Ταῦτα βλέποντες εἰς τὸν ὕπνον ἐχαίροντο, γνωρίζοντες βέβαια, ὅτι ο Ὅσιος Νίκων ἐφρόντιζε διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ὡς φιλάδελφος. Ἐζήτησαν δὲ ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν χάριν, ὁ μὲν Συμεὼν νὰ παρηγορηθῇ ἡ μητέρα του, νὰ μὴ λυπῆται δι’ αὐτόν. Ὁ δὲ Ἰωάννης, νὰ κοιμηθῇ ἡ σύζυγός του διὰ νὰ μὴ τὸν ἐνοχλῇ εἰς τὸν νοῦν ἡ ἐνθύμησις αὐτῆς. Ἐπήκουσε δὲ ἀμφοτέρων ὁ Κύριος, ὅστις ὡς εὔσπλαγχνος παρέχει τὰ αἰτήματα τῶν δούλων του. Ὅθεν μετὰ δύο ἔτη ἐπληροφορήθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ μακάριος Συμεών, ὅτι ἔμεινεν ἡ μήτηρ του ἄνευ λύπης δι’ αὐτόν, διότι αὐτὸς ἐφαίνετο καθ’ ὅλην τὴν νύκτα εἰς τὸ ὄνειρον καὶ τὴν παρηγόρει οὕτω λέγων εἰς τὴν Συριακὴν διάλεκτον· «Λάδε χρελημέχ», δηλαδή: «Μὴ λυπῆσαι, μῆτερ, διότι καλὰ εἴμεθα ἐγὼ καὶ ὁ Ἰωάννης· ἐπειδὴ ἐστρατεύθημεν εἰς τὰ οὐράνια παλάτια τοῦ αἰωνίου Βασιλέως, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐνέδυσε μὲ στολὰς ὡραίας, φοροῦμεν δὲ εἰς τὰς κεφαλὰς στεφάνους εὐπρεπεῖς διὰ τὸν κόπον τῆς ἀσκήσεώς μας. Λοιπὸν παρηγόρησον καὶ τοῦ Ἰωάννου τοὺς συγγενεῖς νὰ μὴ λυποῦνται παντάπασι δι’ αὐτόν». Ὁ δὲ Ἰωάννης πάλιν εἶδεν εἰς τὸν ὕπνον του ἕνα λευκοφόρον καὶ τοῦ λέγει· «Ἰδοὺ τὸν πατέρα σου κατέστησα ἄνευ λύπης, θέλω δὲ λάβει καὶ τὴν σύζυγόν σου εἰς τὴν αἰώνιον ἀγαλλίασιν». Διηγήθησαν τότε ὁ εἷς πρὸς τὸν ἕτερον τὸ ὅραμά των καὶ ἔμειναν παρηγορημένοι ἀμφότεροι, διάγοντες ἄνευ πόνων καὶ ὀκνηρίας τὸν δρόμον τῆς ἀσκήσεως, ἀδιαλείπτως εὐχόμενοι· τοιουτοτρόπως μετ’ ὀλίγα ἔτη προώδευσαν καὶ ἔγιναν τέλειοι τόσον, ὥστε ἠξιώθησαν καὶ θείων ὁράσεων καὶ θαυμασίων ἀποκαλύψεων. Ἡσύχαζον δὲ ὁ καθ’ εἷς εἰς ἕνα σπήλαιον· ἦσαν δὲ ὁ εἷς ἀπὸ τὸν ἄλλον μακρὰν τόσον ὅσον νὰ ρίψῃ τις μίαν πέτραν, διὰ νὰ προσεύχηται ἕκαστος μόνος του μὲ δάκρυα κατανύξεως. Ὅταν δὲ ἤρχετο εἰς τὸν ἕνα ἀκηδία ἢ ἄλλος πειρασμός, προσηύχοντο μεταξύ των πρὸς Κύριον καὶ ἐδίωκον τὸν πειράζοντα.

Ἐν μιᾷ δὲ τῶν ἡμερῶν εἶδεν ὁ Συμεὼν ὀπτασίαν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐγνώρισεν ὅτι ἐκοιμήθη ἡ μήτηρ αὐτοῦ. Ὅθεν τὸ εἶπεν εἰς τὸν Ἰωάννην, καὶ ἔκαμαν διὰ τὴν ψυχήν της πρὸς τὸν Κύριον κοινὴν δέησιν ὁμοῦ πρότερον, ἔπειτα πάλιν αὐτὸς προσηύχετο ἰδιαιτέρως εἰς τὸν Θεὸν νὰ ἀναπαύσῃ τὴν ψυχὴν αὐτῆς εἰς τόπον ἀνέσεως. Ἔπειτα εἶπε πρὸς τὸν Συμεὼν ὁ Ἰωάννης· «Ἐπειδὴ ἐπήκουσεν ὁ Θεὸς τῆς δεήσεώς σου καὶ σὲ ἐπληροφόρησεν, ὅτι ἀνέπαυσε τὴν μητέρα σου, σὲ παρακαλῶ ἂς συγκοπιάσωμεν μαζὶ εὐχόμενοι πρὸς τὸν Κύριον καὶ οἱ δύο νὰ κάμῃ εὐσπλαγχνίαν εἰς τὴν ὀνομασθεῖσαν σύζυγόν μου, ἢ νὰ τὴν φωτίσῃ καὶ αὐτὴν ὅπως ἐνδυθῇ τὸ ἅγιον Σχῆμα, ἢ νὰ τὴν ἀναπαύσῃ μὲ τὴν μητέρα σου, διὰ νὰ μείνω καὶ ἐγὼ εἰς τὸ ἑξῆς ἀνενόχλητος ὁ ἀνάξιος».