Ἀφοῦ λοιπὸν παρῆλθεν ἡ ἡμέρα ἐκείνη ἐνεφανίσθη ἡ μακαρία Μαρία κατὰ τὸ διάστημα τῆς νυκτὸς εἰς τὴν γυναῖκα τοῦ ἄρχοντος μετὰ φόβου λέγουσα πρὸς αὐτήν· «Τίνος ἕνεκεν δὲν θέλετε νὰ κάμετε καλωσύνην εἰς τοὺς ξένους τούτους, τοὺς πεινῶντας καὶ διψῶντας καὶ ἀπὸ τὸ ψῦχος ἀποθνήσκοντας; Καὶ οὗτοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ εἶναι». Παρήγγειλε δὲ εἰς αὐτὴν μετ’ ἐπιτιμήσεως νὰ εἴπῃ αὐτὰ τὰ ὁποῖα τῆς εἶπε, εἰς τὸν ἄνδρα της, ἵνα ποιήσῃ ἔλεος εἰς τοὺς ξένους. Ἡ δὲ ἀρχόντισσα ἐφοβήθη νὰ εἴπῃ τὴν ὅρασιν, τὴν ὁποίαν εἶδε. Πάλιν δὲ κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα φαίνεται ἡ Μαρία λέγουσα πρὸς αὐτὴν τὰ αὐτὰ λόγια, παρήγγειλε δὲ καὶ πάλιν νὰ εἴπῃ ταῦτα εἰς τὸν ἄνδρα αὐτῆς· ἡ δὲ καὶ πάλιν παρήκουσε καὶ οὐδὲν εἶπεν ἐκ τῶν ὁραθέντων.

Τότε τί ποιεῖ ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ; φαίνεται πάλιν διὰ τρίτην φορὰν εἰς τὸν ἄρχοντα καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, μετὰ θυμοῦ πολλοῦ· τὸ δὲ πρόσωπον αὐτῆς ἔλαμπεν ὡσεὶ πῦρ κατακαῖον τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Κοιμᾶσαι, ὦ τύραννε, σῶμα τοῦ πατρός σου τοῦ Σατανᾶ, μετὰ ἐχίδνης τῆς γυναικός σου, εἰς τὴν ὁποίαν παρήγγειλα νὰ εἴπῃ εἰς σὲ λόγον καὶ δὲν ἠθέλησεν· ἀναπαύεσαι, ὦ ἐχθρὲ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ἐσθίων καὶ πίνων διὰ πολλῶν φαγητῶν καὶ διαφόρων ποτῶν γεμίζων τὴν κοιλίαν σου, τοὺς δὲ ξένους καὶ ἁγίους τοῦ Θεοῦ ἀφῆκες νὰ ἀποθάνουν βασανιζόμενοι ὑπὸ τῆς πείνης, τῆς δίψης καὶ τῆς ψυχρότητος, σὺ δὲ κοιμᾶσαι εἰς τὸ παλάτιόν σου τετυλιγμένος μὲ πλούσια σκεπάσματα· οἱ δὲ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ ἀποθνήσκουσιν ἄοικοι πιεζόμενοι ὑπὸ τοῦ ψύχους. Ἐβράδυνας τόσον πολὺ νὰ ποιήσῃς εἰς αὐτοὺς αὐτὸ τὸ καλόν· διὸ θέλει ἔλθει ἐπὶ σὲ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ». Ταῦτα δὲ εἰποῦσα ἀνεχώρησεν ἀπ’ αὐτοῦ.

Ἔξυπνος τότε γενομένη ἡ ἀρχόντισα κατείχετο ὑπὸ φόβου καὶ μεγάλως ἀνεστέναζεν· οὐδὲν ὅμως ἐξ ὅσων εἶδεν ἐτόλμα να εἴπῃ εἰς τὸν ἄνδρα αὐτῆς. Τότε ὁ ἄρχων λέγει πρὸς αὐτήν· «Γνωρίζεις, ὦ γύναι, τὸ ὄνειρον τὸ ὁποῖον ἐνυπνιάσθην ἐγώ;». Ἡ δὲ λέγει· «Ναί, καὶ δειλιῶ καὶ τρέμω πολλά». Εἶπεν ἐκεῖνος· «Τί πρέπει νὰ ποιήσωμεν εἰς τοῦτο τὸ πρᾶγμα;». Ἡ δὲ λέγει εἰς αὐτόν· «Καλύτερον εἶναι νὰ ποιήσωμεν τὸ διαταχθὲν ὑπὸ τῆς δούλης τοῦ Θεοῦ, ἵνα καταπραΰνωμεν τὸ θεῖον, παρὰ νὰ παρακούσωμεν καὶ νὰ ὑποστῶμεν τὴν ἀφόρητον δίκην». Πρωΐας λοιπὸν γενομένης, παραλαβόντες τοὺς ξένους εἰς τὸν οἶκόν των, ἐφιλοξένησαν αὐτοὺς φιλοφρόνως καὶ πρεπόντως ἀνέπαυσαν, προσφέραντες πλουσιοπαρόχως ὅ,τι εἶχον ἀνάγκην. Ἐπειδὴ δὲ ἡ μακαρία ἐδίδασκεν, ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν λέγει ὁ ἄρχων πρὸς αὐτήν· «Ἆραγε, δύνασαι νὰ μὲ πληροφορήσῃς δι’ ἔργων, ἐπιδεικνύουσα φανερῶς εἰς ἐμὲ τὴν πίστιν, τὴν ὁποίαν διδάσκεις;». Λέγει εἰς αὐτὸν ἡ Ἁγία· «Δύναμαι διὰ θαύματος, τοῦ Ἁγίου Θεοῦ βοηθοῦντός μοι».