Καθίσαντος λοιπὸν τοῦ Καίσαρος ἐπὶ τοῦ βήματος, παρίσταται ὁ Πιλᾶτος, τὸν ὁποῖον ἰδὼν ὁ Καῖσαρ ἐστάθη ὄρθιος (διότι τόσον ἐδοξάσθη ὁ Πιλᾶτος). Ἦτο δὲ ἐκεῖ παροῦσα καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἥτις ὡς εἶδε τοῦτον λέγει πρὸς τὸν Καίσαρα· «Γίνωσκε, κύριε Καῖσαρ, ὅτι ὁ Πιλᾶτος φορεῖ τὸ ἱμάτιον τοῦ δικαίου ἐκείνου, τοῦ ἀδίκως σταυρωθέντος ὑπ᾽αὐτοῦ, διὰ τοῦτο καὶ ἀπήλαυσε τοιαύτης τιμῆς». Νὰ δικάζῃ δηλαδὴ αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ἱστάμενος ὄρθιος.

Εἶχε δὲ πράγματι ἀγοράσει ὁ Πιλᾶτος τὸν ἱματισμὸν τοῦ Ἰησου, τὸν ἄνωθεν ὑφαντὸν καὶ ἄρραφον, τὸν ὁποῖον ἔπλεξε διὰ τῶν ἰδίων της χειρῶν ἡ Παρθένος Μαρία. Τὸν ἱματισμὸν αὐτὸν ἠγόρασεν ὁ Πιλᾶτος ἀπὸ τοὺς στρατιώτας. Διότι οἱ στρατιῶται κατὰ τὸν καιρὸν τῆς Σταυρώσεως διεμοιράσθησαν μεταξύ των τὰ ἱμάτια τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔλαβον ἕκαστος ἀνὰ ἓν μέρος. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ ἐξωτερικὸν ἔνδυμα ἦτο ἀπὸ ἐπάνω ἕως κάτω ὑφαντόν, χωρὶς καμμίαν ραφήν, διὰ νὰ μὴ τὸ καταστρέψωσιν, εἶπον μεταξύ των· «Μὴ σχίσωμεν αὐτό, ἀλλὰ βάλωμεν κλήρους τίνος λάχοι». Τοῦτον λοιπὸν τὸν ἱματισμὸν ἠγόρασεν ὁ Πιλᾶτος καὶ ἐνεδύθη αὐτὸν ἔσωθεν τῶν ἱματίων αὐτοῦ πρὸς βοήθειαν, διὰ τοῦτο εἶπεν ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία· «Κύριε Καῖσαρ, ὁ Πιλᾶτος φορεῖ τὸ ἱμάτιον τοῦ δικαίου ἀνθρώπου ἐκείνου τοῦ ἀδίκως σταυρωθέντος ὑπ’ αὐτοῦ».

Ἐκδύσαντες τότε τὸν Πιλᾶτον εὗρον τὸν ἱματισμὸν τοῦ Ἰησοῦ, καθὼς εἶπεν ἡ Μαρία, καὶ τὸν ἐξέβαλον ἐξ αὐτοῦ. Τότε ἐνεδύθη πάλιν ὁ Πιλᾶτος τὰ ἱμάτιά του, ἀλλ’ ἐστερήθη πλέον τῆς προτέρας τιμῆς. Ἤρχισε λοιπὸν νὰ ἐρωτᾷ αὐτὸν ὁ Καῖσαρ, λέγων εἰς αὐτόν· «Πῶς ἐτόλμησας νὰ τελέσῃς τοιοῦτον ἄδικον φόνον εἰς τὸν Ἰησοῦν; Δὲν ἤκουσας τὰ θαύματα τὰ ὁποῖα ἐποίησεν εἰς πᾶσαν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰς τὰ ὅρια ἐκεῖνα, ἔνδοξα ὅλα καὶ θαυμάσια; τυφλοὺς ἐφώτισε, λεπροὺς ἐκαθάρισε, νεκρὸν ἀνέστησε τετραήμερον ὀνόματι Λάζαρον, καὶ ἄλλα ὅσα τεράστια καὶ τὰς ἀκοὰς ὑπερβαίνοντα ἐποίησεν; ποίαν λοιπὸν αἰτίαν εὗρες κατ’ αὐτοῦ, καὶ ὲποίησας ταύτην τὴν ἀδικίαν καὶ παρανομίαν;».

Ἀπεκρίθη τότε ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει πρὸς τὸν Καίσαρα· «Κύριε Καῖσαρ, ὀνομαστὲ καὶ θαυμαστέ, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τῶν Ἰουδαίων παρέδωκαν εἰς ἐμὲ αὐτόν, λέγοντες καὶ βοῶντες, ὅτι δὲν τηρεῖ τὸ Σάββατον, ὅτι παραβαίνει τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως, ὅτι κωλύει τὰ τέλη καὶ τοὺς φόρους σοῦ τοῦ Καίσαρος, καὶ ἐξεγείρει τὸν ὄχλον· καὶ ἐγὼ τοῦτον ἀκούσας, πολλάκις εἶπον πρὸς αὐτούς· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς, καὶ κατὰ τὸν ἰδικόν σας νόμον κρίνατε.