βασιλεῖς, ὅταν πληροφορηθῶσι τὴν ἐπιστροφήν σου, εὐφρανθῶσι μεγάλως καὶ σὲ ἀνταμείψωσι μὲ πλουσίας δωρεάς». Ταῦτα καὶ ἄλλα πλείονα λέγων ὁ ἔπαρχος, ἐνόμιζεν ὅτι διὰ τούτων θέλει καταπείσει τὴν Ἁγίαν.
Ὅμως ἡ μακαρία Κυριακή, ἀτενίσασα εἰς αὐτὸν καὶ μεγάλως στενάξασα, ἀπεκρίθη· «Υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, μὲ τοιαύτας κολακείας θέλεις νὰ μεταστρέψῃς τὴν ἰδικήν μου γνώμην; μὲ τοιαύτας ψευδολογίας θέλεις νὰ μὲ χωρίσῃς τοῦ γλυκυτάτου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ; Γνώρισε, ἀσεβέστατε, ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωή, οὔτε τιμωρία, οὔτε πλοῦτος, οὔτε πτωχεία, οὔτε ἄλλο τι δύναται νὰ μὲ χωρίσῃ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ. Μὴ λοιπὸν κοπιᾷς ματαίως, ἔχων τοιαύτην ἐλπίδα νὰ ἀρνηθῶ ἐγὼ τὸν Χριστόν μου καὶ νὰ ἐπιστρέψω εἰς τὴν πεπλανημένην θρησκείαν σου· διότι καὶ εἰς τὸ πῦρ ἂν μὲ βάλῃς καὶ εἰς θηρία ἂν μὲ παραδώσῃς, ἢ εἰς θάλασσαν μὲ ρίψῃς, ἢ διὰ ξίφους μὲ φονεύσῃς, δὲν θέλεις δυνηθῆ νὰ μεταστρέψῃς τὴν γνώμην μου.