Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐδίδαξεν αὐτὸν περὶ ὑπομονῆς, τὸν συνεβούλευσε δὲ νὰ μὴ λυπῆται, ἀλλὰ νὰ εἶναι καρτερικὸς καὶ νὰ ἀναμένῃ ἄνευ ἀμφιβολίας τὴν πραγματοποίησιν πάντων τῶν ὑπὸ τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς λαληθέντων καὶ ὅτι οὐδὲν ἐξ αὐτῶν θέλει ὑστερήσει· διότι ἂν καὶ ἡ γυνὴ μετὰ τοῦ παιδίου ἀπέθανον, ὅμως ζῶσιν ἐν Κυρίῳ· διότι ἡ πρὸς τὸν Θεὸν πίστις εἰς πάντα δύναται νὰ συνεργήσῃ. Διὰ τοιούτων πολλῶν παρακλητικῶν λόγων ἐδίδαξεν αὐτόν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄρχων ἔβαλε κατὰ νοῦν νὰ ἀναβῇ εἰς Ἱεροσόλυμα διὰ νὰ προσκυνήσῃ τὸν τάφον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, συναπῆλθε μετ’ αὐτοῦ καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, διὰ νὰ δείξῃ εἰς αὐτὸν πάντας τοὺς τόπους, ὅσους ἐπεριπάτησεν ὁ Κύριος, ἐκεῖ ὅπου ἐσταυρώθη, ἀπέθανεν, ἐτάφη, ἀνέστη καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανούς.
Παραμείνας λοιπὸν ὁ ἄρχων εἰς Ἱεροσόλυμα χρόνους δύο, καὶ μέλλων νὰ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ, ἔλαβε παραγγελίαν παρὰ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἵνα βαπτισθῇ ὑπὸ Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς. Ἐμβὰς δὲ εἰς τὸ πλοῖον, ἐνεθυμήθη πῶς ἐξῆλθεν ἐκ τῆς χώρας αὐτοῦ χαίρων καὶ ἀγαλλόμενος μετὰ τῆς συμβίας αὐτοῦ, πῶς δὲ τώρα ἐπανακάμπτει λυπούμενός τε καὶ στενοχωρούμενος διὰ τὴν στέρησιν αὐτῆς καὶ τοῦ παιδίου· ταῦτα δὲ συλλογιζόμενος, ἠβουλήθη νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον ἔθηκε τὰ λείψανα τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ παιδίου αὐτοῦ, ἵνα κἂν λάβῃ ταῦτα πρὸς παρηγορίαν. Τὴν βουλὴν ταύτην ἐνέβαλεν εἰς αὐτὸν ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἵνα παρηγορήσῃ αὐτόν, ἀφ’ ἑτέρου δέ, τὸ ὁποῖον εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερον, ἵνα δοξάσῃ τὴν Ἁγίαν Μαρίαν τὴν Μαγδαληνήν. Ὅταν λοιπὸν ἐπλησίαζαν εἰς τὸ ὄρος ἐκεῖνο, βλέπουσι παιδίον μικρὸν παῖζον εἰς τὴν θάλασσαν καὶ λίαν ἐθαύμασαν. Τὸ δὲ παιδίον ἰδὸν αὐτοὺς ἔφυγε καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ σπήλαιον, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο ἡ μήτηρ αὐτοῦ.
Τότε εἰσελθόντες καὶ οἱ περὶ τὸν ἄρχοντα εἰς τὸ σπήλαιον, βλέπουσι τὴν γυναῖκα σώαν, κεκαλυμμενους ἔχουσαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, ὡσὰν νὰ ἐκοιμᾶτο, ἤρχισαν δὲ νὰ κλαίουν· ἀφυπνισθεῖσα τότε ἡ γυνὴ ἐνέπλησεν αὐτοὺς φόβου καὶ τρόμου. Ἤρχισε τότε ὁ ἄρχων νὰ ἐρωτᾷ αὐτὴν λέγων· «Πῶς ἀνέζησας, καὶ τοσοῦτον χρόνον πῶς διέτριβες;». Ἡ δὲ ἀποκριθεῖσα εἶπεν· «Ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ ἤρχετο συνεχῶς ἐνταῦθα φέρουσα πάντοτε τροφὴν εἰς ἡμᾶς». Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄρχων ἐθαύμαζε καὶ ἐνεὸς γενόμενος ἐνόμιζεν ὅτι βλέπει ὅραμα. Ἔπειτα ἀναχωρήσαντες ἐκεῖθεν εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, καὶ μετὰ πλείστης χαρᾶς ἔφθασαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν· ἔνθα καταξιωθέντες νὰ ἴδωσι τὴν Ἁγίαν, ηὐχαρίστησαν τὸν Κύριον, τὸν ποιήσαντα τοιαῦτα θαυμάσια, καὶ τὰς ἀκοὰς ὑπερβαίνοντα.