Ἕτερος Μοναχὸς εἶχε δαίμονα ἄγριον, ὅστις τὸν ἔκαμνε νὰ παραλογίζεται. Οὗτος ἦλθεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, και χρισθεὶς διὰ τοῦ ἐλαίου τῆς κανδήλας, κατεταράχθη ὑπὸ τοῦ δαιμονίου. Κατόπιν ἤμεσεν αἷμα μὲ κάποια ζῷα μικρά, καὶ τότε ἐλυτρώθη τοῦ δαίμονος καὶ ἀπῆλθε χαίρων καὶ δοξάζων τὸν Κύριον.
Μετέβησαν τότε ἀδελφοί τινες τῆς Μονῆς εἰς τὴν Σμύρνην διὰ ὑπηρεσίαν, τοὺς ὁποίους ἐφιλοξένησε φιλόχριστος τις Χριστιανός. Εἶδον δὲ εἰς τὸν οἶκόν του τὴν σύζυγον αὐτοῦ καὶ ἐθυμίαζεν ἅπτουσα λαμπάδας μὲ πολλὴν εὐλάβειαν. Ἐρωτήσαντες δὲ αὐτὴν τὴν αἰτίαν τῆς τοιαύτης εὐλαβείας ἤκουσαν παρ’ αὐτῆς ταῦτα· «Ἐγώ, Πατέρες, ἔχω μίαν ἀδελφὴν ὕπανδρον, ἥτις ἦτο αἱμορροοῦσα καὶ κατάκοιτος. Μίαν ἡμέραν ἦλθεν εἰς τὸν οἶκόν της εἷς Μοναχός, ὅστις ἰδὼν αὐτὴν οὕτω δεινῶς ὀδυνωμένην, τὴν ἐλυπήθη καὶ τῆς εἶπεν. Ἔχω αἷμα τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ εἰς τεμάχιόν τι παλαιοράσου. Ἂν θέλῃς νὰ τὸ βρέξω καὶ νὰ πίῃς τὸ ὕδωρ αὐτό, θέλεις εὕρει βοήθειαν. Ἡ δὲ ἀσθενὴς μετὰ δακρύων εἶπεν εἰς τὸν Μοναχὸν νὰ τῆς τὸ δώσῃ ταχέως, διὰ τὸν Κύριον. Καθὼς δὲ ἔπιεν τὸ ἀπόνιμμα τοῦτο εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ὁσίου μετὰ πολλῆς εὐλαβείας καὶ πίστεως, εὐθὺς ἰατρεύθη». Διὰ ταύτην τὴν παράδοξον θαυματουργίαν, εἶπεν ἡ γυνὴ ἐκείνη, κάμνω τὴν τριαύτην ὑπηρεσίαν, εὐχαριστοῦσα τὸν Ἅγιον, καὶ δέομαι τοῦ θεοῦ νὰ συγχωρήσῃ, διὰ πρεσβειῶν Αὐτοῦ, τὰς ἁμαρτίας μου.
Νεανίας τις εἶχε δύο ἀσθενείας μεγάλας, λέπραν καὶ πτωχείαν ὑπέρμετρον, καὶ τὸν ἐβδελύσσοντο ὅσοι ἦσαν ἀπάνθρωποι καὶ ἄσπλαγχνοι. Ὅθεν ἐκινδύνευεν ὁ τάλας νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖναν. Ἀκούσας δὲ τὰ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Ὁσίου, ἔδραμεν εἰς τὸ ἄμισθον ἰατρεῖον, καὶ προσκυνήσας τὸν τάφον αὐτοῦ ἐδέετο μετὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν νὰ τῷ δωρήσῃ τὴν ἴασιν. Λαβὼν ὅθεν ἅγιον ἔλαιον ἐκ τῆς κανδήλας ἐχρίσθη μετὰ πίστεως καὶ ἔλαβεν εὐθὺς τὴν ὑγείαν του.
Ἄλλος τις ὀνόματι Ἀθανάσιος εἶχε τυφλὸν υἱόν, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ οἱ ὀφθαλμοί του ἦσαν ἀνοικτοί, ὅμως διόλου δὲν ἔβλεπε. Μεταβὰς ὅθεν εἰς τὴν Λαύραν, ἐδέετο καὶ αὐτὸς μετὰ δακρύων νὰ δωρήσῃ ὁ Ὅσιος εἰς τὸν υἱόν του τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν του. Καθ’ ἑκάστην δὲ ἐλάμβανεν ἐκ τῆς κανδήλας ἔλαιον, καὶ ἔχριε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ υἱοῦ του. Καὶ εἰς τὸ τέλος τῆς ἑβδομάδος εὐσπλαγχνίσθη αὐτὸν ὁ συμπαθέστατος, καὶ ἐδωρήσατο τὴν ἴασιν, παραχωρήσει Κυρίου.