Ἔρχεται λοιπὸν καὶ πάλιν ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία εἰς Ἱερουσαλήμ, εὔθυμος οὖσα διότι ἐποίησε τὴν ἐκδίκησιν τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ δὲ, ἐγένετο μαθήτρια καὶ ἀκόλουθος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Πέτρου. Μετὰ δὲ χρόνους δεκατέσσαρας ἀπὸ τῆς Χριστοῦ Ἀναλήψεως, οἱ μὲν Ἀπόστολοι ἐπορεύθησαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Κυρίου, ὅπως κηρύξωσιν εἰς πάντα τὸν κόσμον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, τὴν ἔνσαρκον οἰκονομίαν καὶ τὴν Ἁγίαν αὐτοῦ Ἀνάστασιν. Ἡ δὲ Μαγδαληνὴ Μαρία παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου εἰς Μάξιμόν τινα, ὅστις ἦτο ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων, ἔμεινε δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἐπειδὴ δὲ πάντες οἱ Ἀπόστολοι ἐσκορπίσθησαν, οἱ παράνομοι Ἰουδαῖοι, κατακαιόμενοι ὑπὸ τοῦ φθόνου κατὰ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Μαξίμου, συνέλαβον αὐτὸν καὶ τὸν ἐπεβίβασαν ὁμοῦ μετὰ τῆς μακαρίας Μαρίας καὶ ἄλλων πολλῶν Χριστιανῶν εἰς ἓν πλοῖον, μὴ ἔχον οὔτε ἰστία οὔτε κώπας, οὔτε ἐπισιτισμὸν ποσῶς ἔχον, ὅπως καταποντισθῶσι, καὶ βυθισθῶσιν ἀδίκως.
Ἀλλ’ ὅμως τὸ θέλημα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, καὶ ὁ ἀληθινὸς κυβερνήτης τῶν πιστῶν αὐτοῦ ἱκετῶν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δὲν ἐπέτρεψε νὰ ἀπολεσθῶσιν, ἀλλ’ ἔσωσεν αὐτοὺς ἀκινδύνως καὶ ὡδήγησεν εἰς τὴν Γαλλίαν, εἰς πόλιν λεγομένην Μασσαλίαν. Ἐκεῖ λοιπὸν προσορμισθέντας καὶ ὑπὸ τῆς πείνης, τῆς δίψης καὶ τοῦ δεινοτάτου ψύχους πιεζομένους, οὐδεὶς εὑρέθη νὰ ὑποδεχθῇ αὐτοὺς ἢ νὰ φιλοξενήσῃ φιλοφρόνως, διότι πάντες οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἐκείνου ἦσαν εἰδωλολάτραι ἔτρεχον δὲ, ὅλος ὁμοῦ ὁ λαὸς τοῦ τόπου ἐκείνου ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰς ὅποιον εἴδωλον ἐσέβοντο, διὰ νὰ προσφέρουν εἰς αὐτὸ θυσίαν.
Ταῦτα λοιπὸν ἰδοῦσα ἡ μακαρία Μαγδαληνὴ Μαρία ἐστάθη μετὰ πολλῆς παρρησίας καὶ ἱλαρωτάτου προσώπου, καὶ μετὰ εὐλάλου γλώσσης ἤρχισε νὰ κηρύττῃ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ λέγουσα πρὸς αὐτούς· «Ἄνδρες ἄριστοι, μάθετε νὰ γνωρίζετε τὸν ποιητὴν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τὸν Θεὸν τὸν ἰσχυρὸν καὶ δυνατόν, τὸν Θεὸν τὸν ἀληθινόν, καὶ ἀρνησάμενοι τὰ κωφὰ καὶ ἄλαλα εἴδωλα, πιστεύσατε εἰς τὸν προαιώνιον Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὅστις εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὁ λυτρωσάμενος ἡμᾶς ἐκ τῆς τῶν ἀλάλων καὶ κωφῶν εἰδώλων πλάνης». Ἀκούοντες δὲ ἐκεῖνοι τοὺς λόγους τῆς μακαρίας Μαρίας ἐθαύμαζον διὰ τὴν γλυκύτητα τοῦ λόγου αὐτῆς, καὶ ἐξεπλήσσοντο διὰ τὴν ὡραιότητα τοῦ κάλλους αὐτῆς. Ἀφοῦ δὲ αὕτη ἐτελείωσε τὸν λόγον τῆς διδαχῆς, ἔτυχε νὰ ἔλθῃ καὶ ὁ ἄρχων τοῦ τόπου ἐκείνου μετὰ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, προσκομίζοντες θυσίαν πρὸς τὸ εἴδωλον καὶ θεὸν αὐτῶν, διὰ νὰ ἀποκτήσωσι τέκνον, διότι ἦσαν ἄτεκνοι. Τότε λοιπὸν ἰδοῦσα τοῦτον ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία ἤρχισε νὰ κηρύττῃ μετὰ παρρησίας τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.