Τί κερδαίνομεν ἀπὸ τὴν μέθην; τί καλὸν ἀποκτᾷ ἡ ψυχή μας, ἐὰν πολυφάγωμεν καὶ κακῶς ἐξοδεύωμεν; Πόσοι ἐπέρασαν τοιαύτας ἡμέρας, ὡς τὴν σήμερον, μὲ παιγνίδια, μὲ χορούς, μεθυσμένοι, ἐξωδιασμένοι; Ἀλλὰ τώρα εἶναι χῶμα καὶ κόνις εἰς τὴν γῆν· διὰ τοῦτο καλότυχοι εἶναι ὅσοι ἔκαμον καλὸν εἰς τὴν ψυχήν των. Τοὺς γυμνοὺς ἂς ἐνδύσωμεν, τοὺς πεινῶντας ἄς χορτάσωμεν, τοὺς διψῶντας ἂς ποτίσωμεν, τοὺς ἀσθενεῖς ἂς ἐπισκεπτώμεθα, τοὺς φυλακισμένους ἂς οἰκονομῶμεν, καὶ τοὺς ξένους ἂς δεχώμεθα, καὶ τότε θὰ δεχθῇ ὁ Θεὸς τὴν ἑορτήν μας, τότε θὰ χαρῶσιν οἱ Ἄγγελοι καὶ θὰ λυπηθῶσιν οἱ δαίμονες.
Διότι τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν πολυφάγωμεν ἡμεῖς καὶ οἱ πτωχοὶ πεινῶσι; τί τὸ κέρδος, ἐὰν πολυπίνωμεν ἡμεῖς καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ διψῶσι; Μία εἶναι ἡ καθολικὴ ἀνάπαυσις, ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἡ αἰώνιος ζωή, ἡ ἀπόλαυσις τῶν μελλόντων ἀγαθῶν· τὰ δὲ ἄλλα εἶναι ὡς σκιά, ὡς καπνὸς καὶ ὡς ὄνειρον. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἂς ἐργασθῶμεν καλῶς τὰ πρόσκαιρα, διὰ νὰ κληρονομήσωμεν τὰ ἀθάνατα· ἂς ποιήσωμεν τὰ ὀλιγοχρόνια, διὰ νὰ κληρονομήσωμεν τὰ αἰώνια. Ἡ ἀρετὴ εἶναι ὀλιγοχρόνιος, ἀλλ’ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι αἰώνιος· ἡ ζωή μας εἶναι πρόσκαιρος, ἀλλ’ ἡ μέλλουσα ἀνάπαυσις εἶναι ἀθάνατος. Ἕκαστος Χριστιανὸς ἂς κτίσῃ τὸν οἶκον τῆς ψυχῆς του, καθὼς δύναται, καὶ καθὼς προαιρεῖται, ἂς σπουδάσῃ νὰ ποιήσῃ τὸ ἀγαθόν, ἂς βάλῃ θεμέλιον τὴν ἐξομολόγησιν, ἂς κτίσῃ τοῖχον μὲ τὰς ἀρετάς, ἂς τὸ σκεπάσῃ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ· προθυμίαν μόνον θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον καὶ αὐτὸς τὸ τελειώνει. Μὴ θαρρῶμεν, ὅτι χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ κατορθώνομεν τίποτε· διότι, ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες. Ἡμεῖς ἂς ἐπιχειρήσωμεν· ἡμεῖς, ἐπικαλεσθέντες τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, ἂς ἀρχίσωμεν, καὶ αὐτὸς εἶναι βοηθός, αὐτὸς κτίστης, αὐτὸς δημιουργός, αὐτὸς καὶ τελειωτής.
Ταῦτα ἂς ἔχωμεν κατὰ νοῦν, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ταῦτα ἂς συλλογιζώμεθα νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ταῦτα ὁ εἷς, τὸν ἄλλον ἂς διδάσκωμεν. Ταῦτα ἂς διδάσκῃ ὁ ἀνὴρ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα· οἱ γέροντες τοὺς παῖδας· οἱ πατέρες τοὺς υἱούς· αἱ μητέρες τὰς θυγατέρας· οἱ ἱερεῖς τοὺς ἑαυτῶν ἐνορίτας· οἱ Ἐπίσκοποι τοὺς ἱερεῖς· ὁ εἷς τὸν ἄλλον ἂς παρακινῶμεν εἰς τὸ ἀγαθόν· ὁ εἷς τὸν ἄλλον ἂς προτρέπωμεν εἰς τὴν ἀρετήν, διότι αὐτὸν τὸν δρόμον περιεπάτησαν οἱ Ἅγιοι, αὐτὰ ἐσπούδασαν νὰ κατορθώσωσι.