Διότι, ἐὰν μὲν εἰς τὸ πῦρ μὲ ρίψῃς, ἔχω τοὺς τρεῖς παῖδας παράδειγμα καὶ δὲν θέλω φοβηθῆ· ἐὰν μὲ παραδώσῃς εἰς τὰ θηρία, ἔχω τὸν Προφήτην Δανιὴλ εἰς παρηγορίαν· ἐὰν εἰς τὴν θάλασσαν μὲ ρίψῃς, ἐνθυμουμένη τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν, τὸν ὁποῖον ἐφύλαξεν ὁ Θεός, δὲν θέλω δειλιάσει· ἐὰν μὲ ξίφος μὲ φονεύσῃς, θέλω μιμηθῆ τὸν τίμιον Πρόδρομον. Τί λοιπὸν μὲ φοβερίζεις μὲ τὸν πρόσκαιρον θάνατον, ὁ ὁποῖος εἶναι ζωὴ ἰδική μου; τί μοῦ ὑπόσχεσαι τιμήν, ἡ ὁποία εἶναι ἀτιμία δι᾽ ἐμέ; ἐγὼ μίαν ζωὴν ἔχω, μίαν τιμήν, μίαν ἀνάπαυσιν, μίαν χαράν, τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον τὰς δὲ ἰδικάς σου τιμὰς καὶ ἀναπαύσεις καὶ τὸν μάταιον πλοῦτον ἀκόμη λογίζομαι ὅσον καὶ τὸν πηλὸν τῆς γῆς».
Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ὁ ἔπαρχος Ἀπολλώνιος, καὶ, βλέπων ὅτι δὲν δύναται παντελῶς οὔτε μὲ κολακείας, οὔτε μὲ ἀπειλάς, οὔτε μὲ ἄλλον τινὰ τρόπον νὰ καταπείσῃ αὐτήν, ἀπεφάσισε κατ’ αὐτῆς τὸν διὰ ξίφους θάνατον. Λαβόντες λοιπὸν αὐτὴν οἱ δήμιοι ἐξήγαγον ἔξω τῆς πόλεως, ἵνα ἀποκεφαλίσωσιν αὐτήν. Ὅτε δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, παρεκάλεσεν ἡ Ἁγία ἵνα ἀφήσωσιν αὐτὴν ὀλίγην ὥραν ἵνα προσευχηθῇ εἰς τὸν Θεόν· ἐκεῖνοι δὲ ὑπακούσαντες ἄφησαν αὐτήν.
Τότε ἡ Ἁγία, κλίνασα τὰ γόνατα αὐτῆς, καὶ τὰς μὲν χεῖρας ὑψώσασα εἰς τὸν οὐρανόν, τὸν δὲ νοῦν πρὸς τὸν Θεόν, προσευχομένη ἔλεγε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ ἀθανάτου Πατρός, ὁ ὑπὸ τῶν οὐρανίων δυνάμεων σὺν Πατρί τε καὶ Πνεύματι ἀνυμνούμενος, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται κατὰ τὴν Θεότητα, ὁ εὐδοκήσας κατελθεῖν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ φανῆναι τοῖς ἀνθρώποις κατὰ σάρκα ὁ καὶ ἐμὲ τὴν ταπεινὴν καὶ ἀναξίαν δούλην σου ἐνδυναμώσας βαστάσαι σου το ἅγιον ὄνομα ἐνώπιον βασιλέων καὶ τυράννων, ὁ διαφυλάξας με παρθένον ἁγνὴν μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης. Σὺ δεσπόζεις τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, σὺ ὑπάρχεις ζωῆς καὶ θανάτου ἐξουσιαστής, σὺ εἶσαι τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων δημιουργός, σὺ παράλαβε καὶ τὴν ἰδικήν μου ψυχήν, καὶ κατάταξον αὐτὴν μετὰ τῶν φρονίμων παρθένων· οὐ γὰρ ἔσβεσα, τὸν λύχνον τῆς παρθενίας, ὡς αἱ μωραὶ παρθένοι, οὐκ ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ κόσμου τούτου· ὀπίσω σου ἔδραμον καὶ Σοὶ ἠκολούθησα· ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐπορεύθην. Λοιπὸν δέξαι τὸ πνεῦμά μου εἰς τὰς χεῖράς Σου, καὶ ἀνάπαυσον αὐτὸ ἔνθα ἐστὶν ἡ τῶν εὐφραινομένων πάντων κατοικία ἐν Σοί.